Εμπορικό και προβλέψιμο

Δεν ξέρω πώς θα είναι το καλοκαίρι για τη Γιουνάιτεντ και την Τσέλσι, αλλά ξέρω πώς θα είναι για την Αρσεναλ. Ενα καλοκαίρι με «πονοκεφάλους», κυρίως για τον Βενγκέρ, που θα δει να του «κλέβουν» –ή να προσπαθούν– ποδοσφαιριστές, έτσι που θα πρέπει να ξαναχτίσει μια 11άδα απ' την αρχή. Ηδη ο Φλαμινί υπέγραψε με τη Μίλαν, ενώ είναι πολύ πιθανές οι αναχωρήσεις των Χλεμπ και Ροτσίσκι. Ο πρώτος επισκέφτηκε με τον μάνατζέρ του το Μιλάνο, ενώ ο Τσέχος έμεινε στο Λονδίνο, αλλά ο μάνατζέρ του έκανε τη βόλτα του και στο Μιλάνο και στη Ρώμη.

Στους δύο φετινούς πρωταγωνιστές, τη Γιουνάιτεντ και την Τσέλσι, οι καλοκαιρινές κινήσεις θα κριθούν με το τέλος της χρονιάς. Και οι δύο διεκδικούν τους ίδιους τίτλους, αλλά η Μάντσεστερ είναι πιο κοντά στον τίτλο της Πρέμιερσιπ από ό,τι οι Λονδρέζοι. Στον άλλο διεκδικούμενο τίτλο, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, οι πιθανότητες είναι μισές μισές. Η διαφορά των δύο ομάδων έγκειται στο γεγονός ότι οι αλλαγές της Τσέλσι μπορεί να ξεκινήσουν από τον πάγκο, ενώ ο πάγκος των «κόκκινων διαβόλων» δεν αλλάζει. Οι δύο αυτές ομάδες, όπως δείχνουν τα πράγματα, ήταν οι μόνες διεκδικήτριες του τίτλου της Πρέμιερσιπ που μπόρεσαν να αντέξουν μέχρι το τέλος σε μια κούρσα που, θυμίζω, ξεκίνησε με δύο ακόμα φαβορί: την Αρσεναλ και τη Λίβερπουλ. Η ταξιαρχία του «Ανφιλντ», όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια για πολλούς λόγους, εγκατέλειψε την κούρσα πριν από τα Χριστούγεννα.

Η Αρσεναλ, που στο μεγαλύτερο διάστημα της περιόδου έπαιξε ίσως το πιο όμορφο ποδόσφαιρο, είχε όλα τα χαρακτηριστικά που έχουν οι ομάδες του Βενγκέρ τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν μπόρεσε να αντέξει μέχρι το τέλος και εγκατέλειψε με ένα σπασμό, εκεί γύρω στις αρχές Απρίλη, όπως ένα αγρίμι πληγωμένο θανάσιμα. Το κύριο πρόβλημα της νεανικής Αρσεναλ φέτος ήταν ότι δεν είχε αξιόπιστες επιλογές πέρα από τους 11 βασικούς. Και με μία εντεκάδα δεν τη βγάζεις καθαρή στην Ελλάδα, όχι στον αγγλικό μαραθώνιο. Σκέφτομαι, λοιπόν, τι «πονοκέφαλο» θα έχει ο Βενγκέρ, μια και πρέπει να ξαναφτιάξει την 11άδα του και να δυναμώσει τον πάγκο του. Και αυτό σημαίνει πολλά χρήματα για ξόδεμα. Εκτός κι αν επιλέξει να βασιστεί μόνο στους νεαρούς του. Φθηνή λύση, αλλά καθόλου αξιόπιστη. Επιστρέφω στις δύο φιναλίστ.

Η επιλογή του Φέργκιουσον να γεμίσει την ομάδα τού έδωσε τη δυνατότητα να έχει επιλογές και να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δύο βασικών στόχων του, του πρωταθλήματος και του Τσάμπιονς Λιγκ. Φυσικά, εκτός από τις πολλές επιλογές, τον βοήθησε πολύ και η εξαιρετική χρονιά του Κριστιάνο Ρονάλντο, όπως ακριβώς βοήθησε την Τσέλσι και τον Αβραάμ Γκραντ η πολύ καλή κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο Μπάλακ στο δεύτερο μισό της περιόδου, μετά τις γιορτές και την αποθεραπεία του. Αναρωτιέμαι τι θα λέει ο Μουρίνιο για τον Μπάλακ, που χαρακτήριζε τη «λευκή του Φεράρι» «ασθενοφόρο», θέλοντας να ειρωνευτεί τα προβλήματα που είχε ο Γερμανός με τους τραυματισμούς του. Αυτή η τετράδα, σύμφωνα με τον Κίγκαν, θα είναι η ίδια που θα πρωταγωνιστήσει και του χρόνου.

