Το κίνητρο του «Λύμπε»

Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να φέρει αντίρρηση ότι ο Ολυμπιακός πήρε τον τίτλο από μία ένσταση, όπως και κανένας δεν έχει κατηγορήσει τον Ολυμπιακό ότι παρανόμησε για να την κερδίσει. Οι νομικές όμως σκέψεις υποθέτω ότι είναι το τελευταίο που σκέφτεται ένας ποδοσφαιριστής λίγα λεπτά μετά το τελευταίο ματς της σεζόν. Ανεξάρτητα από την επιχειρηματολογία, οι δηλώσεις του Λυμπερόπουλου έχουν ιδιαίτερη αξία, όχι μόνο για τα θέματα που έθιξαν, αλλά και για τον χρόνο στον οποίο έγιναν.

Η αναφορά για «εγωισμό και αλαζονεία» ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι αφορά και τον ίδιο τον Λυμπερόπουλο. Γιατί η φράση «δυστυχώς βγήκαμε αληθινοί εγώ και οι συμπαίκτες μου όταν λέγαμε να μη συμμετάσχουμε στην παρωδία. Το λάθος μας ήταν ότι δεν επιμείναμε» είναι αλαζονική. Γιατί μόνο στην ΑΕΚ, που ο Λορένσο Σέρα Φερέρ απολύθηκε έπειτα από εισηγήσεις των πάλιουρων, θα μπορούσε να γίνεται τέτοια συζήτηση. Πιστεύει κάποιος ότι στον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό ο Βαρδινογιάννης ή ο Κόκκαλης θα συζητούσαν με τους παίκτες αν η ομάδα έπρεπε να παίξει για να πάει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ;

Ολα τα δίκια για το «σε ποιες εγκαταστάσεις προπονούμαστε;» στον Καλαματιανό. Τέσσερα χρόνια η διοίκηση της ΑΕΚ ούτε φτιάχνει νέο προπονητήριο αλλά ούτε και βάζει λεφτά για να συντηρήσει τους Θρακομακεδόνες. Από την άλλη, το «σε ποια έδρα παίζουμε;» είναι υπερβολικό. Στο ΟΑΚΑ παίζει η ΑΕΚ, στο οποίο πηγαίνει να παίξει ο Παναθηναϊκός εγκαταλείποντας τη Λεωφόρο. Οσο για τη φράση του «Λύμπε» «με τον Αστέρα παίξαμε με 55 χιλιάδες θεατές και με τον Πανιώνιο με 5 χιλιάδες», δεν έχει νόημα. Πρώτον, ούτε με 55 χιλιάδες έπαιξε η ΑΕΚ με τον Αστέρα ούτε με 5 με τον Πανιώνιο. Δεύτερον, με τον Αστέρα ο κόσμος είχε πάει για να τιμήσει τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ για την προσπάθειά τους. Το ματς με τον Πανιώνιο δεν ήταν παρά ένα anticlimax μετά την κούρσα για τον τίτλο. Και ας μην ξεχνάει ο «Λύμπε» ότι η ΑΕΚ ζήτημα σε τέσσερα ματς να ξεπέρασε τα εισιτήρια διαρκείας που είχε πουλήσει.

Η κωδική, όμως, φράση στις δηλώσεις του Λυμπερόπουλου είναι το «είμαι 33 χρόνων. Πέστε μου τι κίνητρο να έχω;». Είναι η απελπισία και οργή κάποιου που βλέπει την καριέρα του να τελειώνει χωρίς να έχει κατακτήσει τους τίτλους που η αξία τού επέβαλε. Και η απάντηση είναι «το ίδιο κίνητρο που πάντα είχες». Να παίζει την μπάλα που πάντα έπαιζε μέχρι το τέλος της καριέρας του και να μην ξεχνάει ότι μόνο οι ηλίθιοι και οι τυφλοί οπαδοί δεν καταλαβαίνουν ότι στο ποδόσφαιρο μεγάλοι παίκτες τελείωσαν την καριέρα τους χωρίς τίτλους.


