Εξηγώντας τη χρονιά της «τεσσάρας»

Τελικώς ο καθένας από τους τρεις πρωταγωνιστές του εφετινού πρωταθλήματος βρήκε την «τεσσάρα» που του άξιζε. Οι τρεις αυτές ομάδες αποδείχτηκαν φτιαγμένες για να δημιουργούν προβλήματα η μία στην άλλη –όμως αυτό δεν είναι παρά μία εκ των υστέρων διαπίστωση. Κάποτε, στο δεύτερο πέρασμά του από τον ΠΑΟ, ο Γιάννης Κυράστας είχε όντως φτιάξει έναν Παναθηναϊκό κοιτώντας τις αρετές και τις αδυναμίες του Ολυμπιακού. Είχε πάρει τον Κωνσταντίνου και δίπλα του ήθελε τον Ολισαντέμπε, διότι οι δυο τους δημιουργούσαν προβλήματα στα στόπερ του πρωταθλητή. Βρήκε τον Μικάελσεν για να ταπώνει δεξιά –εκεί που ο Ολυμπιακός ήταν δυνατός με «Τζόλε», Γεωργάτο- και τον Γιόνας Κόλκα για να παίζει «ένας εναντίον ενός» με τον Μαυρογενίδη. Ηθελε στον άξονα τον Μπασινά και τον Σόουζα ως αντίβαρο του Ζε Ελίας –και έψαχνε ένα ψηλό παιδί για την άμυνα για να παίζει τον Τζιοβάνι, καταλήγοντας στον Κυργιάκο. Δυστυχώς γι’ αυτόν ο τίτλος όμως δεν κρίθηκε στα ντέρμπι.

Μπλέκει
Φέτος κατά τύχη προέκυψε οι τρεις να δημιουργήσουν δυσκολίες ο ένας στον άλλο. Ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή, που περίμενε και έβγαινε στην κόντρα, δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στον ΠΑΟ στη Λεωφόρο και τον νίκησε 4-0 στο Κύπελλο όταν τον υποχρέωσε να βγει από την άμυνά του και να γυρίσει την μπάλα σε ελάχιστους χώρους. Ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε από τον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη στο πρωτάθλημα επειδή, όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ, είχε την υποχρέωση να παίξει αυτός. Ομοίως ο ΠΑΟ είναι φτιαγμένος για να μπλέκει συγκλονιστικά την ΑΕΚ. Η μεσαία γραμμή του δεν φοβάται τον Ριβάλντο (και πέρυσι ο Βραζιλιάνος στα ματς με τον ΠΑΟ υπέφερε περίπου όσο και φέτος), ο Σαλπιγγίδης μπορεί να τρελάνει τον Παπασταθόπουλο που είναι ακόμα άπειρος στο να παίζει στον χώρο και έχει προβλήματα με γρήγορους επιθετικούς και η άμυνα του ΠΑΟ σπανίως έχει πρόβλημα με επιθετικούς που περιμένουν την μπάλα όπως είναι ο Λυμπερόπουλος και ο Μπλάνκο. Ο ΠΑΟ μπορεί να νικήσει την ΑΕΚ και παίζοντας στις αντεπιθέσεις και παίζοντας πιεστικά (όπως στο ματς του πρώτου γύρου) και παίρνοντας την πρωτοβουλία όπως στο ΟΑΚΑ, όταν ο Παμπορίδης τον σταμάτησε στην ισοπαλία. Η ΑΕΚ από την άλλη μπλέκει τον Ολυμπιακό. Ο Σέζαρ κι ο Αντζας δυσκολεύονται με τον Μπλάνκο και τον «Λύμπε», διότι είναι και οι δύο λίμπερο και σπανίως βγαίνουν πρώτοι στην μπάλα, ο Ριβάλντο ξέρει καλά τις αδυναμίες των χαφ του Ολυμπιακού, ο Εντίνιο μπορεί να έχει τεράστιο αγωνιστικό αβαντάζ απέναντι στον Λεονάρντο ή τον Πάντο που παίζουν ακάλυπτοι από τους μέσους. Οι «τεσσάρες» ήρθαν επειδή ο νικητής σπεκουλάρισε στις αδυναμίες του ηττημένου κι όχι ως επιβράβευση ενός οργανωμένου επιθετικού παιγνιδιού που έλειψε φέτος από όλους.

