EΛΛAΔA: Mέχρι πού μπορεί να φτάσει στο Euro;

Γράφει ο Παναγής Παναγόπουλος

Kατ' αρχάς, να σημειώσουμε ότι στις προηγούμενες 12 διοργανώσεις καμία χώρα δεν κατόρθωσε να κερδίσει το Εuro δύο συνεχείς φορές. Μόνο η Γερμανία και η Ρωσία έχουν μπορέσει να φθάσουν σε συνεχείς τελικούς (η μεν Γερμανία το 1972, το 1976, το 1980, το 1992 και το 1996, κερδίζοντάς το τις χρονιές 1972, 1980 και 1996, η δε Ρωσία το 1960 και το 1964 και το κέρδισε το 1960). Να σημειωθεί ακόμα ότι στις 12 διοργανώσεις το τρόπαιο το έχουν κατακτήσει 9 χώρες, εκ των οποίων η «βασίλισσα» του θεσμού Γερμανία τρεις φορές (1972, 1980, 1996) και η Γαλλία δύο φορές (1984 και 2000), χώρες που μάλιστα είχαν κατακτήσει το αμέσως προηγούμενο Μουντιάλ (Γαλλία 1998) ή το αμέσως επόμενο (Γερμανία 1974, συμμετοχή στον τελικό Μουντιάλ το 1982). Οι παραδόσεις, όμως, υπάρχουν για να σπάνε.

Αναμφίβολα αυτή τη φορά η Εθνική μας θα παρουσιαστεί πολύ πιο έμπειρη (στην τρίτη της συμμετοχή στα τελικά του θεσμού) και με καλύτερο υλικό συγκριτικά με το 2004. Ο Οτο Ρεχάγκελ έχει πληθώρα λύσεων σε όλες τι γραμμές, παίκτες που, σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, θέλουν να αποδείξουν ότι δεν ήταν τυχαίος ο θρίαμβος του 2004 αλλά και παίκτες που με τη συμμετοχή τους σε ξένα πρωταθλήματα (μετά το 2004) έχουν αποκτήσει πολύτιμες εμπειρίες. Μπορεί δε μερικές φορές να έχουμε γκρινιάξει με τις επιλογές του Χερ Οτο, αλλά αυτή τη φορά δύσκολα μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι στην τελική επιλογή της αποστολής υπάρχουν σημαντικές απουσίες (π.χ. περιπτώσεις Ζήκου, Στολτίδη στο παρελθόν).

