Kόκκινος κύκλος με ορίζοντα εξαετίας

Μέσα στην τούρλα του Πάσχα, μαθεύτηκε από το αρχηγείο της ΦΙΜΠΑ ότι η Ελλάδα κατέθεσε -την τελευταία στιγμή- δήλωση υποψηφιότητας για να αναλάβει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών του 2014. Γιατί άραγε; Οταν η Ελληνική Ομοσπονδία έβαλε τα δυνατά της για να πάρει το φετινό προολυμπιακό τουρνουά, η λογική πίσω από κάθε κίνηση ήταν σαφής. Επρεπε «πάση θυσία» να αυξηθούν οι πιθανότητες πρόκρισης της Εθνικής μας στο Πεκίνο και ταυτόχρονα να εξοικονομηθεί ενέργεια, ώστε να εμφανιστούν οι διεθνείς μας στην αφετηρία πρόθυμοι και στο μέτρο του εφικτού ξεκούραστοι.

Αλλά γιατί το Μουντομπάσκετ του 2014;

Η προφανής εξήγηση έχει να κάνει -και πάλι- με το αγωνιστικό σκέλος. Η διοργανώτρια χώρα ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος εξασφαλίζει αμέσως ένα καλοκαίρι σχετικής ξεγνοιασιάς (εφόσον αποφεύγει τον βραχνά της όποιας προκριματικής διαδικασίας), αυξάνει τις πιθανότητες αυτόματης συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες που ακολουθούν και φυσικά βάζει -λόγω έδρας- υποθήκη σημαντικής διάκρισης σε παγκόσμιο επίπεδο μέσα από το ίδιο το Μουντομπάσκετ της. Οι Τούρκοι έχουν σημαδέψει με κόκκινο κύκλο την ημερομηνία έναρξης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 2010 και ελπίζουν ότι θα γράψουν τότε ιστορία, όπως έκαναν και με το δικό τους Ευρωμπάσκετ το 2001. Ή μήπως δεν αποδείχθηκε κίνηση-ματ για το ελληνικό μπάσκετ η ανάληψη του Ευρωμπάσκετ του 1987;

Εάν η Ελλάδα πάρει το Παγκόσμιο του 2014, η πορτοκαλί μπάλα θα μείνει στο προσκήνιο για μια γεμάτη προσμονή και προσδοκίες εξαετία. Το ενδιαφέρον των χορηγών (αλλά και των φιλάθλων) θα διατηρηθεί με ευκολία σε μια εποχή ενδεχομένως δύσκολη για την Εθνική ομάδα, μια και ένας ένας θα αποχωρήσουν οι πρωταγωνιστές των πρόσφατων θαυμάτων της.

Η ιδέα είναι λοιπόν καλή. Αλλά πόσες πιθανότητες επιτυχίας έχει η ελληνική υπηκοότητα ανάμεσα στις υπόλοιπες επτά; Εφόσον γίνει άτυπος πλειστηριασμός για το χρίσμα, θα πάρουν προβάδισμα οι πλούσιες αραβικές χώρες που αίφνης ανακάλυψαν το μπάσκετ (Σαουδική Αραβία, Κατάρ), όπως και η Ρωσία. Το γεωγραφικό κριτήριο δεν μας ευνοεί, επειδή το αμέσως προηγούμενο Μουντομπάσκετ θα γίνει στην ίδια γειτονιά (Τουρκία). Ούτε το όποιο «rotation» βγάζει εμάς στον αφρό, μια και η Ιταλία έχει δεκαετίες να πάρει πρωτοκλασάτη διοργάνωση της ΦΙΜΠΑ, το ίδιο και η Ρωσία. Η Ισπανία εγγυάται γεμάτα γήπεδα και οικονομική επιτυχία, το ίδιο λίγο πολύ και η Γαλλία. Το απροσδόκητο «φλερτ» με τη Δανία κλείνει το μάτι στις παρθένες αγορές του ευρωπαϊκού Βορρά. Από την Ελλάδα τι ακριβώς μπορεί να περιμένει η ΦΙΜΠΑ;

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι μετρ της τακτικής και ουδέποτε κάνει κινήσεις στα τυφλά. Η υποψηφιότητα για το 2014 μπορεί να έχει ορίζοντα διαφορετικό από τον ορατό στο γυμνό μάτι. Είναι χρήσιμο να υπενθυμίζεται η σταθερή ελληνική παρουσία στο παγκόσμιο προσκήνιο του μπάσκετ, αλλά και να υπάρχουν μοχλοί πίεσης προς την ελληνική πολιτεία για να εισρέει χρήμα στο άθλημα. Στους μήνες που μεσολαβούν μέχρι τον Δεκέμβριο θα ψηλαφίσουμε την υποψηφιότητα-μυστήριο.