Aνάμεσα στο «ποιος το λέει» και το «τι λέει» πάντα διάλεγα το δεύτερο. Η χθεσινή συνέντευξη Τύπου του Σωκράτη Κόκκαλη δεν θα με κάνει να αλλάξω γνώμη.
Νομίζω ότι μια εμφάνιση μετά τη φιέστα με τον Κόκκαλη να δείχνει τέσσερα δάχτυλα και να λέει «Γκολ αυτοί, πρωτάθλημα εμείς» θα μπορούσε να υποκαταστήσει τη συνέντευξη Τύπου του Κόκκαλη χωρίς κανένας να έχει χάσει κάποια πληροφορία. Γιατί τα «ο Ολυμπιακός είναι μεγάλος σύλλογος», «έχει τέλειες εγκαταστάσεις» και τα σχετικά και βαρετά δεν χρειάζονταν για φερετζές αυτού που ήθελε να πει ο πρόεδρος της ΠΑΕ.
Οτι ο Ολυμπιακός πήρε δίκαια το πρωτάθλημα, κερδίζοντας τον αγώνα της Καλαμαριάς στην εφαρμογή των κανονισμών και όχι στα χαρτιά, μια διαφορά που αμφιβάλλω αν και αυτός μπορεί να εξηγήσει. Οπως και κάποιες άλλες σοφιστείες. Οπως, για παράδειγμα, ότι δεν κάνει ό,τι θέλει στην ΠΑΕ διότι κάθε ταμειακά εντάξει μέλος του Ολυμπιακού έχει δικαίωμα να ψηφίσει τρία μέλη στο εννεαμελές Δ.Σ. της ομάδας.
Τώρα, τι λαϊκή εξουσία είναι αυτή που μπορεί να εκλέξει τη μειοψηφία, μόνο ο πρόεδρος μπορεί να εξηγήσει… Οπως και το ότι η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός «προσπάθησαν να πάρουν το πρωτάθλημα στα χαρτιά». Οτι προσπάθησαν να εμποδίσουν τον Ολυμπιακό να πάρει τους βαθμούς στα χαρτιά δεν σημαίνει ότι προσπάθησαν να πάρουν το πρωτάθλημα με δικαστικά παραθυράκια.
Για μια ακόμα φορά ο Σωκράτης Κόκκαλης έδειξε αδυναμία να τεκμηριώσει θέσεις στα ελληνικά. Γιατί η ιστορία του φετινού πρωταθλήματος είναι απλή. Ο Ολυμπιακός πάτησε σε μία διάταξη των κανονισμών για να πάρει ένα ματς που δεν άξιζε να κερδίσει στον αγωνιστικό χώρο. Οπως η ΑΕΚ είχε πατήσει στο άρθρο 44 που είχε φτιαχτεί για επιχειρήσεις ζωτικής οικονομικής σημασίας για να εξαλείψει το 97% των χρεών της, έτσι και ο Ολυμπιακός πάτησε σε ένα obscure άρθρο της ΦΙΦΑ για να πάρει τους βαθμούς.
Αν η υπόθεση δεν είχε πάει στο CAS θα υπήρχε πάντα η υποψία ότι ο Ολυμπιακός ευνοήθηκε στην εκδίκαση. Από τη στιγμή όμως που το CAS αποφάσισε ότι δεν υπάρχει reasonable possibility δικαίωσης της Καλαμαριάς και ακόμα περισσότερο τελεσιδικήσει η απόφαση, δεν υπάρχει χώρος αμφιβολίας για κακοδικία. Εδώ τελειώνει η ουσία της συνέντευξης Τύπου.
Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα «αυτό που κάνει η ΑΕΚ δεν είναι μαγκιά», «αν ο κύριος Ριβάλντο αμφιβάλλει για την τιμιότητα των πρωταθλημάτων να μας επιστρέψει τα πριμ» και τα «θυμάστε πώς χάσαμε το πρωτάθλημα με τον κύριο Δούρο;» ακούγονται καθημερινά. Από τις 12 μέχρι τις 5 το πρωί, όταν στα ραδιόφωνα ανοίγουν οι γραμμές των ακροατών.