Με το φτωχό μου το μυαλό

Mια από τις αγαπημένες μου σκηνές σε «αθλητικό» γεγονός είχε συμβεί πριν από 35 χρόνια στη Λεωφόρο. Το κατς ήδη βρισκόταν σε παρακμή και οι μασκοφόροι και οι άνθρωποι-τίγρεις δεν είχαν τη μασκοφορία και τον τιγρισμό του παρελθόντος. Δύο λοιπόν κατσέρ βρισκόντουσαν στο ρινγκ και ο ένας άρχισε να κάνει αγριάδες. Τότε κάποιος από την κερκίδα φώναξε: «Να είσαστε αγαπημένοι, ρε. Να μην τσακώνεστε».

Από αυτή την πλευρά, από την ανάγκη να υπάρχει στον επαγγελματικό αθλητισμό ανταγωνισμός και όχι θέατρο, βρίσκω τις συγκρούσεις Ριβάλντο, ΑΕΚ και Ολυμπιακού δείγμα υγείας. Στο φινάλε το «είναι επαγγελματίες αθλητές και δεν έχουν κάτι να χωρίσουν» μπορεί να ακούγεται πολιτισμένο, αλλά αν ίσχυε, πράγματι δεν θα είχαμε αθλητισμό, αλλά ασκήσεις γιόγκα. Οι αθλητές, και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ποδοσφαιριστές, πρέπει να έχουν πράγματα να χωρίσουν. Γιατί αν δεν έχουν, χάνει και το νόημά της η έννοια του οπαδού. Σε όλο όμως το τζέρτζελο υπάρχουν και αντιρρήσεις.

Εχω συνηθίσει τον Ντέμη Νικολαΐδη να βγαίνει και να λέει ό,τι θέλει να πει στα ίσια. Στα ίσια έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ είχε πει στο παρελθόν ότι σταματάει να παίζει στην Εθνική, επειδή στην ΕΠΟ είναι πρόεδρος ο Γκαγκάτσης, στα ίσια άλλαξε γνώμη και στα ίσια όταν ο πρόεδρος της ομοσπονδίας είχε πει ότι ο Νικολαΐδης πρέπει να του χρωστάει χάρη, είχε ρωτήσει «Ποια χάρη;». Και ο Βασίλης Γκαγκάτσης ακόμα να απαντήσει. Η γραμμή όμως που ακολουθείται μετά τις τελευταίες δηλώσεις δεν μοιάζει «Νικολαΐδη».

Πρώτον, οι δηλώσεις του Νικολαΐδη δεν ήταν ιδιωτικές. Ιδιωτική συζήτηση είναι αυτή που γίνεται ανάμεσα σε κάποιους, χωρίς να υπάρχουν διακριτοί ρόλοι. Στη συγκεκριμένη περίσταση ο Νικολαΐδης μίλησε ως πρόεδρος της ΠΑΕ σε όλους τους εργαζόμενους στο ποδοσφαιρικό τμήμα της ΑΕΚ. Δεύτερον, ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός δεν παίζει ρόλο. Με αυτή τη λογική αν ο Γιώργος Παπανδρέου συγκέντρωνε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη και τους έλεγε ότι ο Καραμανλής τον παίρνει, θα ήταν εντάξει επειδή το κτίριο ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, αλλά αν το ίδιο έκανε στο ΣΕΦ που ανήκει στο Δημόσιο θα ήταν δυσφήμηση. Τώρα πάμε σε μια πιο δύσκολη λεπτομέρεια.

Δυσφήμηση είναι να βρίσεις κάποιον και να σε ακούνε τρία άτομα, δυσφήμηση είναι και να τον βρίσεις στο CNN. Το δικαστήριο όμως εξετάζει πόση ζημιά προκλήθηκε από τη μία ή την άλλη δυσφήμηση και στην περίπτωση του CNN η αποζημίωση είναι κατά πολύ μεγαλύτερη. Γι' αυτό η δυσφήμηση «διά του Τύπου» είναι ιδιώνυμο αδίκημα και λαμβάνει υπ’ όψιν και την εμβέλεια του Μέσου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε μία πιθανή δυσφήμηση, που έγινε όμως σε στενό κύκλο. Απόλυτα σεβαστό, αν η περίπτωση δεν έκρυβε αρκετή υποκρισία.

