Ο Σάρας και το χαμένο λέι απ

Το καλοκαίρι δεν έγινε ακριβώς πόλεμος, αλλά η αλήθεια είναι πως τουλάχιστον για δύο μήνες «ταλαιπωρηθήκαμε» με τον Γιασικεβίτσιους. Στην αρχή ο Ολυμπιακός έμοιαζε το ακλόνητο φαβορί. Κανείς δεν έβγαινε να μιλήσει επίσημα, αλλά το ρεπορτάζ ανέφερε ότι το πιο πιθανό ήταν ο παίκτης να φορέσει την κόκκινη φανέλα. Στην πορεία, όμως, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση.

Υπήρξε ένα κενό διάστημα, ώσπου τελικά βγήκε στην επιφάνεια πως ο Λιθουανός «ανηφορίζει» προς ΟΑΚΑ. Η έκπληξη ήταν μεγάλη, αφού, πέραν του ότι ο Ολυμπιακός είχε κάνει τις πρώτες κινήσεις, ο Παναθηναϊκός δεν φαινόταν να έχει ανάγκη από έναν τέτοιο παίκτη. «Πώς θα χωρέσει μαζί με Σπανούλη και Διαμαντίδη, τη στιγμή που υπάρχουν και οι Βούγιανιτς, Μπετσίροβιτς;» ήταν η επωδός που μας συνόδευσε τους χειμερινούς μήνες.

Και μέχρι ενός σημείου δικαιώθηκε, από τη στιγμή που οι πρώην πρωταθλητές Ευρώπης και δεν έπαιζαν καλό μπάσκετ, και ο Σάρας είχε εκλάμψεις και το επιθυμητό αποτέλεσμα στην Ευρωλίγκα όχι μόνο δεν ήρθε, αλλά προέκυψε το στραπάτσο. Ο Γιασικεβίτσιους, όμως, σε καμία περίπτωση δεν ξέχασε το μπάσκετ. Απλώς στις ευρωπαϊκές ομάδες όπου έπαιζε, συνήθιζε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ηταν one man show. Και στην Ολίμπια και στην Μπαρτσελόνα και στη Μακάμπι. Σε όλες αυτές τις καταστάσεις η μπάλα πάντα περνούσε από τα χέρια του. Στον Παναθηναϊκό δεν είναι εύκολο αυτό το πράγμα. Χθες, όμως, στο ΟΑΚΑ φρόντισε να πάρει τα ηνία στα χέρια του. Αγνόησε πολλές φορές το σύστημα, έβαλε πάνω από την ομάδα τον εγωισμό του, αλλά δικαιώθηκε. Το αγχωτικό 1-0 είναι εν πολλοίς δικό του έργο, σ' έναν Παναθηναϊκό που χθες δεν ήταν καλός αλλά όχι και κακός.

Αντίθετα, ο Ολυμπιακός ήταν παράδοξα καλός. Παράδοξα, όχι με την έννοια ότι δεν έχει τις δυνατότητες, αλλά δεν μας είχε πείσει σχετικά με τις εμφανίσεις του κόντρα στο Μαρούσι. Χθες αποδείχτηκε για μία ακόμα φορά ότι η ψυχολογία σε τέτοια παιχνίδια παίζει τον ρόλο της. Και η ομάδα του Γιαννάκη, αν μη τι άλλο, ήταν ψυχωμένη και σίγουρα είχε πιο ξεκάθαρο πλάνο σε σχέση τουλάχιστον με το τελευταίο ματς με το Μαρούσι.

Κάλλιστα θα μπορούσε να χαμογελάσει. Ο Πρίντεζης, όμως, έχασε σουτάκι από αυτά που είναι σπεσιαλιτέ του (λέι απ πέναλτι με το σκορ στο 81-79), άσχετα που αν άνοιγε το μάτι του, θα έβλεπε δύο συμπαίκτες του ακροβολισμένους στο τρίποντο, οι οποίοι περίμεναν, εντελώς αμαρκάριστοι, να βάλουν σουτ-μπουρλότο στην υπόθεση τίτλος.

Μοιάζει σαν να χάθηκε η μεγαλύτερη ευκαιρία για μπρέικ των Πειραιωτών, από τη στιγμή που έφθασαν τόσο κοντά. Η συνέχεια θα μας πείσει για του λόγου το αληθές.