ΠΑΟ
Το πιο σπουδαίο συμπέρασμα όμως σε αυτή τη χρονιά της «τεσσάρας» είναι ότι ο ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ διαλύθηκαν όταν πήγαν στο γήπεδο πιστεύοντας ότι φτάνει η εφαρμογή του παιγνιδιού τους (;) για να πάρουν αποτέλεσμα. Η μοίρα το θέλησε τα τρία αυτά ντέρμπι της «τεσσάρας» να είναι ματς που έγιναν σε χρονικά σημεία μοναδικά. Το ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ στο Κύπελλο έγινε τρεις μόνο μέρες μετά το ντέρμπι του πρωταθλήματος μεταξύ των δύο. Η καλή κυριακάτικη εμφάνιση του ΠΑΟ είχε οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η στρατηγική (;) του Πεσέιρο μπλόκαρε τον Ολυμπιακό. Βλέποντας το ματς κάποιος θα μπορούσε να το πει, αφού εκείνη τη μέρα ο ΠΑΟ έκλεισε σωστά τους χώρους, περιόρισε τον «Τζόλε» με τον Τζιόλη και μετέφερε σωστά το ματς στα πλάγια όπου ο Ν' Ντόι κι ο Ιβανσιτς κινήθηκαν πολύ σωστά, «μαχαιρώνοντας» την άμυνα του Ολυμπιακού με τις διαγώνιες συγκλίσεις τους: τρεις μέρες αργότερα στο ίδιο γήπεδο τίποτε από αυτά δεν βγήκε, διότι ο ΠΑΟ δεν έχει ένα οργανωμένο επιθετικό παιγνίδι –απλώς συνέβη στο ματς πρωταθλήματος οι παίκτες του να είναι συγκεντρωμένοι και με το μαχαίρι στα δόντια.

Δύο
Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τα άλλα δύο ματς. Στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός, κουρασμένος από το ματς με τη Βέρντερ και έχοντας έναν προπονητή που γνώριζε τα όρια της ομάδας, έδωσε χώρο στην ΑΕΚ και τη χτύπησε στις αντεπιθέσεις. Στο ΟΑΚΑ, πηγαίνοντας με τη βεβαιότητα ότι μετά την αλλαγή του Λεμονή οι παίκτες θα απελευθερωθούν και θα κάνουν επιτέλους τη διαφορά, έπαιξε ένα τραλαλί τραλαλό ποδόσφαιρο και εισέπραξε τέσσερα γκολ: μην ξεχνάτε ότι ήταν και 5 βαθμούς μπροστά. Η ΑΕΚ εκείνο το ματς το είχε αντιμετωπίσει με μια τεράστια συσπείρωση (μην ξεχνάτε τα 45.000 εισιτήρια) και με μεγάλη σοβαρότητα (ελπίζω να θυμόσαστε ότι ο Νικολαΐδης έστειλε τον Καλόν στην εξέδρα). Αυτά μέτρησαν πιο πολύ από την απλοϊκή τακτική του Νίκου Κωστένογλου που ζήτησε να υπάρξει προσοχή στο πλάι, να γίνεται πρέσινγκ στον Στολτίδη και τον Μπελούτσι και να πηγαίνει η μπάλα στον «Ρίμπο». Ο,τι δηλαδή και στο ματς εναντίον του ΠΑΟ, στο οποίο οι ασυγκέντρωτοι παίκτες της ΑΕΚ, νομίζοντας ότι έχουν βρει ρυθμό και φόρμα, επειδή έκλεισαν καλά το πρωτάθλημα, έκαναν σχεδόν αποκλειστικά κουταμάρες.