Ο Κίγκαν μετά την προχθεσινή ήττα της ομάδας του μέσα στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ» από την Τσέλσι ισχυρίστηκε ότι μπορεί το αγγλικό πρωτάθλημα να είναι το πιο εμπορικό, αλλά ταυτόχρονα είναι το πιο προβλέψιμο. Οι τέσσερις διεκδικητές του παραμένουν οι ίδιοι, γεγονός που περιορίζει τις συγκινήσεις. «Ακόμα κι αν ο ιδιοκτήτης της ομάδας μού διαθέσει αρκετά χρήματα για μεταγραφές», δήλωσε ο προπονητής των «ανθρακωρύχων», «το καλύτερο που μπορούμε να καταφέρουμε είναι η πέμπτη θέση». Το πρόβλημα –και όχι μόνο του αγγλικού ποδοσφαίρου– είναι η προβλεψιμότητα. Μακροπρόθεσμα αυτό το πρόβλημα θα ροκανίσει την εμπορικότητα. Και αυτή η εξέλιξη θα έχει πολύ πιο βαριές συνέπειες για πρωταθλήματα όπως το δικό μας.

Θράσος δίχως όρια

Σκέφτομαι ότι αν βρισκόταν στη θέση του Σουφλιά κανένας Πολύδωρας ή κανένας Μαγγίνας, θα τον είχαμε ήδη διπλοσταυρώσει και παράλληλα θα του είχαμε πάρει και το κεφάλι. Αλλά ο Σουφλιάς δεν είναι κάποιος τυχαίος υπουργός. Είναι ο αγαπημένος των σύγχρονων ευεργετών –όπως τους χαρακτήρισε ο ίδιος– της χώρας, των εργολάβων. Ισως γι' αυτό να κάνει και τις πολεοδομικές ταρζανιές στην υπό ανέγερση βίλα στην Ανάβυσσο.

Ο κ. Σουφλιάς, λοιπόν, σε ένα διεθνές συνέδριο για την κλιματική αλλαγή που γίνεται στην Αθήνα, επιδεικνύοντας απίστευτο θράσος, ισχυρίστηκε ότι η Ε.Ε. έχει κατατάξει την πυρηνική ενέργεια στις λεγόμενες πράσινες μορφές ενέργειας, τις «καθαρές» δηλαδή. Αυτές που δεν προξενούν ζημιά στο περιβάλλον. Ε, λοιπόν, ο κ. Σουφλιάς είναι ένας ξεδιάντροπος ψεύτης. Η Ε.Ε., πρώτον, δεν έχει κοινή θέση για το ποιες είναι και ποιες όχι οι πράσινες πηγές ενέργειας και, δεύτερον, η πυρηνική ενέργεια και ρύπους παράγει –πολύ λιγότερους από το πετρέλαιο, τη βενζίνη ή τον λιγνίτη– και στην άνοδο της θερμοκρασίας συμβάλλει και απόβλητα παράγει, τα οποία κάνουν τεράστια ζημιά στο περιβάλλον.

Ο κ. Σουφλιάς είναι υπουργός ΚΑΙ Περιβάλλοντος –άσχετα αν δεν έχει την παραμικρή σχέση με το αντικείμενο– και δεν μπορεί να υποστηρίζει δημόσια τέτοιες ανοησίες. Αλλά, ως φαίνεται, η άγνοια και το θράσος του κ. Σουφλιά –όπως και ο αντιεπαγγελματισμός των «συμβούλων» του– δεν έχουν όρια.

Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ μάς «πληροφόρησε» ότι δεν μας έχουν αποβάλει από το σύστημα εμπορίου ρύπων που προβλέπει το Πρωτόκολλο του Κιότο. Καλά, ο υπουργός μπορεί να μη γνωρίζει αγγλικά και γι' αυτό να αποφεύγει τα συμβούλια υπουργών Περιβάλλοντος στην Ε.Ε. Οι σύμβουλοί του, όμως; Αν ενδιαφέρονται, μπορώ να τους ξαναστείλω την απόφαση του ΟΗΕ και μεταφρασμένη –για να ξεπεραστούν οι όποιες δυσκολίες γλωσσικής κατανόησης μπορούν να παρουσιαστούν–, να τη δώσουν στον υπουργό, μήπως και καταλάβει τι ακριβώς έκανε ο ΟΗΕ.

Διότι αν οι ισχυρισμοί του δεν είναι απόρροια πολιτικού θράσους, τότε είμαι πρόθυμος (όπως και πολλοί άλλοι) να συγχωρήσω τις παρανοήσεις σε κάποια ζητήματα που μπορεί να προκληθούν λόγω της ηλικίας. Δεν είναι σωστό και λογικό να έχω από τον κ. υπουργό απαιτήσεις που δεν έχω από τον παππού μου.

Βρέχει εξώδικα

Αν πρώτο θέμα στην αθλητική επικαιρότητα είναι οι ανταλλαγές εξωδίκων ανάμεσα στον πρόεδρο του Ολυμπιακού και τον Ριβάλντο, αν δηλαδή πιστεύουμε ότι πρώτο θέμα της αθλητικής επικαιρότητας στη χώρα είναι η αναμέτρηση δύο εγωισμών, τότε ο αθλητικός Τύπος έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε μια τηλεκουτσομπολίστικη μεσημεριανή εκπομπή, αν δεν το έχει κάνει ήδη. Δεν λέω, τα εξώδικα είναι είδηση, αλλά μια είδηση που όταν την αξιολογούμε ως πρώτη δεν κάνουμε τίποτε περισσότερο από το να θεωρούμε το παιχνίδι στίβο προσωπικής αντιπαράθεσης παραγόντων. Και να το παραδίδουμε σε αυτούς, καταδικάζοντάς το να παραμένει δέσμιο του ήθους και των αντιλήψεών τους. Και αυτό είναι άδικο όχι μόνο για μας και για το παιχνίδι, αλλά και –κυρίως– για τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές.