«Μπισκότα» και ζαχαροπλάστες

Στην Ιταλία, όταν γίνεται ένα ματς ανάμεσα σε έναν αδιάφορο και κάποιον που το έχει ανάγκη, λένε ότι θα προκύψει «μπισκότο», δηλαδή ότι αυτός που θέλει το ματς θα το κερδίσει. Η έκφραση «μπισκότο» παραπέμπει στο εξής: συνήθως έχουμε να κάνουμε με κάτι στο οποίο οι δύο πρωταγωνιστές βάζουν έμπνευση και φαντασία, όπως δηλαδή κάνουν οι καλοί ζαχαροπλάστες και προκύπτει κάτι που βρίσκουν γλυκό και οι δύο. Τι καταλάβαμε χθες βράδυ στο γήπεδο της Ζυρίχης; Οτι οι Ιταλοί ήταν προετοιμασμένοι για το πιο πικρό μπισκότο της ιστορίας τους, αφού θα τους το σέρβιρε ένας δικός τους άνθρωπος, ο Μάρκο φαν Μπάστεν, αλλά μέσα στην τύχη τους ανακάλυψαν ότι οι Ολλανδοί δεν είναι ικανοί ζαχαροπλάστες. Τι άλλο είδαμε; Ενα παιχνίδι-κόμικ της σειράς «κακό μάτι, καλό μάτι». Οι Ιταλοί στα δύο πρώτα ματς βρίσκονταν υπό την επήρεια του κακού ματιού. Οταν όμως ο Ριμπερί χτύπησε στο 5' και ο Μίχελ πήγε στη βούλα αποβάλλοντας τον Αμπιντάλ στο 25', καταλάβαμε όλοι ότι το κακό μάτι άλλαξε και πως αν οι Ιταλοί δεν βγάλουν τα μάτια τους συζητώντας σχετικά με το αν πρέπει να παίζει ο Κασάνο ή ο Ντελ Πιέρο, ο Ντε Ρόσι ή ο Πίρλο, ο Καμορανέζι ή ο Περότα, θα πάνε και αυτή τη φορά μακριά...

Τιμούν το παλκοσένικο της Ευρώπης

Αν το Euro είναι θεαματικό, αυτό συμβαίνει γιατί πρόκειται για μια διοργάνωση ομάδων που βασίζονται στα κέφια των πρωταγωνιστών ποδοσφαιριστών τους -οι καλές ομάδες παίζουν ποδόσφαιρο που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά των προικισμένων άσων τους. Ο Φαν Μπάστεν στο 4-3-3 της Ολλανδίας στο δεύτερο ημίχρονο με τη Γαλλία «χώρεσε» στην ενδεκάδα πέντε δημιουργικούς παίκτες -τον Φαν ντε Φάαρτ και τον Σνέιντερ στα χαφ και τρεις επιθετικούς! Ο Σκολάρι χρησιμοποιεί τρεις δημιουργικούς χαφ (Ντέκο, Κριστιάνο Ρονάλντο, Σιμάο πίσω από τον φορ Νούνο Γκόμες) και έναν οργανωτή (τον Μουτίνιο) στα νότα τους. Ο Τερίμ έπαιξε με τέσσερις επιθετικούς κόντρα στην Ελβετία για ένα ημίχρονο και με πέντε κόντρα στους Τσέχους για μισή ώρα. Οι Γερμανοί ρισκάρουν παίζοντας με τον Μπάλακ ως δεκάρι παλαιάς κοπής, αλλά τουλάχιστον δεν είναι προβλέψιμοι και βαρετοί όπως παλιά. Οι Ρουμάνοι στηρίζονται στον Κίβου και τον Μούτου. Οι Ιταλοί και οι Γάλλοι δεν έλαμψαν, όμως ο Ντοναντόνι και ο Ντομενέκ στους επιθετικούς τους έδωσαν όλες τις ευκαιρίες: αν κάποιοι είναι κουρασμένοι (Τόνι, Ανελκά) ή σχετικά άπειροι (Ριμπερί, Μπενζεμά, Ντι Νατάλε) ή τρελοί για δέσιμο (Κασάνο, Γκομίς, Γκοβού), δεν φταίνε οι προπονητές τους.

