Στον πόλεμο με σφεντόνα

Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ο υποβιβασμός για το Ρέθυμνο. Η δαμόκλειος σπάθη κρεμόταν πάνω από τον ΑΓΟΡ εδώ και μήνες. Από την αρχή ως το τέλος της περιόδου, η εκπρόσωπος της Κρήτης ήταν ακλόνητο φαβορί για τη βουτιά. Αν το πάλεψε γενναία ως το τέλος, το οφείλει στην υπερπροσπάθεια των τελευταίων εβδομάδων. Στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, ο ΑΓΟΡ πέτυχε 7 νίκες σε 13 αγώνες, απολογισμός ζηλευτός ακόμα και για ομάδες που τώρα ετοιμάζονται για τα πλέι οφ. Θα είχε σωθεί εάν ο Κολοσσός νικούσε την ΑΕΚ στη Ρόδο. Θα είχε σωθεί, εάν ο ίδιος ο ΑΓΟΡ νικούσε τον Κολοσσό στη Ρόδο -ή έστω στο Ρέθυμνο…

Οχι, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ο υποβιβασμός. Κεραυνός εν αιθρία υπήρξε η ίδια η συμμετοχή στην Α1. Αιθρία ανάμεσα στους κεραυνούς, για να είμαστε ακριβείς.

Θυμηθείτε τι συνέβη το περασμένο καλοκαίρι. Ο ΑΓΟΡ είχε τερματίσει 3ος στο πρωτάθλημα της Α2 και ετοιμαζόταν για άλλη ένα σαφάρι ανόδου, ώσπου έμαθε τα μαντάτα από την Αθήνα: «Ο Δρόσος εγκαταλείπει το Σπόρτιγκ και αναλαμβάνει την ΑΕΚ». Για αρκετές εβδομάδες, σερνόταν η φήμη ότι η ομάδα των Πατησίων θα δήλωνε παραίτηση και θα άφηνε κενό το πόστο της στην Α1. Οταν κουράστηκαν να στήνουν αυτί οι παράγοντες του ΑΓΟΡ, έβγαλαν φιρμάνι: «Δεν μας ενδιαφέρει η Α1. Είναι πια πολύ αργά για να κάνουμε προγραμματισμό».

Λόγια του αέρα. Μόλις ο Σπόρτιγκ ανέκραξε «τετέλεσται», από το Ρέθυμνο ακούστηκαν μπαλοθιές. Κι ας ήταν, πράγματι, αργά για να χτιστεί μια ομάδα επιπέδου Α1.

Υπήρχε όμως χρήμα, υπήρχε και φιλοδοξία. Αυτό που έλειψε ήταν το «know-how», ο ρεαλισμός, ο ψυχρός επαγγελματισμός. Οσες ομάδες προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν στην Α1 την κεκτημένη ταχύτητα με την οποία προσγειώθηκαν εκεί ψηλά απέτυχαν παταγωδώς. Η κατηγορία των μεγάλων θέλει έμπειρα χέρια, μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη, δοκιμασμένα μυαλά. Ο συναισθηματισμός μοιάζει με σφεντόνα, ικανή να προκαλέσει σκόρπιες ζημιές αλλά όχι να κερδίσει πόλεμο. Οταν κατέφτασε ο Αργύρης Πεδουλάκης στο νησί, άλλαξε τα πάντα, έφτιαξε μια ολοκαίνουρια ομάδα και κόντεψε να σώσει την παρτίδα. Ορισμένοι αγώνες που χάθηκαν στον πόντο (ακόμα και με αντιπάλους επιπέδου Ολυμπιακού) έκαναν εν τέλει τη διαφορά.

Τι είδους μέρα ξημερώνει στο Ρέθυμνο; Η Κρήτη δεν είναι δα κοιτίδα του μπάσκετ. Είδα με τα μάτια μου την ομάδα του Ηρακλείου να σκαρφαλώνει στην Α1, να διαγράφει αξιοσημείωτη τροχιά για 2-3 χρόνια και στη συνέχεια να καταρρέει, μολονότι είχε αφεντικό με ευρωστία και όραμα (Μ. Παπακαλιάτης). Ωστόσο, το Ηράκλειο είναι μια μεγαλούπολη με υποτυπώδη συνεκτικό ιστό και χορτάτη από αθλητικά δρώμενα, αφού έχει δύο ομάδες στην (εδώ γελάνε) Σούπερ Λίγκα του ποδοσφαίρου.

Στο Ρέθυμνο, που ουδέποτε διακρίθηκε στα σπορ, μοιάζει πιο εύκολο να αγκαλιάσει η πόλη μια ομάδα μπάσκετ. Χρήμα υπάρχει, διάθεση υπάρχει, μένει να βρεθούν παίκτες για να φτιαχτεί ο καινούργιος ΑΓΟΡ και να διεκδικήσει την επιστροφή του στην Α1. Δεν ξεσπιτώνεται εύκολα ένας φτασμένος επαγγελματίας από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, ούτε όμως είναι η Κρήτη άγονη γραμμή.

Η επόμενη σεζόν θα δείξει αν ο ΑΓΟ Ρεθύμνου σκοπεύει να ακολουθήσει τον δρόμο του Κολοσσού και της Ολύμπιας ή αυτόν του ΚΑΟΔ και του Μακεδονικού…