Με τον Μπαλτάκο θα χοροπηδάμε

Διαβάζω, λατρεμένε αναγνώστη, αναλύσεις επί αναλύσεων για τη συμπεριφορά του Γιαννάκη στον πάγκο του Ολυμπιακού και μελαγχολώ. Το φλέγον και τσουρουφλίζον ερώτημα είναι, λέει, αν ύστερα απ' όλα αυτά ο «δράκος» πρέπει να παραμείνει στον πάγκο της Εθνικής ή όχι. Mon dieu, τι έλλειψη φαντασίας είναι αυτή; Κανείς δεν βλέπει κάτι πιο σημαντικό; Οτι ένα καινούργιο αστέρι της πολιτικής γεννιέται;
– n –
Ο τελευταίος που θυμάμαι να κάνει ανάλογα ακροβατικά στους πάγκους είναι τώρα υφυπουργός Αθλητισμού και προθερμαίνεται για να διεκδικήσει και τον θώκο της δημαρχίας στη Θεσσαλονίκη. Βάσει «Ξανθού δεδικασμένου» λοιπόν το πολιτικό μέλλον του Παναγιώτη προμηνύεται λαμπρό. Ηδη από τα βάθη του τούνελ ακούω ένα σύνθημα να δονεί τον «Μπένι»: «Κάνε τη σοσιαλιστική παράταξη πάλι πρώτη, Παναγιώτη, Παναγιώτη...».
– n –
Αφού η Πανάθα κατάφερε να νικήσει έχοντας τον πολυτιμότερο παίκτη της, τον Θανάση, στα πιτς με οσφυαλγία, δεν τη φοβάμαι. Ο τίτλος, με Μπαλτάκο και κοντούς, πάλι δικός μας θα 'ναι...
– n –
Το μόνο καλό που μπορώ να διακρίνω στη σειρά των τελικών του μπάσκετ είναι ότι έχουν εξάψει τη φαντασία και τον συγγραφικό οίστρο του Βαγγέλη Μπραουδάκη. Γράφει ο καλός μου στο «Goal»: «Το δηλητήριο που αναβλύζει ανεξέλεγκτο απ' αυτούς τους τελικούς μπάσκετ της Α1 (όχι με ευθύνη των παικτών ευτυχώς!) έρχεται να προστεθεί στα θλιβερά της Β' και Γ' Εθνικής και να δημιουργήσει ένα ζοφερότατο τοπίο στην αθλητική μας πραγματικότητα. Εναν κρανίου τόπο».
– n –
Χωρίς ευθύνη των παικτών; Υποπτεύομαι ότι ο Βαγγέλης, την ώρα που ο Γουντς και ο Τομάσεβιτς γύριζαν το «Ρόκι 5», είχε πάει Βάρκιζα για μια βουτιά και δεν είδε τη σκηνή…
– n –
Πάντως, και ο γλυκός μου ο Μένιος κάπως έτσι ξεκίνησε να γράφει. Είδε και αποείδε με τα τεκταινόμενα στο ΟΑΚΑ και αποφάσισε να το γυρίσει γράφοντας για τη Γλυκερία Μπάκα, γνωστή τις νύχτες και ως Λώρα. Μια απόφαση είναι, Βαγγέλη μου, και μετά γερά το Best seller «Ποιος θ' αντέξει;» είναι κοντά…
– n –
Προσπερνώ τα του μπάσκετ γιατί έχουμε και σοβαρότερα προβλήματα για να ασχοληθούμε, όπως η ένταξη του Βαλβέρδε στην ελληνική και δη τη σωκρατική πραγματικότητα. Διαβάζοντας όσα δήλωσε ο συμπαθής Ερνέστο στην «Εξέδρα» κατάλαβα ότι έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας ακόμα.
– n –
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα των δηλώσεών του, για να καταλάβεις, πολυαγαπημένε αναγνώστη, ότι ο Ισπανός χρειάζεται επειγόντως ιδιαίτερα από τον Δουρέκα: «Δεν μου αρέσουν τα πρωτοσέλιδα, αλλά η δουλειά μέσα στο γήπεδο». Αυτογκόλ απ' τα αποδυτήρια. Ουδεμία σημασία έχει τι αρέσει στον διάδοχο του Σεγούρα και τι όχι. Σημασία έχει τι αρέσει σε μας. Και μας τα πρωτοσέλιδα μας εξιτάρουν περισσότερα από κάθε τι.
– n –
Α, Ερνέστε μου, δεν θα τα πάμε καλά. Ηρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα δηλαδή;
– n –
Στη συνέχεια ο Βαλβέρδε ρίχνει μια ματιά στις ελληνικές εφημερίδες και αναφωνεί: «Πω πω, ονόματα! Ακόμα δεν έχω πάει εγώ, θα έχω πάρει και παίκτες μαζί;». Καλέ μου Ερνέστο, να μας συμπαθάς, αλλά εμείς πρώτα μάθαμε τον Ντιόγκο και τον Μπρούνο Ροντρίγκο και μετά τη χάρη σου. Μια απόλαυση έχει ο οπαδός το καλοκαίρι (να διαβάζει ονόματα για να ονειρεύεται αυτούς που η ομάδα του δεν θα αποκτήσει ποτέ) θα του την κόψεις και αυτή;
– n –
Ε ρε Αβραμόπουλος που μας προέκυψε στα καλά καθούμενα... Ο ένας θέλει να μας κόψει το τσιγάρο κι ο άλλος τις μεταγραφές.
