Παιδιά, να οργανωθούμε λίγο

Η πολυπόθητη και πολυθρύλητη συνάντηση Βγενόπουλου - Τζίγκερ τελικά πραγματοποιήθηκε, αφού απ' ό,τι φαίνεται τα προβλήματα επικοινωνίας των δύο ανδρών λύθηκαν. Προσοχή! Δεν μιλάω συμβολικά, αυτό που θα έλεγαν οι καλοί συνάδελφοι «οι δύο άντρες εκπέμπουν σε διαφορετικό μήκος κύματος», αλλά απολύτως ρεαλιστικά: στην πρώτη του συνέντευξη ο Ανδρέας Βγενόπουλος είχε πει ότι άφηνε μηνύματα στη γραμματεία του Γιάννη Βαρδινογιάννη, αλλά δεν τον καλούσαν πίσω. Είτε τον κάλεσαν επιτέλους είτε βρήκε το κινητό του «πράσινου» μεγαλομετόχου και όλα έγιναν πιο εύκολα.

Αυτό είναι ένα και σημαντικό πρώτο βήμα. Μόνο που η ιστορία που ξετυλίγεται μπροστά μας έχει πολλά κοινά με την υπόθεση του γηπέδου στον Βοτανικό. Είναι και τα δύο τεράστια projects, που θα μεγαλώσουν τον Παναθηναϊκό ακόμα περισσότερο, θα φέρουν τον κόσμο δίπλα στην ομάδα, χρήμα στα ταμεία, άρα και στο μεταγραφικό παζάρι, με άλλα λόγια περνάνε την ομάδα στο επόμενο level, κάτι σαν να παίρνει «κανονάκι». Ας με συμπαθάνε οι εμπλεκόμενοι και οι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι, αλλά όπως μέχρι να μπουκάρει φουριόζα η πρώτη μπουλντόζα και να ρίξει την πρώτη περίτεχνη και ιστορική τσαπιά εγώ επιφυλάσσομαι, το ίδιο κάνω και μέχρι να πάρουν μπροστά οι «πράσινες μπουλντόζες» που ακούνε στα ονόματα Βγενόπουλος, αφοι Γιαννακόπουλοι, Βωβός, Πατέρας, Λάτσης, Νίκας ή όποιος άλλος. Διότι τα είπανε οι δύο άνδρες. Τις επόμενες μέρες ο Ανδρέας Βγενόπουλος θα ενημερώσει τους Γιαννακόπουλους. Ο Αρης βωβός περιμένει διευκρινίσεις για να δει αν τον ενδιαφέρει να λάβει μέρος. Ο Νίκος Πατέρας εθέαθη δις στις εξέδρες της Λεωφόρου και μέχρις εκεί. Για όλους τους υπόλοιπους λέγονται, ακούγονται και γράφονται πολλά. Μέχρι, όμως, να πουν και να (υπο)γράψουν οι ίδιοι υπάρχει μια απόσταση.

Κατανοώ ότι όλοι τους περιμένουν το ακριβές σχέδιο από την πλευρά Βαρδινογιάννη πριν προχωρήσουν. Θέλουν να δουν κατά πόσο θα βάλουν τα χρήματά τους υπό μορφή «ευγενικής δωρεάς» προς τους Βαρδινογιάννηδες ή τα χρήματα αυτά θα τους επιτρέψουν να είναι συμμέτοχοι στη λήψη αποφάσεων. Η ατάκα του κυρίου Βωβού, πέραν του ότι φαντάζομαι πως εκφράζει πολλούς και διάφορους, είναι μια ντρίμπλα πιο περίτεχνη κι απ' του Ντενίλσον στα ντουζένια του: «Θα μπορούσα να συμμετέχω στο νέο διοικητικό σχήμα και να ασχολούμαι μόνο αν θα είχα τη δυνατότητα να έχω λόγο στις αποφάσεις. Είναι γνωστό ότι είμαι Παναθηναϊκός, αλλά πρώτα είμαι Μαρούσι». Με άλλα λόγια, αν έχει λόγο στις αποφάσεις, θα είναι πιο «πράσινος» κι από πράσινη πιπεριά. Αν όχι, Μαρούσι και ξερό ψωμί. Και στις δύο περιπτώσεις είμαστε απόλυτα καλυμμένοι –ούτως ή άλλως, το όνομά του θα συνδεθεί με την επόμενη μέρα της ομάδας, έστω και κατασκευαστικά.

Μ' αυτά και μ' αυτά ο καιρός περνάει. Προπονητής δεν έχει κλείσει, απ' όσο γνωρίζουμε τουλάχιστον, μεταγραφές δεν γίνονται, ο Ρότσα έχει ανεβάσει δύο βαθμούς μυωπία από τους εκατοντάδες παίκτες που παρακολουθεί στην Αργεντινή, κέντρο για προετοιμασία δεν έχει κλειστεί, αν δεν κάνω λάθος, και λόγω πλέι οφ κανείς δεν ξέρει πότε ξεκινούν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις για την επόμενη περίοδο: Ιούλιο με β' γύρο προκριματικών Τσάμπιονς Λιγκ ή Αύγουστο με Super League; Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός γνωρίζει το αγωνιστικό καλεντάρι του και, έχοντας την πολυτέλεια του χρόνου και την ηρεμία που δίνει η πρώτη θέση να ασχοληθεί με προπονητή και παίκτες, έχει ήδη κλείσει κάποιους και συζητεί με κάποιους άλλους, ο Παναθηναϊκός είναι εν αναμονή. Κι όσο κυλάει ο χρόνος τα περιθώρια θα λιγοστεύουν. Οπως και οι καλές επιλογές. Αν πρέπει να συνεδριάσει το Ανώτατο Παναθηναϊκό Σοβιέτ για τα προφανή, δηλαδή την αγορά του Ιβανσιτς από τη Σάλτσμπουργκ ή την ερώτηση προς τον Αστέρα «πόσα θέλετε για τον Καρντόσο;», τότε υπάρχει ο κίνδυνος να ξαναματαγίνουν ένα κάρο μεταγραφές την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου. Πέρα από τα δεδομένα προβλήματα αφομοίωσης και προσαρμογής των νέων και του μονταρίσματος της ομάδας, θα προκύψει κι ένα άλλο, πιο σοβαρό θέμα: ότι τα λεφτά ούτε την ευτυχία φέρνουν ούτε και την οργάνωση...