Χορηγός εν υπνώσει

Aν νομίζουν ότι δεν έχει χτυπήσει -ή δεν τους έχουν χτυπήσει ακόμα- το καμπανάκι, καλά θα κάνουν να σοβαρευτούν με τις μεταγραφές στον Ηρακλή.

Με τον Ρόκα και τον Φούφουλα, αναζητώντας κάτι σαν τον Γιαννούλη, που ναι μεν τους… βγήκε, αλλά, μην τρελαθούμε, δεν πρόκειται να αλλάξει επίπεδο ο Ηρακλής, δεν γίνεται δουλειά.

Ο Ρέμος, προ ημερών, είπε ότι δεν θα έχουμε καρδιοχτύπια. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι η ένατη θέση (σε ισοβαθμία με τον ΠΑΟΚ) και οι 35 βαθμοί από την περσινή σεζόν είχε λαχτάρες, αν φτάσει στην όγδοη ή την έβδομη απλώς θα έχει σώσει την παρτίδα νωρίς και τίποτα περισσότερο.

Με τους παίκτες που διαπραγματεύεται, με αυτούς που προέρχονται από χειρότερες ομάδες ή από μικρότερες κατηγορίες (χωρίς αυτό να λέει όλη την αλήθεια) δεν πείθει ότι υπάρχουν οι προοπτικές για να κάνει σίγουρη πορεία. Πολύ περισσότερο όταν γνωρίζουμε ότι έχουν αποχωρήσει μια ντουζίνα βασικοί ποδοσφαιριστές και θα πουληθούν ένα ή δύο ακόμα από τους καλύτερους.

Μόνο ανησυχία σου προκαλεί, εφόσον είσαι φίλαθλος του Ηρακλή, η μέχρι τώρα στάση της διοίκησης και αυτό μάλιστα μεταφέρεται μέσα από τις συζητήσεις (είτε διά ζώσης είτε ιντερνετικές) των οπαδών της ομάδας.

Τι περιμένουν; Οχι κάτι εντυπωσιακό. Γνωρίζουν πολύ καλά να εκτιμούν τις ουσιαστικές προσπάθειες και να τις αναγνωρίζουν, διότι γνωρίζουν επίσης μέχρι πού φτάνουν τα πόδια τους. Μέσα ή έξω από το στρώμα. Επίσης, οι οπαδοί του Ηρακλή έχουν ένα προνόμιο σε σχέση με τους υπόλοιπους: γνωρίζουν πολύ καλά να εκτιμούν το καλό θέαμα, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι θετικό.

Αν στη διοίκηση του Ηρακλή ερμηνεύσουν σωστά τη φιλοσοφία των οπαδών, θα έχουν κάνει το σημαντικότερο εμπορικό βήμα. Πολύ πιο προσοδοφόρο από το να αναζητήσουν έναν ακόμα χορηγό σαν αυτούς που τους παρακαλάνε να βάλουν μια επιγραφή, ένα «μπάνερ» σε κάποιο σημείο του γηπέδου για μερικές χιλιάδες ευρώ.

ΥΓ.: Θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσατε πολλά για την πρεμιέρα της εθνικής μας ομάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Πολλές και -ενδεχομένως- διαφορετικές ερμηνείες της αναμέτρησης με τη Σουηδία, την οποία αφήσαμε πίσω μας και δεν σταθήκαμε για λόγους... ηθικής τάξης απέναντι σε όλους όσοι ταξιδεύουν με το «Πειρατικό» και παρακολουθούν από κοντά κάθε βήμα της πρωταθλήτριας Ευρώπης.