– n –
Εκεί όμως που ο νέος τεχνικός του Ολυμπιακού έδειξε ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα για την καινούργια ομάδα του είναι όταν είπε: «Το Τσάμπιονς Λιγκ έχει τη δική του "μαγεία" και κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την προοπτική του Ολυμπιακού. Δεν το κρύβω, είμαι ικανοποιημένος απ' αυτή την εξέλιξη».
– n –
Ερνέστο, σου μιλάω σαν φίλος, άκου με. Για το δικό σου καλό και για τη δική σου μακροημέρευση στον «ερυθρόλευκο» πάγκο, την οποία εύχομαι αλλά δεν βλέπω, να το κρύβεις. Ξέρω κάποιον που επίσης είχε ψύχωση με το Τσάμπιονς Λιγκ, όλο σ' αυτό αναφερόταν και στο τέλος τον έφαγε ο Ιλια πριν τον φάει και αυτόν το σκοτάδι. Γι' αυτό σε ξορκίζω στο γέλιο του προέδρου: καλύτερα την Τρίπολη να νικάς, παρά για Τσου-Λου να μιλάς...
– n –
Εκείνο που με ανησυχεί περισσότερο είναι αυτό που διαβάζω στον «Μαύρο γάτο» στην τελευταία σελίδα της «Γάτας»: «Η απόφαση του Σωκράτη είναι δεδομένη. Απόλυτη στήριξη σε ό,τι ζητήσει ο Βαλβέρδε… Ο Κόκκαλης είναι αποφασισμένος να κάνει τρία σούπερ δώρα στον Βαλβέρδε».
– n –
Ελπίζω τουλάχιστον ο πρόεδρος να περιοριστεί σε μια δήλωση στήριξης και όχι σε ανακοίνωση. Είναι γνωστό ότι οι ανακοινώσεις του Σωκράτη είναι σαν τους επικήδειους: μιλούν με τα καλύτερα λόγια για το ήθος και τις ικανότητες του ήρωα, αλλά σε κάθε περίπτωση έπειτα από λίγο τον κλαίμε τον «μακαρίτη».
– n –
Επίσης, αυτό πάλι με τα τρία δώρα, μου κάθεται λίγο βαρύ και με αγχώνει. Ευελπιστώ ότι ο «Μαύρος γάτος» υπονοεί τον Σάββα, τον Νινιάδη και τον Χρυσικόπουλο.
– n –
Τρέμω στην ιδέα, όμως, γιατί τα πιο συνηθισμένα δώρα που αρέσκεται να κάνει ο πρόεδρος στους προπονητές είναι μια πένα, ένα χαρτί και ένα μαντίλι άσπρο…
– n –
Εγκαταλείπω τον καλό μου τον Ερνέστο, για να περάσω σε κάτι μου μας ενώνει όλους: την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Δεν ξέρω τι θα κάνουμε στο Euro, όμως είμαι σίγουρος ότι τους Σουηδούς τους έχουμε στο τσεπάκι. Διάβασα στη στήλη του Νικόλα Βασιλαρά στην «Πράσινη» μια δήλωση του Μίκαελ Νίλσον και αγαλίασε η ψυχή μου: «Η άμυνα της Ελλάδας αποτελείται από τρεις παίκτες του Ολυμπιακού και αν παρατηρήσει κανείς τη συνολική λειτουργία της, τότε θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι το αδύναμο σημείο της».
– n –
Θα σε παρακαλέσω, πιστέ μου αναγνώστη, αυτό που θα σου πω να μείνει μεταξύ μας. Πρόκειται για το καλό της ελληνικής ομάδας. Την αμυντική τετράδα απαρτίζουν ο Γιούρκας, ο Δέλλας, ο Κυργιάκος και ο «Τόρο». Προφανώς, ο Σουηδός άσος μπέρδεψε τις δύο ομάδες του Βασίλη μου, την Εθνική και τον Ολυμπιακό, και είπε στον προπονητή του να παρακολουθεί τον Ολυμπιακό, που ο Βασίλης μου αγαπάει περισσότερο.
– n –
Μη μου τον Μίκαελ τάραττε. Να περάσει ο επόμενος, τους έχουμε τους Σουηδούς…
– n –
Η δήλωση του Νίλσον καταδεικνύει ότι δικαίως ο Βύντρα έχει πάρει τη φανέλα του βασικού σπίτι του τα τελευταία χρόνια.
– n –
Συγκινούμαι. Ο Κώστας Γκόντζος τώρα δικαιώνεται…
– n –
Καλέ μου αναγνώστη, η ακρίβεια με έχει γονατίσει. Το αγαπημένο μου σούσι είναι πλέον απλησίαστο. Αμάν βρε Κωστάκη, κάνε κάτι επιτέλους. Εχουμε πήξει πια στους αγωγούς φυσικού αερίου, την ώρα που το παραδοσιακό αγγούρι και το χλομό αγγούρι (σ.σ.: μπανάνα) πουλιούνται στην ίδια τιμή. Μεταρρύθμισε έστω την ακρίβεια, φώναξε τον Κουλούρη, απευθύνσου στον Γιώργο Αυτιά. Κάνε κάτι.
– n –
Και συ, βρε Γιωργάκη, πες στον Ευάγγελο να σε ξυπνήσει. Αμάν πια! Μόνο εγώ, ο Αλαβάνος και ο Χατζηνικολάου θα κάνουμε αντιπολίτευση σ' αυτή τη χώρα;