Οι μικρές λεπτομέρειες που έχουν μεγάλη σημασία

Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: δεν στενοχωριέται κανείς περισσότερο σε μία ήττα απ’ ό,τι οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Αυτό είναι δεδομένο!

Ο κόσμος πολλές φορές κάνει συζήτηση για τα υψηλά συμβόλαιο, για πανάκριβες μεταγραφές, αλλά όταν μπαίνεις να παίξεις, το πρώτο που σε ενδιαφέρει είναι να πας καλά. Να κερδίσει η ομάδα και να ευχαριστηθείς το παιχνίδι.

Επειδή λοιπον όλες αυτές τις μέρες που βρέθηκα πάλι πίσω στην Ελλάδα λόγω κάποιων προσωπικών υποθέσεων άκουσα και κυρίως είδα πολλούς να «πυροβολούν» την Εθνική ομάδα, θέλω να ξεκαθαρίσω πως όποιος είναι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέει.

Ναι! Η ομάδα ήταν κακή στο ματς με τη Σουηδία. Το ποδόσφαιρο όμως είναι γεμάτο από καλές, αλλά και κακές στιγμές. Χθες λοιπόν είδα την ομάδα να έχει πάθος, να προσπαθεί να αποδώσει κατά διαστήματα καλό ποδόσφαιρο, όμως μια από αυτές τις ατυχείς στιγμές που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι μας έβαλε πίσω στο σκορ. Διαφωνώ κάθετα με την άποψη ότι έφταιγε ο Νικοπολίδης. Ο Αντώνης βγήκε στην άκρη, όπως όφειλε, για να διεκδικήσει την μπάλα. Όταν τη γυρίζει από δύσκολη θέση ο επιθετικός, εννιά στις δέκα φορές δεν γίνεται γκολ. Όπως στη δική μας πρώτη φάση του αγώνα, στο γέμισμα φάουλ του Μπασινά, που παραλίγο οι Ρώσοι να κάνουν το αυτογκόλ, αλλά το γλίτωσαν. Μικρές λεπτομέρειες με μεγάλη σημασία! Χάσαμε λοιπόν και αποκλειστήκαμε. Ούτε η πρώτη ομάδα είμαστε ούτε η τελευταία που μετά την κατάκτηση ενός τίτλου βγαίνει έξω νωρίς έξω. Εδώ κινδυνεύουν οι δύο φιναλίστ του πρόσφατου Παγκοσμίου Κυπέλλου, Ιταλία και Γαλλία. Παλαιότερα, στο Μουντιάλ του 2002, Η Γαλλία αποκλείστηκε χωρίς να βάλει γκολ. Και η Γερμανία στο Euro 2000 πήρε μόνο μία ισοπαλία. Συμβαίνουν αυτά και δεν θα μπω σε αναλύσεις τι θα μπορούσε να γίνει ή να μη γίνει από τον Ότο Ρεχάγκελ. Εκείνο που έγραψα στην αρχή: οι πρώτοι που στενοχωριούνται είναι οι παίκτες! Και στα προκριματικά για το Μουντιάλ 2010 έχουν αποκτήσει έξτρα κίνητρο για να πάνε την Ελλάδα σε μία ακόμα μεγάλη διοργάνωση.