Ενα σπουδαίο «αντίο» σ’ ένα σπουδαίο κόουτς

Το ματς ανάμεσα στους Πορτογάλους και τους Ελβετούς είναι από αυτά που γίνονται απλώς γιατί πρέπει να γίνουν. Με τους Πορτογάλους να έχουν εξασφαλισμένη την πρώτη θέση και τους Ελβετούς αποκλεισμένους, ο αγώνας δεν είχε κάποιο ενδιαφέρον για όλους εμάς τους ουδέτερους. Για μία όμως συγκλονιστική φιγούρα, τον προπονητή της εθνικής Ελβετίας, είχε και μάλιστα μεγάλη. Ηταν το τελευταίο παιχνίδι του στον πάγκο της εθνικής ομάδας της χώρας του.

Ηδη ο Οτμαρ Χίτζφελντ έχει ανακοινωθεί και θα είναι ο διάδοχός του. Ο Κόμπι Κουν είναι μάλλον μία μη λαμπερή προσωπικότητα. Ενας προπονητής που ο περισσότερος κόσμος εκτός Ελβετίας δεν τον γνωρίζει. Πρόκειται όμως επί της ουσίας για τον άνθρωπο που είχε βγάλει από την αφάνεια το ελβετικό ποδόσφαιρο. Ο συμπαθητικός αυτός κύριος πρώτα οδήγησε την Ελβετία στο Μουντιάλ της Γερμανίας με μία εντελώς νεανική ομάδα.

Ο Κουν τόλμησε και πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο με μία ομάδα που έμοιαζε με εθνική Ελπίδων και όχι Ανδρών. Εκεί έκανε φοβερή εμφάνιση. Προκρίθηκε στους «16» έχοντας στον όμιλο Γαλλία, Νότιο Κορέα και Τόνγκο, όχι μόνο χωρίς να ηττηθεί, αλλά χωρίς καν να δεχτεί γκολ. Στους «16», μάλιστα, πάλι δεν έχασαν, πάλι δεν δέχτηκαν γκολ και αποκλείστηκαν στη διαδικασία των πέναλτι από τους Ουκρανούς του Ολεγκ Μπλαχίν.

Σε αυτή τη διοργάνωση είναι αλήθεια ότι όλοι περίμεναν κάτι παραπάνω από την Ελβετία. Το βάρος της διοργανώτριας όμως τους λύγισε. Οχι και τον Κουν. Ο συμπαθητικός κύριος Κόμπι λύγισε μετά τη νίκη με την Πορτογαλία. Την ώρα που οι παίκτες του, τα παιδιά του, άπλωσαν εντός τους γηπέδου ένα πανό με το οποίο τον ευχαριστούσαν και τον αποχαιρετούσαν. Μαζί τους και χιλιάδες Ελβετοί στο γήπεδο. Ενα σπουδαίο «αντίο» σε ένα σπουδαίο προπονητή και άνθρωπο.