Τάση

Για την ώρα δεν διακρίνεται κάποιου είδους τακτική τάση -δεν θα είναι η τακτική ο λόγος μιας τελικής επικράτησης, όπως συνέβη το 2004, όταν όλοι αιφνιδιάστηκαν από το old fashion κατενάτσιο του Οτο Ρεχάγκελ. Τώρα θα σηκώσει το τρόπαιο όποιος έχει πιο φορμαρισμένους επιθετικούς και όποιος από εδώ και πέρα βρει ήρωες. Αλλωστε, όσοι ξεχώρισαν, ξεχώρισαν γιατί κάποια από τα αστέρια τους εμφανίστηκαν σε δαιμονισμένη φόρμα. Οι ακραίοι επιθετικοί του Φαν Μπάστεν έκαναν θαύματα στα δύο πρώτα ματς, όμως κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ο Κάουτ, ο Ρόμπεν, ο Σνέιντερ θα αντέξουν να επιβάλλουν πάντα αυτόν τον ρυθμό. Ο Βίγια και ο Τόρες μοιάζουν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον, όμως η Ισπανία απέναντι στην κλειστή άμυνα των Σουηδών δυσκολεύτηκε. Οι Πορτογάλοι αρέσουν, αλλά μοιάζουν υπερβολικά εξαρτημένοι από τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Είναι ωραίο να βλέπεις ομάδες που στηρίζονται στην κλάση των μονάδων τους, όμως αυτή η απόλυτη εξάρτηση από μονάδες κάνει τη συνέχεια αβέβαιη. Ενα λάθος ματς, μία κακή βραδιά και επιστροφή στο σπίτι. Από τον θρίαμβο στην τραγωδία.

Εργο

Ανεξάρτητα από το πώς θα τελειώσουν όλα, όμως, το έργο είναι συναρπαστικό. Κάθε ματς είναι ένα ερώτημα για το τι θα κάνει ο μεγάλος παίκτης -αυτός που έχει πάνω του την προσοχή ποτέ δεν κρύβεται. Ο Ιμπραΐμοβιτς παίζοντας με ένα πόδι «καθάρισε» την Εθνική μας και σκόραρε εναντίον των Ισπανών στη μοναδική στιγμή που η μπάλα έφτασε σ' αυτόν όπως έπρεπε. Ο Τόνι πέτυχε το γκολ των Ιταλών με τη Ρουμανία, αυτό που κακώς ακύρωσε ο διαιτητής. Ο Ανρί σκόραρε εναντίον των Ολλανδών -κανείς δεν μπορεί να του αποδώσει την ήττα των «τρικολόρ». Ο Φαν Νιστελρόι «καθάρισε» τους Ιταλούς, ο Κόλερ είχε την Τσεχία για 75 λεπτά στον προημιτελικό, ο Μπάλακ υπέγραψε την πρόκριση της Γερμανίας με τη βολίδα με την οποία νίκησε τον Μάχο. Ακόμα και αν γίνει λάθος στο τουρνουά, το κάνει ο σταρ της ομάδας. Ο Μούτου αστόχησε στο πέναλτι, ο Τσεχ κρέμασε τους Τσέχους. Οι άτυχοι, όσοι τραυματίστηκαν ή δεν ξεπέρασαν τραυματισμούς είναι αυτοί με το πιο βαρύ όνομα. Ο Καναβάρο, ο Φρέι, ο Βιεϊρά, ο Ματεγιάφσκι είναι παίκτες-κλειδιά στις ομάδες τους.

Ονομα

Κυρίως κανείς δεν κρύβεται από την ευθύνη -ακόμα και η αυτοκριτική γίνεται από τους σταρ. Ο Μπουφόν ζήτησε συγγνώμη από τους Ιταλούς για την ήττα από την Ολλανδία. Ο Ριμπερί παραδέχτηκε ότι η Γαλλία δεν ξέρει να παίζει χωρίς τον Ζιντάν. Ο Τόρες δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του όταν ο Αραγονές τον έβγαλε από το γήπεδο στο ματς με τη Ρωσία. Ο Ντελ Πιέρο απαίτησε να παίξει εναντίον των Ρουμάνων. Οι καλύτεροι νιώθουν ότι βρίσκονται στο παλκοσένικο της Ευρώπης, θέλουν την προσοχή πάνω τους, σου δίνουν την εντύπωση ότι θα δώσουν ό,τι έχουν.

Προπονητές

Είναι ωραίο το Euro γιατί τη σκυτάλη την πήραν οι διασκεδαστές. Αυτό που παρακολουθούμε είναι ένας διαρκής αγώνας επίδειξης μεταξύ των πιο προικισμένων Ευρωπαίων σταρ του καιρού μας. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο θέλει τη «Χρυσή Μπάλα». Ο Μπάλακ προσπαθεί να πείσει το κοινό για την καθοριστικότητά του. Ο Φαν Νιστελρόι περπατάει στα βήματα του Φαν Μπάστεν -του λείπει το κλασικό γκολ ιστορικής ομορφιάς που θα του δώσει ιστορική καταξίωση. Ο Μόντριτς παίζει για να επιβεβαιώσει όσα έχουν ακουστεί γι' αυτόν, ο Βίγια νιώθει ότι είναι η στιγμή του, ο Νιχάτ συμπεριφέρεται με τη σιγουριά του μεγάλου που κάτι του χρωστάει η ιστορία. Στο περασμένο Euro συζητούσαμε για την ανωριμότητα του Φέλερ, την τακτική σοφία του Μπρούκνερ, για τον Ερικσον που προσπαθούσε να μάθει στους Αγγλους να παίζουν άμυνα, για τον Τραπατόνι που δεν καταλάβαινε ότι αν δεν δοκιμάσει να παίξει με κάποιον επιθετικό παραπάνω θα πάει σπίτι. Τώρα μεγάλοι προφήτες δεν υπάρχουν -όσοι έβαλαν το «εγώ» τους πάνω από τους παίκτες πήγαν σπίτι.