Αρα, πάμε στην Αυστρία με καλύτερη και πιο έμπειρη ομάδα από αυτή που ταξίδεψε το 2004 στην Πορτογαλία. Και το σημαντικό είναι ότι αυτή η Εθνική έχει κατορθώσει τα τελευταία χρόνια να εμφανίζεται παντού ως «πραγματική ομάδα», ένα κλίμα που πρέπει να διαφυλαχτεί μέχρι τέλους. Ομως, διότι πάντα υπάρχει ένα «όμως», αυτή τη φορά οι αντίπαλοί μας θα είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν την πρωταθλήτρια Ευρώπης και θα μας υπολογίζουν και ειδική προετοιμασία για να μας αντιμετωπίσουν θα έχουν κάνει. Ακόμη, έχω την εντύπωση ότι οι αντίπαλοί μας, τουλάχιστον στον όμιλο, είναι καλύτεροι απ' ό,τι ήταν το 2004, ειδικά η ομάδα της Ρωσίας. Επίσης, θεωρώ ότι ο όμιλος της Εθνικής μας είναι ίσως ο δυσκολότερος και ο πιο ανοιχτός όμιλος του τουρνουά. Μπορεί ίσως η Ισπανία να εμφανίζεται ως φαβορί, αλλά σπάνια η εθνική Ισπανίας αποδίδει σε μεγάλες διοργανώσεις σύμφωνα με την αξία των παικτών της. Η Ρωσία, από την άλλη μεριά, μπορεί αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον τραυματισμό του Αλεξέι Μπερεζούτσκι, την απουσία λόγω καρτών (στα 2 πρώτα ματς του ομίλου) του Αντρέι Αρσάβιν και την απουσία του Ιγκόρ Ντενίσοφ της Ζενίτ (αρνήθηκε την πρόσκληση), αλλά ας μην ξεχνάμε ότι από το 2004 μέχρι σήμερα δύο ρωσικές ομάδες (ΤΣΣΚΑ Μόσχας 2005 και Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης 2008) κατέκτησαν το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Γενικά το ρωσικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε άνοδο. Οι Μπερεζούτσκι, Αρσάβιν, Παβλιουτσένκο, Μπιλιαλέντινοφ, Σαένκο είναι πολύ καλοί ποδοσφαιριστές και με όρεξη για διακρίσεις, ενώ ο Ολλανδός προπονητής της, Γκους Χίντινκ, είναι πολύ έμπειρος σε τέτοιες διοργανώσεις. Η Σουηδία, πάλι, στην πέμπτη της συνεχή συμμετοχή σε τελικούς μεγάλης διοργάνωσης (Euro 2000, 2004, 2008 Παγκ. Κύπελλο 2002, 2006) αποτελεί πάντα μια υπολογίσιμη δύναμη, που θα διεκδικήσει την πρόκριση στους «8». Οι Ιμπραΐμοβιτς, Λίντεροθ, Κάλστρομ, Γουίλεμσον, Λιούνγκμπεργκ, Ισακσον, Ελμάντερ, ακόμη και ο 37χρονος πια Χένρικ Λάρσον είναι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, σε μια που ομάδα βασίζεται στη σκληρή δουλειά των ποδοσφαιριστών της μέσα στο γήπεδο, το ομαδικό πνεύμα και τις γρήγορες αντεπιθέσεις.

Κλειδί για την πορεία της Εθνικής μας είναι ο πρώτος αγώνας με τη Σουηδία, τη θεωρητικά υποδεέστερη του ομίλου. Νίκη με τη Σουηδία θα γεμίσει αυτοπεποίθηση την ομάδα και θα μπούμε με άλλον αέρα στο ματς με τη Ρωσία. Αλλωστε, σπάνια ομάδα που πετυχαίνει νίκη στον πρώτο αγώνα ενός τέτοιου τουρνουά δεν προκρίνεται στην επόμενη φάση.

Μέχρι πού μπορεί να φθάσει η Εθνική δεν μπορούμε να το ξέρουμε, ούτε και θα πρέπει να θέτουμε στόχους. Μοναδικός μας στόχος θα πρέπει να είναι ο πρώτος αγώνας με τη Σουηδία, ύστερα βλέπουμε. Εξάλλου, κατά τη γνώμη μου, ο μεγαλύτερος στόχος έχει επιτευχθεί και δεν είναι άλλος από την παρουσία μας στα τελικά. Θα πρέπει να χαρούμε τη συμμετοχή μας, να παρουσιάσουμε μια αξιόμαχη ομάδα και ό,τι βγει. Και έπειτα θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προκριθούμε στα τελικά του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Διότι η συνεχής παρουσία μας στα τελικά μεγάλων διοργανώσεων φανερώνει πρόοδο και φέρνει καταξίωση.

Οπως δε βλέπουμε, υπάρχει μια καινούργια γενιά ποδοσφαιριστών απολύτως ικανή να οδηγήσει την Εθνική μας σε μία ακόμα μεγάλη διοργάνωση. Και όλα αυτά σε αντίθεση με τις εσωτερικές μας διοργανώσεις, στις οποίες το θέαμα είναι φτωχό, απουσιάζει η καλή οργάνωση και τον πρωτεύοντα ρόλο φαίνεται να το έχουν οι παράγοντες και όχι οι αθλητές.