Η ευλογία να είσαι «οράνιε»

Mερικές φορές να βλέπεις τέτοιου είδους ματς μοιάζει με ευλογία. Στο χθεσινό καταπληκτικό παιχνίδι της Ολλανδίας με τη Γαλλία αρκεί να είσαι θεατής ουδέτερος ή Ολλανδός, διότι αν είσαι Γάλλος, έχεις απορίες. Η πιο κλασική είναι γιατί δεν βλέπεις τον Μπενζεμά. Λίγο πάντως με απασχολεί ο Ντομενέκ. Αλλωστε δεν χρειάστηκε το χθεσινό ματς για να καταλάβεις ότι ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Γαλλίας κάτι δεν έχει δει σωστά. Περισσότερο απ' όλα με απασχολεί η αγαπημένη μου Ολλανδία. Η ομάδα που έχει τη δυνατότητα να έχει τον καλύτερο γκολκίπερ του τουρνουά και κυρίως τη δυνατότητα να περνά ως αλλαγή σε τέτοιου είδους ματς τον Ρόμπεν και τον Φαν Πέρσι ή να μη βρίσκει τρόπο να χρησιμοποιήσει έτσι για τη χαρά τη συμμετοχής τον Χουντελάαρ.

Βεβαίως για να τα λέω όλα τώρα που κερδίζουμε και όχι αύριο μεθαύριο, που δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει, και εμείς οι... Ολλανδοί από προπονητή δεν σκίζουμε. Χθες η απόφασή του να βγάλει τον κόφτη -ανακάλυψη της διοργάνωσης έως τώρα- τον Ενχελάαρ για να βάλει τον Ρόμπεν ενώ κερδίζει ήδη με 1-0 φαίνεται εκ του αποτελέσματος (απόδοση του Ρόμπεν) ως μεγάλη δικαίωση. Στην πραγματικότητα είναι μία λάθος αλλαγή που λίγο έλειψε να την πληρώσει η Ολλανδία με τους Γάλλους να κυριαρχούν στο πρώτο τέταρτο του β' ημιχρόνου και από σύμπτωση να μην ισοφαρίζουν. Τέλος καλό, όλα καλά πάντως. Αλλωστε, όπως έχει αποδείξει και η πρόσφατη ιστορία, θέλεις και άστρο για να κατακτήσεις ένα Euro. Aς είναι αυτή η πρώτη διοργάνωση που η Ολλανδία θα έχει άστρο. Σε όλες τις άλλες μας είχαν μουντζώσει.