Την εποχή του Σάντος και πιο πρόσφατα με τον Κωστένογλου είχαν διαρρεύσει κάποιες μουρμούρες από τα αποδυτήρια. Αμέσως η διοίκηση και ο προπονητής είχαν κινητοποιηθεί και στην πρώτη περίπτωση, ένας παίκτης είχε απομακρυνθεί ως υπεύθυνος των διαρροών. Στην περίπτωση όμως της ομιλίας του Ντέμη Νικολαΐδη αν την είχε δώσει σε συνέντευξη Τύπου λιγότερη σύμπτωση θα υπήρχε στο πώς γράφτηκε. Οπως και δεν νομίζω ότι θα γίνει Ενορκη Διοικητική Εξέταση για να βρεθεί ποιος έκανε τη διαρροή.

Εχουμε μια περίπτωση δημοσίευσης άποψης εκ του ασφαλούς. Οι απόψεις να έχουν περάσει και στον Τύπο και να έχουν γίνει ιδιωτικά. Οσο για την επιστροφή των εξωδίκων δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από μούγκα. Οσο για τον Ριβάλντο, δεν ξέρω. Το «ό,τι έχω να πω, το λέω μπροστά στις κάμερες» δείχνει ότι δεν πρόκειται να υποστηρίξει τα λόγια του για υπαλλήλους του Ολυμπιακού στην ΕΠΟ και δημόσια. Για τον Νικολαΐδη όμως από χαρακτήρα, πιστεύω, ότι δεν θα μείνει στους δύο εαυτούς, τον ένα δημόσιο και τον άλλο ψευτοϊδιωτικό. Νομίζω ότι οι θέσεις του και η γνώμη του για το ποδόσφαιρο και την ΕΠΟ θα διατυπωθούν δημόσια.

Για την ΕΠΟ και τον Γκαγκάτση θα αναφερθώ, ξεκινώντας με μία ιστορία. Οταν ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πήγε μια επίσκεψη στο εκκλησάκι της Μητρόπολης. Στην πύλη του ναού ένας μυστήριος του είχε πετάξει γιαούρτι. Οι αστυφύλακες τον συνέλαβαν. Ο Στεφανόπουλος τους είπε να τον αφήσουν και να μην του απαγγείλουν κατηγορίες. Ο Στεφανόπουλος ήξερε ότι κάτι τέτοιο θα έκανε μόνο κάποιος που θα πρέπει να ήταν τρελός –και είχε δίκιο–, διότι μέχρι το τέλος της θητείας του ανάλογο επεισόδιο δεν επαναλήφθηκε. Συμπέρασμα; Οι θεσμικοί ηγέτες δεν βασίζονται στον νόμο, αλλά στον σεβασμό του κόσμου.

Με το «ου» να ακούγεται ακόμα και στη θριαμβευτικότερη στιγμή της καριέρας του, την υποδοχή της Εθνικής στο Καλλιμάρμαρο, με αγωγές 2 εκατομμυρίων ευρώ να προσπαθούν να βουλώσουν το στόμα του προέδρου μια από τις μεγαλύτερες ΠΑΕ, ο Βασίλης Γκαγκάτσης δεν νομίζω ότι θα ήταν ο νικητής ενός διαγωνισμού look alike του Κωστή Στεφανόπουλου. Το ερώτημα είναι «και πώς ο Γκαγκάτσης να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά του;». Η απάντηση είναι: «Με τον σεβασμό του κόσμου».

