Oι έντεκα καλύτεροι της σεζόν

Παρουσιάζω τους έντεκα καλύτερους, αλλά και τους έντεκα που απογοήτευσαν. Φυσικά, στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr) γίνονται δεκτές ενστάσεις.

Τερματοφύλακας
Ο Μάλαρτζ πλήρωσε το rotation του Πεσέιρο κι ο Μορέτο με τον Μάχο τη σύγχυση του δον Λορέσο. Καλή σεζόν έκαναν ο Γκαλίνοβιτς, ο Πάρντο, ο Αμπάρης και, φυσικά, ο Τζόρβας. Ασυζητητί ο τίτλος του καλύτερου πάει στον Νικοπολίδη, που πιάνοντας τρία πέναλτι κράτησε τον Ολυμπιακό ζωντανό. Απογοήτευση της χρονιάς ο Φερνάντες του ΠΑΟΚ. Ελπίζω αλλάζοντας παραστάσεις να βρει τον εαυτό του.

Δεξί μπακ
Ελάχιστοι υπήρξαν οι διακριθέντες στη συγκεκριμένη θέση. Ο Μανιάτης έκανε έναν καταπληκτικό πρώτο γύρο. Ο Τοροσίδης ήταν ασταθής όπως και ο Νέτο. Ο Νίλσον έκανε συνολικά την καλύτερη σεζόν του στην Ελλάδα, ο Μελίσσης έφτασε μέχρι την Εθνική. Πιο σταθερός από όλους ο Γκαλίτσιος, που μοιάζει να ωρίμασε. Περίμενα πολλά από τον πολυδιαφημισμένο Κάρλος Μασάρα του Αστέρα Τρίπολης, αλλά δεν τα είδα.

Αριστερό μπακ
Στον πρώτο γύρο έκανε καταπληκτικές εμφανίσεις ο Αουρέλιο του Αρη, που «έπεσε» στη συνέχεια. Στον Ολυμπιακό ήταν σπουδαία προσθήκη ο Λεονάρντο -του χρόνου θα είναι καλύτερος. Ο Νίκος Γεωργέας έδειξε πόσο έλειψε από την ΑΕΚ, ο Γιαννούλης κακώς άργησε να καθιερωθεί στον Ηρακλή, ο Βενετίδης επέστρεψε στα συνηθισμένα υψηλά στάνταρ απόδοσης. Σταθερότατος ο μαχητής Παναγιώτης Κορδονούρης. Ο καλύτερος ήταν πάντως ο Σπυρόπουλος, που προσαρμόστηκε χωρίς το παραμικρό πρόβλημα στον ΠΑΟ και του έδωσε και ποιότητα. Αφαντος ο Ντομί, μέτριος ο Αρουαμπαρένα, απογοήτευση ο Σέριτς.

Στόπερ
Αναγεννημένος ο Γκούμας, εξαιρετικός ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, άψογος ο Ζουέλα, σταθερή αξία ο Ζεβλάκοφ, καλός ο Μαλαγένιο, αποκάλυψη ο Γιάννης Αλεξίου της Βέροιας. Η χρονιά όμως ανήκει στον διαρκώς βελτιούμενο Παπασταθόπουλο. Αλήθεια, αυτός ο Γκαβραντσιτς που είδαμε στον ΠΑΟΚ είναι ο ίδιος που έπαιζε στην εθνική Σερβίας;

Λίμπερο
Καλός αλλά αργός ο Ρονάλτο Γκιάρο, πάντα χρήσιμος ο Νταμπίζας, ικανότερος του Μόρις ο Σαριέγκι, πολύ καλός στη Βέροια ο αθόρυβος Ντε Λάνγκε και σταθερότατος στον Λεβαδειακό ο Ανδράλας. «Πασπαρτού» πολυτελείας ο Φυντανίδης, ανεβασμένος ο Κωστούλας. Αν δεν υπήρχε ο Αντζας, ο καλύτερος θα ήταν ο Κατσιαμπής, που για δεύτερη χρονιά σήκωσε τον Ηρακλή στις πλάτες του. Είχα σε μεγάλη εκτίμηση τον Πλετς, αλλά ήταν λάθος μου.

