Δεν έφτασαν ακόμα τα νέα

Τον Πίνι Γκέρσον έχει βάλει στο στόχαστρο, διαβάζω, ο Πανιώνιος. Καταπληκτικό! Στον Ολυμπιακό χρειάστηκαν ενάμιση χρόνο για να καταλάβουν ότι ο Ισραηλινός ήταν μια παχυλή σαπουνόφουσκα, αλλά στο Ελληνικό δεν έφτασαν ακόμα τα νέα. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να φερθεί σαν νεόπλουτη, τώρα που πέρασε τις πύλες της Ευρωλίγκας, η διοίκηση του Πανιωνίου ψάχνει τρόπο να φτιάξει φανταχτερή βιτρίνα, χωρίς απαραίτητα να νοιάζεται για το περιεχόμενο του μαγαζιού.

Τι ακριβώς ελπίζει να πάρει από τον Γκέρσον μία ομάδα που κατ' αρχάς υστερεί σε έμψυχο υλικό, δυναμική, πείρα και κοινό; Τον σεβασμό που εμπνέει ο Πίνι στους Ευρωπαίους διαιτητές; Αν είναι έτσι, ας τον προσλάβει σε ρόλο μάνατζερ ή ας τον βάλει να κάθεται πίσω από τη γραμματεία στους εντός έδρας αγώνες.

Για να κολυμπήσει στα βαθιά νερά της Ευρωλίγκας ο Πανιώνιος χρειάζεται ομάδα. Μια ομάδα δεμένη, σοβαρή, καλοπροπονημένη, ενωμένη, ατρόμητη, αποφασιστική, σκληροτράχηλη. Δίχως φρου φρου, δίχως ακριβά αρώματα. Με το ζωνάρι σφιγμένο, τα μανίκια σηκωμένα, τη στολή εργασίας ανά πάσα στιγμή έτοιμη για χρήση. Αν υπάρχει στην Ευρώπη ένας προπονητής ακατάλληλος για αφεντικό τέτοιας ομάδας, αυτός ακούει στο όνομα Πίνι Γκέρσον.

Αλλά προτρέχω. Ο Λιανός δεν έχει ακόμα αποφασίσει τι θα κάνει με το Νέναντ Μάρκοβιτς.

Εγραψα πριν από περίπου 20 μέρες κάτι στο οποίο είμαι υποχρεωμένος να επιμείνω, παρ' όλο που το 0-2 του μικρού τελικού έγινε 3-2 με θριαμβευτικό για τον Βόσνιο τρόπο: «Εάν υπάρχει μία ομάδα που φέτος άξιζε να έχει καλύτερο προπονητή, αυτή είναι ο Πανιώνιος». Το εξαιρετικό του υλικό θα μπορούσε να τον ανεβάσει στην 3η θέση πολύ πιο εύκολα και γρήγορα, ειδικά όταν βγήκε από τη μέση ο Αρης.

Ωστόσο, στο παρκέ εμφανιζόταν το τελευταίο εξάμηνο μια παρέα παικτών δίχως σχέδιο, δίχως πρόγραμμα, δίχως ρόλους. Αν πέτυχαν τον στόχο τους, το οφείλουν περισσότερο στο προσωπικό ταλέντο τους και τη φιλοδοξία τους (αλλά και στις διορθωτικές κινήσεις στις οποίες προχώρησε η διοίκηση στην πορεία της χρονιάς) παρά στη δουλειά του προπονητή που είχαν πίσω τους. Δύσκολα ακούει κάποιος επαινετική κουβέντα για τον Μάρκοβιτς από μπασκετμπολίστα του Πανιωνίου, παρά την ευφορία των ημερών. Οταν ο προπονητής είναι περιορισμένων δυνατοτήτων, ο πρώτος που το καταλαβαίνει είναι ο παίκτης.

Η διοίκηση του Πανιωνίου βγήκε στην αγορά αποφασισμένη να δελεάσει αθλητές επιπέδου Εθνικής ομάδας, πάει να πει ακριβούς και φιλόδοξους. Εύχομαι να ευοδωθεί το σχέδιο ώστε να αποκτήσει το ελληνικό μπάσκετ άλλον έναν πόλο ισχύος και έλξης. Ακόμα περισσότερο ελπίζω να βρει τρόπο ο εκσυγχρονιστής Λιανός για να μαζέψει κόσμο στο Ελληνικό, κόσμο πολύ και κυρίως κόσμο καλό.

Μικρομεσαίες ομάδες που στο παρελθόν πέρασαν το κατώφλι της Ευρωλίγκας δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, μερικές μάλιστα κατέρρευσαν: Περιστέρι, Ηρακλής, ο ίδιος ο Πανιώνιος παλαιότερα, ακόμα και η ΑΕΚ. Αν ο Πανιώνιος δώσει επιχείρημα σε όσους πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει μόνο δύο ομάδες στην κορυφαία διοργάνωση, θα έχει αποτύχει παταγωδώς. Στο χέρι του είναι να βάλει φέτος θεμέλια για κάτι πιο μεγάλο.