Ηταν απλώς καλύτερος

Kακά τα ψέματα. Ο Αρης είναι καλή ομάδα και έχει καλούς παίκτες, αλλά η αντίστοιχη ομάδα και οι αντίστοιχοι παίκτες του Ολυμπιακού είναι σαφώς καλύτεροι. Τόσο απλά ήταν τα πράγματα χθες στο Καυτανζόγλειο. Καλός ο Χαβίτο, αλλά όχι Γκαλέτι. Καλός ο Κόκε, αλλά όχι Κοβάσεβιτς. Καλός ο Νεμπεγλέρας, αλλά όχι Στολτίδης. Καλός ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, αλλά ακόμα δεν είναι Αντζας.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο Ολυμπιακός και οι παίκτες του εμφανίστηκαν στο Καυτανζόγλειο σοβαροί, πειθαρχημένοι και με διάθεση, τα υπόλοιπα ήταν μάλλον διαδικαστικά. Κάπως έτσι ήρθε αυτό το 2-0, κάπως έτσι οι «ερυθρόλευκοι» έφτασαν σε ένα ακόμη τρόπαιο. Βεβαίως, εδώ πρέπει να σημειώσουμε και το εξαιρετικό κοουτσάρισμα της ομάδας από τον Χοσέ Σεγκούρα. Ο Ισπανός διάβασε άριστα τον τρόπο παιχνιδιού του Αρη, έστησε καταπληκτικά την ομάδα του στο γήπεδο και έχει μεγάλο μερίδιο και αυτός στην κατάκτηση του τίτλου.

Κάπως έτσι έκλεισε μια χρονιά απολύτως επιτυχημένη για τον Ολυμπιακό. Μια χρονιά που ξεκίνησε με το «χτίσιμο» μιας νέας ομάδας (18 συνολικά μεταγραφές), η οποία στο φινάλε της συνοδεύτηκε από νταμπλ και στη διάρκειά της είχε σημαδευτεί από την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ και από τα δύο σχεδόν λυτρωτικά για τον σύλλογο «διπλά» στην Ευρώπη.

Τώρα πώς γίνεται το κλίμα στην ομάδα να είναι λίγο βαρύ και στο μυαλό των οπαδών να υπάρχει αμφιβολία για την επόμενη σεζόν, αυτό είναι κάτι που μπορεί να το εξηγήσει μόνο ο Ολυμπιακός. Είναι πάντως οξύμωρο από αυτή την απολύτως επιτυχημένη ομάδα να φεύγουν δύο προπονητές (Λεμονής, Σεγούρα), ένας τεχνικός διευθυντής (Ιβιτς) και να είναι στην πόρτα της εξόδου ένα αστέρι της ομάδας (Λούα Λούα).