Φυσικά δεν πρόκειται να γίνει, αλλά βλέποντας την κυκλοφορία στην Αθήνα να πηγαίνει σφεντόνα, θεωρητικά το πρόβλημα του πηξίματος θα μπορούσε εύκολα να λυθεί. Πρώτον, η κυβέρνηση καταργεί τα ταξί στη μορφή που τα ξέρουμε σήμερα. Δηλαδή τα καταργεί ως μέσα μαζικής μεταφοράς, αφήνοντας μια χιλιάδα για έκτακτες μετακινήσεις και τα σχετικά. Δεύτερον, η κυβέρνηση αποφασίζει ότι η βενζίνα θα δίνεται με το δελτίο, όπως στην Κατοχή. Κάθε κάτοχος αυτοκινήτου θα έχει το δικαίωμα να παίρνει 50 λίτρα βενζίνα τον μήνα. Επειδή είμαστε Ελλάδα και αμέσως πολλοί θα τρέξουν να αγοράσουν δύο και τρία αυτοκίνητα, το δικαίωμα κάθε Ελληνα θα είναι να μπορεί να παίρνει 50 λίτρα ανεξάρτητα από το πόσα αυτοκίνητα έχει. Αυτά τα δύο φτάνουν και, εκτός του ότι το πρόβλημα του κυκλοφοριακού θα λυθεί, αυτόματα θα ανακουφιστεί και η ατμόσφαιρα.

Ο λόγος που καμία κυβέρνηση όχι μόνο δεν θα το έκανε, αλλά ούτε καν θα το σκεφτόταν, είναι το «πολιτικό κόστος». Ο φόβος της απώλειας της εξουσίας. Αλλά και αυτό το πρόβλημα λύνεται. Με το δημοψήφισμα, που οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις δεν έχουν εκτιμήσει το νόημά του. Το νόημα του δημοψηφίσματος είναι ο λαός να αποφασίζει για θέματα που δεν είχαν προκύψει την προεκλογική περίοδο και δεν καλυπτόντουσαν από τις προεκλογικές διακηρύξεις ενός κόμματος. Δεν έχει πάρει λαϊκή εντολή το κόμμα για το τι να κάνει και καταφεύγει στο δημοψήφισμα έτσι ώστε να αποφασίσει άμεσα ο κόσμος.

Μια λοιπόν που ήρθε το θέμα στη λαϊκή ετυμηγορία, ενδιαφέρον θα είχε η γνώμη των οπαδών του Παναθηναϊκού για την έδρα της ομάδας. Είναι η τρίτη φορά που ο Παναθηναϊκός εγκαταλείπει τη Λεωφόρο για το ΟΑΚΑ και είναι ενδιαφέρον ότι είτε πάει είτε έρχεται, η κίνηση πανηγυρίζεται. Οταν ο Παναθηναϊκός πηγαίνει στο ΟΑΚΑ, το επιχείρημα είναι «οι μεγάλες ομάδες παίζουν σε μεγάλα γήπεδα». Με το που περάσει η πρώτη κάψα με το ΟΑΚΑ, φανεί ότι τα μεγάλα στάδια είναι μια χαρά, αλλά δύσκολα γεμίζουνε και ότι το ΟΑΚΑ άδειο είναι μια δυστυχία, πέφτει το επιχείρημα της έδρας. «Πάμε πίσω στη Λεωφόρο που είναι στρούγκα και πραγματική έδρα». Επιστρέφει ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο, αλλά αρχίζουν οι ισοπαλίες. «Η Λεωφόρος είναι μικρή και όταν οι αδύναμες ομάδες ταμπουρώνονται, είναι δύσκολο να σκοράρεις». Η λύση «οι μεγάλες ομάδες παίζουν σε μεγάλα γήπεδα».

Εχουμε λοιπόν τρεις οριστικές αποχωρήσεις του Παναθηναϊκού από τη Λεωφόρο. Η πρώτη είναι το 1981, όταν ο Παναθηναϊκός έπαιξε τελευταίο ματς το 0-1 με τον Ολυμπιακό που είχε σκοράρει ο Κουσουλάκης. Το ματς είχε καταγραφεί και στη διαφήμιση της ΙΟΝ για το «Χρυσό Ντέρμπι», με τους δύο μπακούρους που μασουλάνε τη σοκολάτα. Το κείμενο πήγαινε στο περίπου «Είμαστε στη Λεωφόρο στο μεγάλο ντέρμπι. Στο χρυσό ντέρμπι. Στο χρυσό ντέρμπι της ΙΟΝ». Εκείνη τη στιγμή έβαζε το γκολ ο Κουσουλάκης, πήδαγε να πανηγυρίσει αυτός που μασούλαγε τη σοκολάτα και οι διπλανοί του δεν του λέγανε ούτε «ρούλαλαλα».