Πρόβλημα
Το κακό στην ιστορία είναι ότι έχω την υποψία ότι τη συγκέντρωση και τη σοβαρότητα την επέβαλαν οι διοικήσεις και οι εφημερίδες κι όχι οι προπονητές. Κι αυτό είναι πρόβλημα πιο μεγάλο κι από τις «τεσσάρες»...

Επισημάνσεις
Δύο επισημάνσεις για τους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ και του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Για την ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ θα πρέπει να πω ότι θα ήταν προτιμότερο στον τελικό της Μόσχας να βρισκόταν μαζί με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ η Λίβερπουλ. Από τη στιγμή που ο τελικός έγινε αμιγώς βρετανική υπόθεση θα ήταν ορθότερο να πάρουν μέρος σε αυτή την αγγλική γιορτή οι δύο κατ' εξοχήν εκπρόσωποι του ποδοσφαίρου της Πρέμιερ Λιγκ –όμως στην προκειμένη περίπτωση η μοίρα αποφάσισε σε βάρος της ιστορικότητας και υπέρ της δικαιοσύνης. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε πάρει το «εισιτήριο» από την Τρίτη το βράδυ και περίμενε την αντίπαλό της. Ας μην ξεχνάμε ότι και φέτος, όπως και πέρυσι, η ομάδα του σερ Αλεξ Φέργκιουσον διεκδικεί και το πρωτάθλημα από την Τσέλσι.

Αν η Λίβερπουλ προκρινόταν θα είχε τη δυνατότητα να προετοιμαστεί είκοσι ολόκληρες μέρες αποκλειστικά για τον τελικό, μια και στην Πρέμιερ Λιγκ δεν διεκδικεί κάτι και δεν φοβάται πιθανή απώλεια της τέταρτης θέσης που θα της στερούσε τη συμμετοχή στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ. Την ώρα που οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα «σκοτώνονταν» από την κούραση και το άγχος για να κάνουν τις δύο απαραίτητες νίκες ώστε να βγουν πρωταθλητές, στο Λίβερπουλ ο μόνος προβληματισμός θα ήταν η ενδεκάδα που θα παραταχθεί στη Μόσχα: αυτό το αβαντάζ της Λίβερπουλ θα δημιουργούσε ένα ιδιαίτερο ερώτημα για την αξιοπιστία του ευρωπαϊκού βρετανικού ντέρμπι. Η πρόκριση της Τσέλσι, που διεκδικεί κι αυτή το πρωτάθλημα στο νησί, έβαλε τέλος στα ερωτήματα: οι δύο φιναλίστ θα προετοιμαστούν έχοντας μπροστά τους περίπου τα ίδια εμπόδια. Αν η Τσέλσι δεν νικήσει τη Νιούκαστλ ή αν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πέσει θύμα έκπληξης σήμερα, το πρωτάθλημα μπορεί να κριθεί μια αγωνιστική πριν από το τέλος, αλλά ο πρωταθλητής δικαιούται να έχει το αβαντάζ της ψυχολογίας.

Για το Κύπελλο ΟΥΕΦA θέλω να πω ότι αν ήμουν Ρεχάγκελ θα άρχιζα τις μακούμπες μπας και διαλυθούν οι Ρώσοι από μόνοι τους, διότι διαφορετικά στο Euro θα είναι τεράστιος μπελάς. Η Ζενίτ τρέχει με τα χίλια διότι το ρωσικό πρωτάθλημα άρχισε πριν από ένα μήνα και οι παίκτες της είναι σε φουλ φόρμα: η Μπάγερν που προσπάθησε να προκριθεί περπατώντας και λίγα δέχτηκε! Το κακό για μας είναι ότι και η εθνική Ρωσίας αποτελείται πλέον από παίκτες που παίζουν στο πρωτάθλημα Ρωσίας –το τι έκανε στα προκριματικά και το πόσο δυσκολεύτηκε, καλό είναι να μην τα μετράμε...