Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα...

Tις τελευταίες μέρες περνάω δύσκολες στιγμές, λατρεμένε μου αναγνώστη. Οσο ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν κλείνει οριστικά σε κάποια ομάδα για την επόμενη χρονιά τόσο ο θείος Αμάραντος δεν κλείνει μάτι το βράδυ. Ο θείος υπήρξε παλαιόθεν μεγαλύτερος θαυμαστής του Ντούσαν, απ' ότι ο Βρούτο της Ολιβ, γι' αυτό και δεν θα ησυχάσει αν δεν δει τον Σερβοέλληνα τεχνικό αποκαταστημένο. Η συνύπαρξη του ειδώλου του με τον Λάμπρο Σκόρδα του προκαλούσε ανέκαθεν ανασφάλεια…

Για να ηρεμήσω τον θείο, αναζήτησα τη λύση στο μυστήριο του πιθανού επόμενου σταθμού του γλυκού Ντούσαν, στο ρεπορτάζ του ανυπέρβλητου Σωτήρη Πουλόπουλου, του ανθρώπου που σκέπτεται τον Ντούσαν διαρκώς. Το Σάββατο 10 Μαΐου έγραφε ο γλυκός Σωτήρης: «Η πρόταση που του έχει κάνει ο Τζίγκερ είναι δελεαστικότατη και ο Μπάγεβιτς δεν μπορεί να του πει για τρίτη φορά όχι. Θα του πει το "ναι" για να είναι και δίπλα στο σπίτι του».

Πάνω που ησύχασα, πιστέ μου αναγνώστη, θεωρώντας ότι μια του Ντούσαν, δυο του Ντούσαν, τρεις και θα βρει τον δικό του Πατέρα, δυο μέρες μετά, τη Δευτέρα 12 Μαΐου, «ο κ. πρόεδρος» επανήλθε: «Αν και νομίζω ότι (σ.σ.: ο Ντούσαν) δύσκολα θα τ' αποφασίσει να κατέβει. Αγόρασε και σπίτι –νομίζω– στο Πανόραμα. Δεν είναι πλέον για μεγάλα ρίσκα... Σκεφτείτε το κι εσείς. Αν πάει καλά θα είναι ένα πρωτάθλημα. O.Κ. Με τόσα λεφτά και στήριξη δεν θα 'ναι και η επιτυχία του αιώνα... Αν το χάσει όμως πού θα κρυφτεί;».

Είχα αρχίσει να απογοητεύομαι. Μάλλον ο Ντούσαν πρέπει να μένει σε τροχόσπιτο και έχει κάνει το Πανόραμα-Κηφισιά, Παγκράτι-Κολιάτσου, μπερδεύοντας τον Σωτήρη στην καταμέτρηση των ακινήτων του.

«Ο κ. πρόεδρος» όμως δεν είχε πει ακόμα την τελευταία λέξη του. Την επομένη, Τρίτη 13 Μαΐου, τα μελλούμενα άλλαξαν ξανά: «Οπως πρώτος σάς έχω αποκαλύψει (σ.σ.: να τα λέμε αυτά, μην πάει τσάμπα τόσο ρεπορτάζ) εδώ και τρεις εβδομάδες, ο Ντούσκο έχει συμφωνήσει σε όλα για να αναλάβει τον ΠΑΟ και την ερχόμενη εβδομάδα πιστεύει ότι θα υπογράψει και τα συμβόλαια... Τα αλμυρά συμβόλαια. Εως τότε θα παίζει με τον Αρη. Συνηθισμένος σ' αυτά».

Σε παρακαλώ, πολυαγαπημένε αναγνώστη, μη βιαστείς να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι οι «πηγές» του Σωτήρη έχουν τριζόνια και δεν μπορούν να μείνουν σταθερές σε ένα συμπέρασμα. Σου προτείνω να σκεφτείς ένα πιο πιθανό ενδεχόμενο.

Ισως ο Σωτήρης πριν από κάθε πόνημά του πλένεται, πίνει νερό από την Κασταλία πηγή, μασάει φύλλα δάφνης και ανεβαίνει σ' έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα αρχίζουν να βγαίνουν αναθυμιάσεις από κάψιμο διαφόρων ψυχοτροπικών βοτάνων. Ο Σωτήρης έρχεται σε έκσταση και αρχίζει να βγάζει ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Στη συνέχεια ο Παπαδάκος, ο Γεωργακόπουλος και ο Σαμοθράκης μετατρέπουν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους χρησμούς, με διφορούμενη σημασία, τα οποία στη συνέχεια γίνονται άρθρα και δημοσιεύονται στον «Πρωταθλητή». Δεν ξέρω για τον Σωτήρη, πάντως η Πυθία έτσι έκανε καριέρα...

Επειδή διανύουμε Ολυμπιακό έτος δίνω τη σκυτάλη σ' έναν αληθινό καλλιτέχνη, ο οποίος (όσο και αν ο Παναγιώτης Βουγιούς στη ΝΕΤ καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να τον μιμηθεί) δεν αντιγράφεται, γιατί είναι μοναδικός στο είδος του, όπως και ο πολύχρωμος παπαγάλος που ζει στον Αγιο Μαυρίκιο. Μιλώ, φυσικά, για τον Μένιο Σακελλαρόπουλο. Γράφει στο «Derby» ο λατρεμένος Μένιος: «Και ποιος μπορεί να αμφιβάλει ότι με τέτοια "καυτή" εξέδρα σαν την προχθεσινή θα τα είχε πάρει περίπατο; (σ.σ.: τα ματς με Ξάνθη και Ηρακλή). Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι με τον κόσμο σταθερά στο πλευρό του τέτοια παιχνίδια θα τα είχε... καταπιεί;».