Χέρια

Στην Αυστρία και στην Ελβετία πήραν την κατάσταση στα χέρια τους οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές. Στο όνομα της καλής μπάλας που βλέπουμε τους χρωστάμε ένα «ευχαριστώ».

Τι ωραίοι!

Αληθινή απόλαυση είναι να βλέπεις τον πάγκο της Κροατίας. Μπροστά στον πάγκο όρθιος ο 39χρονος Μπίλιτς με σκουλαρίκι στο αυτί, κο στούμι, 45 συμμετοχές στην Εθνική και ένα πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες που απέκτησε όταν ήταν 25 χρόνων και έπαιζε ακόμα μπάλα. Πίσω του σε ρόλο βοηθού ο Γιούρτσεβιτς με 41 συμμετοχές στην εθνική και μια καριέρα πιο μικρή από αυτή που στα 18 του έδειχνε ότι θα κάνει. Στον πάγκο ο Προσινέτσκι, συνήθως με πολιτικά, ως αρχηγός της αποστολής. Στην άκρη του πάγκου ο Ασάνοβιτς, πάντα με φόρμες. Οταν η ομάδα σκοράρει, πανηγυρίζουν όλοι μαζί όπως τότε που έπαιζαν μπάλα. Οταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ο Ασάνοβιτς μιλάει με τον Προσινέτσκι, οι δυο τους ενημερώνουν τον βοηθό και αυτός μιλάει στον Μπίλιτς. Οταν κάποιος πρέπει να μιλήσει στους πιο μικρούς της ομάδας, αναλαμβάνει τον ρόλο του καλού φίλου που τους καταλαβαίνει ο Ασάνοβιτς. Οταν πρέπει κάποιος να βάλει τις φωνές στους μεγάλους, μιλάει «από καθέδρας» ο Προσινέτσκι. Ο «Ασα» είναι φιλικός και μοιράζει χαμόγελα σε όλους, ο Προσινέτσκι βλοσυρός και λιγομίλητος, ο Μπίλιτς ένας σταρ που έχει τον τελευταίο λόγο για όλα. Αν σας λείπει ο Νταβόρ Σούκερ, είναι και αυτός εδώ σε ρόλο σχολιαστή της κροατικής τηλεόρασης. Κοντά στην ομάδα και αυτός με τον δικό του τρόπο.

Οι Κροάτες αναμφίβολα έχουν καλούς παίκτες. Ο Μόντριτς έχει δικαιολογήσει τα τρομερά λεφτά που έχει δώσει γι' αυτόν η Τότεναμ. Ο Κράνιτσαρ -ακόμα και κουρασμένος- εντυπωσιάζει. Ο Ολιτς, αν συνεχίσει έτσι, βάζει υποψηφιότητα να μπει στην ενδεκάδα των καλύτερων. Ο Κόβατς είναι ένας αληθινός αρχηγός και αν ο Πέτριτς είναι λίγο πεσμένος, υπάρχουν ο Σρνα και ο Κλάσνιτς που ξεμπλόκαρε. Ομως, όλη η δύναμή τους είναι ο πάγκος που αποπνέει όλο τον σεβασμό τους για τους ποδοσφαιριστές που στη Γαλλία το 1998 τους έκαναν περήφανους: οι Κροάτες αξίζουν τη διάκριση που τους περιμένει γιατί τιμούν την ιστορία τους. Η αποστολή τους έχει τους λιγότερους παράγοντες και τους περισσότερους πρώην ποδοσφαιριστές και είναι μία αληθινή οικογένεια με πίστη σε έναν κοινό σκοπό. Η επίγνωση της αποστολής και η ευθύνη είναι πράγματα που διδάσκονται από όσους απέδειξαν κάποτε ότι τα έχουν -ας μην το ξεχνάμε.

Ναζί στα 95...

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παράλληλες ιστορίες του Euro βγήκε στη δημοσιότητα χάρη σε μία εφημερίδα του Ζάγκρεμπ, οι φωτογράφοι της οποίας ανακάλυψαν στο Κλάγκενφουρτ, μία μέρα πριν από τον αγώνα της Κροατίας με την Πολωνία, τον αυτοεξόριστο (!) ναζιστή κροατικής καταγωγής Μιλιβόι Ασνερ. Οι φωτογραφίες του 95χρονου σήμερα πρώην ηγέτη του φιλοναζιστικού κόμματος της Κροατίας έγιναν πρωτοσέλιδο μία μέρα αργότερα και στη «Sun». O Ασνερ βαρύνεται με δεκάδες κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις σε βάρος των Εβραίων του Ζάγκρεμπ, αλλά οι αυστριακές αρχές υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει λόγος έκδοσής του. Οι φωτορεπόρτερ τον φωτογράφιζαν την ώρα που προμηθευόταν το εισιτήριό του σε γκισέ για VIP...