Η κατάθεση των όπλων, «Ανθίμου και Γαζή γωνία»...

Θύματα παρόρμησης πέφτουν -ενίοτε- και μεγάλες ομάδες. Το 1991 παίκτες, διοίκηση και οπαδοί του Ολυμπιακού ένιωθαν κατάφωρα αδικημένοι, επειδή παραγράφηκε η νίκη που είχαν (σχεδόν) πετύχει στη Ν. Φιλαδέλφεια εξαιτίας ενός δακρυγόνου. Η αχαλίνωτη αγανάκτηση θόλωσε τα μυαλά κάμποσων «ερυθρόλευκων» οπαδών. Τουλάχιστον αρκετών για να προκαλέσουν τον μηδενισμό της ομάδας τους, εισβάλλοντας στον αγωνιστικό χώρο του σταδίου Καραϊσκάκη κατά τη διάρκεια του αγώνα με τον Αθηναϊκό. Το τέλος της σεζόν βρήκε τον Ολυμπιακό οκτώ βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό. Ποιος έπαιρνε στα σοβαρά τους «ερυθρόλευκους» ισχυρισμούς περί συντελεσθείσης αδικίας; Με τέτοια κατάληξη ουδείς. Τα πράγματα θα ήσαν ασφαλώς διαφορετικά στο πεδίο των εντυπώσεων, εάν ο Ολυμπιακός δεν είχε «αυτοκτονήσει» διαμαρτυρόμενος…

Το παλιό πάθημα του Ολυμπιακού διαφέρει από το φετινό της ΑΕΚ ως προς το ποια «συνιστώσα» της ομάδας ανέλαβε την πρωτοβουλία του… αυτοπυρπολισμού: τότε ήσαν οι αναψοκοκκινισμένοι «επιστήμονες», κατά τον χαρακτηρισμό του Α. Σαλιαρέλη. Ως προς τα άλλα, όμως, οι ομοιότητες είναι αρκετές. Πρώτη και θεμελιώδης η κατάθεση των όπλων στο όνομα της απροθυμίας που δείχνει η ψυχή να ευθυγραμμιστεί με τη λογική. Η ΑΕΚ θεώρησε ότι η έκβαση της υπόθεσης Βάλνερ την αδίκησε. Στα play off, όμως, δεν έκανε τίποτε, ούτως ώστε η κοινή γνώμη να «θεωρήσει» με τη σφραγίδα της ηθικής πρωταθλήτριας το «διαβατήριο» της «Ενωσης» στον -ουδόλως αμελητέο- κόσμο των εντυπώσεων. Για την ακρίβεια, έκανε ό,τι χρειαζόταν για να «πετύχει» το εκ διαμέτρου αντίθετο. Η ιδέα ότι ο κόσμος θα σε δικαιώσει, έστω και παραιτηθέντα, αποπνέει αφόρητη βουλησιαρχία. Ας συμπυκνώσουμε μια σεζόν σε έναν αγώνα: είναι σαν να διαμαρτύρεσαι για μια φάση που έγινε στο 55' και στο τέλος να ηττάσαι με 3-0. Θα σε θεωρήσει κανείς «ηθικό νικητή»; Μάλλον όχι. Ο Παναθηναϊκός -εποχής Μαλεζάνι- το έπαθε κάποτε στο ΟΑΚΑ, αντιμετωπίζοντας την ΑΕΚ του Σάντος. Με 3-0 στην πλάτη πώς μπορούσε να επικαλεστεί την ακύρωση του γκολ του Γκέκα;

Αφ' ης στιγμής η ΑΕΚ «έριξε» στα play off την κανονική ομάδα κι όχι, ας πούμε, τους Νέους, δεν είχε την πολυτέλεια της «αποστράτευσης». Ελλοχεύει, βλέπετε, η παροιμία με την αλεπού και τις αγουρίδες… Ο γράφων θεωρεί επιβεβλημένο να επαναλάβει κάτι που έχει ήδη τονίσει: σταματήστε να πυροβολείτε τους παίκτες της ΑΕΚ, θεωρώντας τους βασικούς -ίσως και μοναδικούς- υπαίτιους για αυτή την «αποστράτευση»! Με τη διοίκηση και τον Ριβάλντο να διαμορφώνουν το ανάλογο κλίμα, με τη βεντέτα ΑΕΚ - Ολυμπιακού να επισκιάζει τις κιτρινόμαυρες υποχρεώσεις στα play off, ο αποπροσανατολισμός ήταν μοιραία κατάληξη. Αντί να δυσφορούν οι διοικούντες με τους παίκτες, ας θυμηθούν την ατάκα που ακουγόταν στον «Αταίριαστο» του Κόπολα: «Εάν ηγείσαι ανθρώπων, πρέπει να ξέρεις πού τους οδηγείς». Διαφορετικά η σύγχυση γίνεται τόσο μεγάλη, ώστε ο Λυμπερόπουλος μιλά για «κρίμα κι όχι άδικο». Σαν να λέμε, «Ανθίμου και Γαζή γωνία».