Οταν έφυγε ο Παναθηναϊκός, η Λεωφόρος στην αρχή έγινε «Ακαδημίες Ρότσα» με τον Χουάν να συνεργάζεται με τον Ξηντάρα, μετά την είχανε σκάψει και κάνανε τοξοβολία και στα τέλη της δεκαετίας του '80 την αποσκάψανε και κάνανε μέχρι και αγώνα μοτοκρός. Τη Λεωφόρο έβαλε ξανά στο παιχνίδι ο κοσμαγάπητος Φιλιππίδης, όταν αποφάσισε να την κάνει παλατάκι. Τη «διακόσμηση» της Λεωφόρου ανέλαβαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού, όταν στο 0-0 την κατέστρεφαν τραγουδώντας χαρούμενα «Καλορίζικη η νέα Λεωφόρος». Το low down της Λεωφόρου ήταν η νίκη της ΑΕΚ με 1-0, με γκολ του Ντέμη Νικολαΐδη σε ένα αδιάφορο ματς, όταν ο Φιλιππίδης είχε βάλει ένα προστατευτικό κάγκελο στη 13, οι οργανωμένοι είχαν στραβώσει και του πρότειναν μέρη που θα μπορούσε να τοποθετήσει το κάγκελο.

Μετά ήρθαν οι μεταγραφές του Μπίσκαν και του Κονσεϊσάο και ο Παναθηναϊκός ξαναπήγε στο ΟΑΚΑ για να μπορεί να τους βλέπει όλος ο κόσμος, αλλά και για να πιεστεί το κράτος να δώσει χώρο για γήπεδο στου Γουδή. Μετά το κράτος έδωσε χώρο στον Ελαιώνα, που δεν ήθελε να πάει ο Φιλιππίδης, αλλά φάνηκε πόσο ρόλο παίζει πώς τα φωνάζεις τα πράγματα. Ο Ελαιώνας έγινε «Βοτανικός» και μια που κόσμος είχε δει και τον Μπίσκαν και τον Κονσεϊσάσο, ο Παναθηναϊκός πέρυσι ξαναγύρισε στην Λεωφόρο. Και τώρα στο τρίτο οριστικό «αντίο» από τη Λεωφόρο ξαναγυρνάει στο ΟΑΚΑ.

Θα ξαναγυρίσει ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο. Επειτα από αυτά που είπε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος και ακούστηκαν από τα μεγάφωνα, δεν το βλέπω δύσκολο. «Η πολυμετοχικότητα είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Εγώ θέλω να πιστεύω ότι και του χρόνου θα παίζουμε στη Λεωφόρο», είπε ο Θανάσης που σε συνδυασμό με το «Αν τελικά ο Παναθηναϊκός φύγει από τη Λεωφόρο, είναι μια μεγάλη στιγμή», που είπε ο Παύλος, δείχνει ότι οι brothers δεν το έχουν και σίγουρο ότι ο Παναθηναϊκός φεύγει.


Oι αδελφοί Γιαννακόπουλοι μπορούν άνετα να σταματήσουν την ΠΑΕ να πάει στο ΟΑΚΑ. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να αρνηθούν να υπογράψουν την παράδοση της Λεωφόρου στον Δήμο Αθηναίων ή να βάλουν τέτοιους όρους που κανένας δήμαρχος να μην μπορεί να υπογράψει. Χωρίς Λεωφόρο παύει να υπάρχει και διπλή ανάπλαση. Οσο για τον Βαρδινογιάννη και τον Βγενόπουλο, αν συνεταιριστούν, ο τρόπος άμυνάς τους θα είναι η ανάληψη της προεδρίας του Ερασιτέχνη από έναν από τους δύο ή από δικό τους άτομο. Και για να μη νομίζετε ότι είναι ιστορία επιστημονικής φαντασίας, η περίπτωση έχει ήδη εξεταστεί.