Η μοίρα των προσφύγων και του... Συντάγματος

Ηταν δεκαετία του '90 - επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Περίοδος αγροτικών κινητοποιήσεων και γενικής «επιχειρηματικής απόγνωσης». Για κάθε τρία αγροτικά μπλόκα σε εθνικές οδούς, καμιά τρακοσαριά επιχειρήσεις ζητούσαν από το κράτος αποζημιώσεις ή άλλες ευνοϊκές ρυθμίσεις. Ετυχε να συμμετάσχω, τότε, σε μία μικρή δημοσιογραφική έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας απεδείχθησαν άκρως ενδιαφέροντα: πολλές εταιρείες δήλωναν «καίρια τραυματισμένες» από τα μπλόκα, αν και κανένα εξ αυτών δεν τις επηρέαζε!

Φαντάζομαι πως όσες κρατικές υπηρεσίες έγιναν αποδέκτες επιχειρηματικών αιτημάτων που ενέπιπταν στη συγκεκριμένη κατηγορία θα απάντησαν με ένα ξερό «ρε, δεν πάτε να κουρεύεστε…». Δημοσίως, βεβαίως, κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν εκστόμισε κάτι τέτοιο. Ο λόγος; Πασιφανής. Συνέφερε την κυβέρνηση να πλανάται η εντύπωση πως τα αγροτικά μπλόκα θα μπορούσαν να προκαλέσουν από στιγμή σε στιγμή γενική οικονομική καθίζηση. Πώς να το κάνουμε, πλάι στην κουτοπονηριά της κερδοσκοπίας ενίοτε ανθεί και η κουτοπονηριά της κινδυνολογίας. Οικονομικά οφέλη υπόσχεται η μεν, πολιτικά η δε.

Αν θυμήθηκα εκείνες τις ημέρες των 90ς, είναι διότι έχω την εντύπωση ότι προσφάτως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας άρχισε να παραδίδει ταχύρρυθμα μαθήματα «αναβαθμισμένης» κουτοπονηριάς. Διότι το να ζητούν ορισμένοι επιχειρηματίες χρήματα για κατά φαντασίαν ζημιές και μια κυβέρνηση να επενδύει προπαγανδιστικά στο κόλπο τους, πάει στην ευχή, γίνεται. Χάρη στην άγνοια των πολλών. Να ζητά όμως μια κυβέρνηση περισσότερα χρήματα από Ευρωπαϊκό Ταμείο για να επιτελέσει «καλύτερα» ένα έργο το οποίο έχει πασιφανώς… καταργήσει, αυτό πάει πολύ. Με προσμείξεις τόσου θράσους, η κουτοπονηριά γέρνει για τα καλά προς το πρώτο (της) συνθετικό.

Διαμαρτυρήθηκε, λέει, η κυβέρνηση επειδή το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων της έδωσε 1,3 εκατομμύριο ευρώ το 2007, έτος κατά το οποίο η Σουηδία έλαβε 8,1 εκατ. και η Βρετανία 4,8 εκατ. ευρώ. Ουδείς γνωρίζει πού ακριβώς θα ήθελε να «ρίξει» το χρήμα η κυβέρνηση, σίγουρα όμως όχι στον τομέα για τον οποίο αυτό προορίζεται - τη συντήρηση και ενίσχυση προσφύγων. Η χώρα του «Ξένιου Δία» την έχει «κόψει» αυτήν την ενασχόληση. Το 2007 ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα 25.113 αλλοδαποί. Σε πόσους χορηγήθηκε; Κατευθείαν μόλις σε… οκτώ (!) και σε 514 ύστερα από έφεση. Εν ολίγοις άσυλο χορηγήθηκε στο 2% όσων το ζήτησαν. Τα αντίστοιχα ποσοστά σε άλλες χώρες: Ισπανία 19%, Βρετανία 24%, Ιταλία 45%, Σουηδία 50%. Κι όμως, η κυβέρνηση τολμά να κλαψουρίζει για ελλιπή χρηματοδότηση από Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων!

«Επιασαν κορυφή» στο Εβερεστ της κουτοπονηριάς οι άνθρωποι; Με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων ίσως όχι. Με τα της Εκπαίδευσης, πιθανόν. Πέρυσι η κυβέρνηση φιλοδόξησε να δρομολογήσει τη διαδικασία «καρατόμησης» του πολυσυζητημένου άρθρου 16 του Συντάγματος διά της κοινοβουλευτικής οδού. Απέτυχε. Τώρα ο νέος υπουργός Παιδείας, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, διακηρύττει ότι θα παρακάμψει με τον τσαμπουκά της εξουσίας ό,τι δεν φαλκιδεύτηκε «κανονικά και με τον νόμο». Το… ανέκδοτο είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι, αυτοί που δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι περιττεύει ο σεβασμός στο Σύνταγμα, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όταν οι φοιτητές «μπλοκάρουν» την εφαρμογή του νέου νόμου. Εμ, δεν γίνεται έτσι, κύριοι. Είναι σαν να παίζεις μπάλα, να σπας το πόδι ενός αντίπαλου παίκτη και μετά να διαμαρτύρεσαι επειδή ο αμυντικός των άλλων έκανε «φράγμα» δίχως να δει κάρτα. Κάτι που συνιστά -βεβαίως, βεβαίως- τραγωδία. Του Ευριπίδη, ας πούμε.