Αμυντικό χαφ
Φέτος ήταν η χρονιά τους. Ο Ζήκος έφυγε με ψηλά το κεφάλι, ο Λεντέσμα στον πρώτο γύρο έκανε πολύ καλά ματς, ο Καρτντόσο στην Τρίπολη, ο Νάτσο Γκαρσία στον Αρη, ο Βερόν στον ΠΑΟΚ, ο Παπαστεριανός στον Ηρακλή όταν ξεπέρασε τα προβλήματά του, ο Ιγκλέσιας όταν καθιερώθηκε, ο Ζούνιορ κι ο Γραμόζης στον Εργοτέλη έκαναν σπουδαίες σεζόν. Καλύτερος όλων ο σταθερότατος Μάτος και απογοήτευση ο Ενσαλίβα, που πάντως έχει πολλές δικαιολογίες.

Αριστερό χαφ
Ο Στολτίδης έκανε καταπληκτική αρχή (ως μέσα αριστερά), αλλά κουράστηκε. Ο Τζόλε είχε μια μέτρια σεζόν –την πρώτη της μεγάλης καριέρας του. Ο επιθετικός Εντίνιο ως αριστερό χαφ ήταν καλύτερος από τον Μαντούκα και τον Λαγό. Καταπληκτική χρονιά για τον αθόρυβο Σαρμιέντο και τον πάντοτε ουσιαστικό Γρηγόρη Μάκο, που παίζει σε πολλές θέσεις. Φέτος πάντως είδαμε τον Ιβανσιτς να συνδυάζει ποιότητα και φαντασία: ήταν ο καλύτερος όλων. Θυμόσαστε τι υπερβολές είχαν γραφτεί πέρυσι το καλοκαίρι για κάποιον Λάτσκο;

Δεξί χαφ
Από πού να αρχίσω; Θεαματικός αλλά και ασταθής ο Ζαϊρί, ωραίος παίκτης ο Μαρκές, σπουδαία τα προσόντα του Ντιμπαλά, άψογος ο Σίμιτς του ΟΦΗ, δεν έχω λόγια για την απόδοση του Γκρζέλακ στην Ξάνθη. Standing ovation για το Γιώργο Γεωργιάδη που θα λείψει στον ΠΑΟΚ, μόνο καλά λόγια έχω για τον «Κάρα» (αν μάλιστα έκοβε και τις βουτιές…) που έβγαλε τον ΠΑΟ στο Τσάμπιονς λιγκ. Περίμενα πιο πολλά από τον Χαβίτο και κυρίως τον Κάλβο, εντυπωσιάστηκα όμως από τον Γκαλέτι: δεν μπορεί να λείπει από τους καλύτερους της σεζόν. Ο Γκέρμπερ στον ΟΦΗ πρέπει να απογοήτευσε τον Παράσχο: κρίμα τα προσόντα…

Οργανωτής
Τρομερό το πρωτάθλημα του Σφακιανάκη. Ωριμη χρονιά για τον Φερνάντες στον Πανιώνιο. Πάλεψε όσο μπορούσε ο Λουτσιάνο. Ξεχώρισε ο Κλέιτον. Εκανε ό,τι μπορούσε ο καλός τεχνίτης Ιβιτς και βοήθησαν πολύ τις ομάδες τους ο Κοιλιάρας (Εργοτέλης) κι ο Λεονάρντο (Λεβαδειακός). Ομως για τα μαθήματα πρωταθλητισμού που έκανε στην ΑΕΚ ο Ριβάλντο ήταν και φέτος ο MVP του πρωταθλήματος. Υπάρχουν και «δεκάρια» που απογοήτευσαν: ο Λοϊζίνιο ήταν πολύ soft, ο Κριβοκάπιτς χάθηκε στα δύσκολα και μαζί του και η Βέροια.

Σέντερ φορ
Εντυπωσιακό το cοme back του Χούτου. Ουσιαστική και πολύπλευρη η προσφορά του Κόκε, σημαντικότατη αυτή του Ζουράφσκι, καθοριστική η επιστροφή του Ογκουνσότο. Μ’ αρέσει να βλέπω τον Τσίγκα στην κορυφή της επίθεσης. Το μέλλον ανήκει στον ταχύτατο Γιάντση και στον Μήτρογλου. Φέτος όμως τη χρονιά «σφράγισαν» ο Μπλάνκο κι ο Κοβάσεβιτς – με τον δεύτερο να έχει πιο μεγάλη βαρύτητα. Σε κάποια χρόνια θα είναι ερωτήσεις για trivial ο Μανούτσο (είχε πάντα το μυαλό αλλού) κι ο Αμορόζο.

