H Εθνική ολοκλήρωσε χθες τον κύκλο των φιλικών της αγώνων και μπαίνει στην τελευταία εβδομάδα πριν από την έναρξη των υποχρεώσεών της στο Euro. Την εικόνα της ομάδας σε αυτά τα ματς δεν θα τη σχολιάσω, όχι για άλλο λόγο αλλά επειδή πιστεύω ότι πολλές φορές δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις. Εγιναν κάποιες κρίσεις μετά το παιχνίδι με την Ουγγαρία την περασμένη εβδομάδα με τις οποίες δεν συμφωνώ απόλυτα.
Κυρίως διότι θεωρώ ότι τα φιλικά παιχνίδια χρησιμεύουν για να βγάζει συμπεράσματα ο προπονητής και μόνον αυτός. Είναι φυσιολογικό οι ποδοσφαιριστές πολλές φορές να μην είναι απολύτως συγκεντρωμένοι σε αυτά τα ματς, να αποφεύγουν τις προσωπικές μονομαχίες υπό τον φόβο ενός τραυματισμού. Αν και γνωρίζουν ότι κρίνονται ορισμένες θέσεις και μία καλή εμφάνιση σε ένα φιλικό μπορεί να ανοίξει την πόρτα στη βασική 11άδα, εντούτοις προτιμούν να μη ρισκάρουν.
Θυμάμαι την εικόνα μας στα φιλικά παιχνίδια πριν ταξιδέψουμε στην Πορτογαλία. Δεν ήταν καθόλου καλή και υπήρχαν γκρίνιες. Κυρίως μετά τα τέσσερα γκολ που δεχθήκαμε στην επανάληψη του παιχνιδιού με την Ολλανδία στο Αϊντχόφεν, πολλοί άρχισαν τις προβλέψεις για κακή πορεία στο Euro. Αμφισβήτηση και γκρίνια που ενισχύθηκαν και στα δύο τελευταία φιλικά πριν πετάξουμε για το πόρτο. Με τους Πολωνούς είχαμε χάσει με αυτογκόλ του Μιχάλη Καψή και με το αδύναμο Λιχτενστάιν, όταν όλος ο κόσμος περίμενε μεγάλο σκορ, είχαμε αγωνιστεί με σβηστές μηχανές και είχαμε επικρατήσει μόλις 2-0. Κάτι απόλυτα φυσιολογικό, διότι το μυαλό όλων μας ήταν στα επίσημα παιχνίδια και ήταν αδύνατο να παίξουμε στο όριο στα συγκεκριμένα ματς. Δεν θέλω να δικαιολογήσω οτιδήποτε και οποιονδήποτε, απλώς υπενθυμίζω ότι συμβαίνει πάντα και κάνω συγκρίσεις με αυτό που ζήσαμε εγώ και οι συμπαίκτες μου το 2004.
Η αλήθεια είναι ότι κι εμείς ανησυχούσαμε τότε. Είχα διαβάσει ότι η ομάδα που πήγε το 1980 στην Ιταλία, στην πρώτη εμφάνιση της Εθνικής μας σε μεγάλη διοργάνωση, λίγες μέρες πριν αναχωρήσει για τα τελικά είχε φέρει μία ισοπαλία με τη Βουλγαρία κάτω από αποδοκιμασίες στην Αθήνα, αλλά και συνολικά τα αποτελέσματά της στα φιλικά ήταν μέτρια. Ολοι προέβλεπαν καταστροφή, αλλά οι εμφανίσεις της ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιητικές. Σε αντίθεση, μπορώ να θυμηθώ τον μεγάλο ενθουσιασμό που είχε δημιουργηθεί πριν από την έναρξη του Μουντιάλ των ΗΠΑ. Είχαμε αποσπάσει μία ισοπαλία εναντίον των διοργανωτών και όλοι το θεώρησαν οιωνό καλής πορείας. Τα αποτελέσματα δεν μας δικαίωσαν...
Γενικά, μας κάνει καλό ως λαό να πατάμε στο έδαφος και να μην τα βλέπουμε όλα ρόδινα. Τα φιλικά παιχνίδια πολλές φορές μας κατευθύνουν προς τον σωστό δρόμο. Αυτό που είναι σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, μία γεμάτη εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα κι ενώ βρισκόμαστε στην τελική ευθεία, είναι να μην υπάρχουν τραυματισμοί. Αλλά και να μην επηρεαστεί γενικότερα το κλίμα της ομάδας, για το οποίο είμαι βέβαιος ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Υπάρχει οικογενειακό κλίμα και το γεγονός ότι προετοιμάζονται εκτός Ελλάδας είναι θετικό, για να μην υπάρχει αποπροσανατολισμός για όσα ακούγονται ή γράφονται.
Θα έχουμε την ευκαιρία να αναλύσουμε την κατάσταση πιο αναλυτικά τις επόμενες ημέρες. Ενα γενικό σχόλιο είναι ότι ο Οτο Ρεχάγκελ έχει κάνει τις καλύτερες επιλογές και η ομάδα δείχνει να έχει αρκετό βάθος στον πάγκο.