Πρόχειρα να σου πω, Μένιο μου, πέντε ονόματα γλυκών ανδρών που για την καθοριστικότητα της βοήθειας του κόσμου αμφιβάλλουν και γι' αυτό και τον έβαλαν να τρώγεται: Γκόντζος, Μπόμης, Πιτιακούδης, Βασιλαράς, «Ζουν ανάμεσά μας»...

Ο ΠΣΠΤ (Προ Συμφωνίας «ΠΕΚ»-Τζίγκερ) Γκόντζος θα σου έλεγε ότι καλή είναι και η κερκίδα, αλλά όσο υπήρχε ο Μπόμης, η «ΠΕΚ» και η αμφισβήτηση της ηγεσίας του Τζίγκερ, προκοπή δεν θα βλέπαμε –οπότε τι να τον κάνεις τον κόσμο; Ο Μπόμης θα έλεγε ότι «όσο υπάρχει ο Τζίγκερ γιατί να γεμίσει το γήπεδο;». Ο Πιτιακούδης κάτι θα έβρισκε εναντίον της «ΠΕΚ» και των παικτών, ο Βασιλαράς θα επεσήμανε ότι με το άνευρο ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα, είναι αδύνατο να γεμίσει το γήπεδο και ο «Ζουν ανάμεσά μας» με τέτοια θέματα δεν ασχολείται. Θα πάρει θέση αφού ολοκληρώσει τη διατριβή του για τις «ύποπτες» συμπεριφορές παικτών που ψυχανεμίζεται ότι έλαβαν χώρα στα κρίσιμα παιχνίδια και, φορώντας το αετίσιο γυαλί του, κατόρθωσε να εντοπίσει.

Ουφ! Κουράστηκα. Να πω κι άλλους;

Αλλωστε, πολυαγαπημένε μου Μένιο, αν δεν κάνω λάθος, μετά την «τεσσάρα» (Relax, «Ρίμπο», I am not talking to you) από τον ΟΦΗ εσύ δεν είχες πει –εκτός των άλλων– «Κάποιοι όμως το βλέπουν σαν Δημόσιο. Και ο μήνας έχει εννιά. Α, ναι. Εννιά έχουμε μεθαύριο». Ξέρεις εσύ κανένα δημόσιο υπάλληλο να κάνει καλά τη δουλειά του, μόνο και μόνο επειδή έχει κερκίδα; Οχι, γιατί αν ξέρεις μεθαύριο που ο κοσμηματοπώλης μου, ο Ντίντης, θα πάει στο ΙΚΑ, να του στείλω τον γλυκό «Ντόκεν» και τον αρρενωπό Περικλή μαζί να κάνουν ατμόσφαιρα, για να ξεμπερδέψει μια ώρα αρχύτερα...

Είμαι τόσο εκστασιασμένος, καλέ μου αναγνώστη, που σκέφτομαι να κάνω παρέα στον μοναδικό Κώστα Κετσετζόγλου και να πλακωθώ μαζί του στα «σφηνάκια». Αποφάσισα όμως να περιοριστώ μόνο στην ανάγνωση του γοητευτικού Κώστα, γιατί σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: «Προχωράμε. Αντέχουμε. Συνεχίζουμε. Ανεβασμένοι πάντα εκεί ψηλά. Στα τεράστια φτερά του ΠΕΡΗΦΑΝΟΥ Αετού», γράφει στην «Ενωση».

Πολύ χαίρομαι για σένα, Κώστα μου. Τώρα με τις απεργίες των ταξιτζήδων και των οδηγών βυτιοφόρων δεν θα 'χεις και πρόβλημα μεταφορικού μέσου...

Ο Κώστας συνεχίζει ακάθεκτος: «Ολοι πρέπει να προσέχουμε τα λόγια μας, αλλά πάνω απ' όλα μετράνε οι πράξεις μας. Και στον "Λύμπε" κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για πράξεις. Και επαναλαμβάνω: τίποτε απ' αυτά που είπε δεν ήταν ψέμα».

Αχου, τον χάνω! Κώστα, hellooo! Τι έχεις πάθει; Ο «Λύμπε» είπε αλαζόνα τον Ντέμη και τη διοίκησή του. Και συ τώρα συμφωνείς, λες. Γιατί λες; Συ δεν ήσουν που τον εκθείαζες χθες;

Θα τρελαθώ, λατρεμένε αναγνώστη. Οι ήρωές μου κάτι έχουν πάθει τελευταία. Ευτυχώς που πλησιάζει η Eurovision και θα 'χουν την ευκαιρία όλοι να ξεχαστούν λίγο. Παρεμπιπτόντως, η Καλομοίρα πρέπει να ευγνωμονεί τον γλυκό μου Βασίλη, που καθυστέρησε να ενεργοποιήσει τη συμφωνία ανταλλαγής διαιτητών με την Κύπρο. Αν η δική μας «Black nightmare team» είχε αρχίσει να στέλνει τα αστέρια της νωρίτερα στη Μεγαλόνησο, υπήρχε σοβαρός κίνδυνος χάρη στις «ζωγραφιές» τους και τις «κακίες» τους να μην ακούσουμε ποτέ τον Κύπριο… Αλέξη Κωστάλα να αναφωνεί με εθνική υπερηφάνεια: «Greece douze points».