Ελεύθερος επιθετικός
Ο Τόμας Ρατζίνσκι έδειξε τι σημαίνει γκολτζής, ο Λούα Λούα παραμένει ο μόνος επιθετικός του Ολυμπιακού που μπουκάρει, ο Σαλπιγγίδης θα κάνει σπουδαία πράγματα αν ο ΠΑΟ αποκτήσει έναν αληθινό φορ. Σούπερ στην αρχή ο Φιλόμενο και χρήσιμος στο τέλος ο Ααρων. Ομως συνολικά καλύτερος όλων ήταν ο «τρελός» αλλά χαρισματικός Τζεμπούρ. Θυμάται κανένας τα μεγάλα ματς του Ντρούλιτς;

Χρονιά προέδρων
«Mαύρη» θα χαρακτήριζα τη χρονιά για τους προπονητές. Ο Τάκης Λεμονής απολύθηκε χωρίς να εκτιμηθεί η δουλειά του –στη συνέχεια ο Κόκκαλης κατέκτησε το πρωτάθλημα, αποδεικνύοντας ότι στον Ολυμπιακό οι προπονητές είναι optional. Ο Πεσέιρο δεν κατάφερε να πείσει το κοινό για το σημαντικό της παρουσίας του, γιατί ο Παναθηναϊκός του δεν υπήρξε ελκυστικός. Ο Ντέμης μάταια στήριξε τον δον Λορέσο Σέρα Φερέρ.

Ο Μπάγεβιτς συμμάζεψε τον Αρη, του έδωσε αγωνιστική ταυτότητα, όχι όμως και νοοτροπία νικητή. Ο υπηρεσιακός Κεχαγιάς αποδείχτηκε ότι στην Ξάνθη μπορούσε να κάνει καλύτερη διαχείριση από τους προκατόχους του, αλλά μέχρι εκεί: η Ξάνθη δεν έθελξε με το ποδόσφαιρο που έπαιξε, μολονότι στα χέρια του Κεχαγιά βελτιώθηκε. Ο Φερνάντο Σάντος δεν κατάφερε επουδενί να δώσει στον ΠΑΟΚ μια ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα και πολύ φοβάμαι ότι τις δικές του παλινδρομήσεις θα πληρώσουν παιδιά με θέληση και ταλέντο που θα μπουν αδίκως στο περιθώριο. Ο Πεντράθα, παρά την έλλειψη πείρας, απέδειξε ότι έχει πιο δυνατό στομάχι από πολλούς άλλους που πέρασαν από τον πάγκο του Ηρακλή και σίγουρα η αγάπη του για τα νέα παιδιά και το επιθετικό ποδόσφαιρο μπορεί να αποδειχθεί στο μέλλον για τον σύλλογο χρήσιμη.

Ο Γιώργος Παράσχος είναι ένας σοβαρός άνθρωπος που διαχειρίστηκε τον προβληματικό φέτος ΟΦΗ με ψυχραιμία: η ομάδα του δεν έπαιξε σούπερ ποδόσφαιρο, αλλά δεν χάθηκε. Ο Μάκης Κατσαβάκης προσπάθησε πάρα πολύ να κρατήσει την Καλαμαριά στην κατηγορία, αλλά με τέτοιο κυνηγητό (και χωρίς τα γκολ του Μπούσι και του Ορφανού) ήταν αδύνατον. Η σωτηρία του Λεβαδειακού πιστώνεται στον πρόεδρό του: ο Κομπότης ήταν περισσότερο ψύχραιμος από τον Αρβανιτίδη, που έριξε τη Βέροια αλλάζοντας προπονητές σαν τα πουκάμισα. Προτού τον καταδικάσετε σκεφτείτε ότι αυτός την είχε ανεβάσει. Εντυπωσιακή η περίπτωση του Κάμπος: «κορόιδεψε» πολύ κόσμο στον πρώτο γύρο, καθοδηγώντας τον πανίσχυρο Αστέρα, φάνηκε η ένδειά του στο τέλος, οδηγώντας τον Ατρόμητο στον όλεθρο.

Ποιοι απομένουν; Ο Δώνης κι ο Λίνεν. Επιτυχημένοι και οι δύο, όμως όλοι γνωρίζουμε ότι χρωστάνε την επιτυχία τους στην ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό δύο ικανών προέδρων, όπως είναι ο Πηλαδάκης κι ο Τσακίρης…