To κομσί-κομσά της νέας γενιάς

Το σκεφτόμουνα τη στιγμή που μιλούσα με τον Κώστα Νικολακόπουλο στον SuperΣΠΟΡ FM. Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο Γιώργος Λούβαρης και ο Σάββας Θεοδωρίδης ανακοινωνόταν ότι αποσύρονται σε τιμητική αποστρατεία, αφήνοντας χώρο στη νέα γενιά. Η αποστρατεία τους κράτησε λίγο περισσότερο από της Σοφίας Βέμπο, που κάθε εξάμηνο έδινε αποχαιρετιστήρια συναυλία. Μερικές σκέψεις για την αναπαλαίωση του Ολυμπιακού.

Πρώτον, τα θετικά για τον Ολυμπιακό. Αμφιβάλλω για το κατά πόσον ο Ολυμπιακός θα έπαιρνε το πρωτάθλημα, αν ενάμιση μήνα πριν από τη λήξη του δεν αναλάμβανε πάλι δράση ο Σωκράτης. Τι έκανε; Αν είσαι Ολυμπιακός, λες ότι άλλαξε προπονητή, έτριξε τα δόντια στα αποδυτήρια και ανέβασε το ηθικό των παικτών. Αν είσαι ΑΕΚτσής, λες ότι όριζε τους διαιτητές, μάτιαζε τους αντιπάλους και «καθάριζε» για τις αποφάσεις στην ΕΠΟ. Ανεξάρτητα όμως από το τι λέει ο καθένας, με τον σταυρό στο χέρι για να τον φιλάνε ή να βαράει κεφάλια, ο Κόκκαλης φόβισε τους αντιπάλους και έδωσε εμπιστοσύνη στους οπαδούς της ομάδας του. Ενα έργο που έχει ξαναπαιχτεί μέχρι και 11 φορές. Και τώρα τα αρνητικά.
Τι γίνεται με τον προπονητή του Ολυμπιακού; Τίποτα δεν γίνεται… Γιατί ο πρόεδρος αποφάσισε να πάει για διακοπές στη Μύκονο. Για πόσο; Οποιος τολμάει, ας τον ρωτήσει. Το αρνητικό είναι ότι ο Ολυμπιακός, μια εταιρεία με μπάτζετ δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, κινείται με σύστημα μπακάλικου στην Ικαρία. Το οποίο ανοίγει μόνο όταν το αφεντικό αποφασίσει να πάει στο μαγαζί. Το χειρότερο όμως για τον Ολυμπιακό είναι ότι στην πρώτη χρονιά του το δίδυμο Πέτρου Κόκκαλη–Ιλια Ιβιτς δεν έδειξε ότι είναι αρκετά ικανό ή ώριμο για να διαχειριστεί κρίσεις.

Μπορείτε να σκεφτείτε να βγαίνει είδηση ότι ο Βαρδινογιάννης είπε σε κόψιμο πίτας το «πηδήξτε τον gay, τον Ολυμπιακό» και ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν θα είχε φέρει τον Καρέρας για να τραγουδήσει συνθήματα για τον Παναθηναϊκό; Είναι σωστό; Σε πολιτιστικό επίπεδο, όχι, αλλά σε γηπεδικό επίπεδο, που ο οπαδός και ο παίκτης θέλουν τον πρόεδρό τους πιο τσαμπουκά από των αντιπάλων, φυσικά ναι. Και σε τέτοιες περιπτώσεις το «Τς, τς… Τι αγενής που ήταν ο πρόεδρος των αντιπάλων» δεν είναι αυτό που περιμένουν στην ομάδα σου.

Οσο για τον Ιλια Ιβιτς, είμαι βέβαιος ότι οι γνώσεις του είναι πολλαπλάσιες του Λούβαρη, στα υπέρ του ότι ανανέωσε το ρόστερ μια ομάδας που είχε παραμεληθεί, αλλά σε ποσοστό επιτυχημένων μεταγραφών δεν ξεπέρασε το average. Ο Ολυμπιακός τελειώνει τη χρονιά με έναν ανέλπιστα καλό Κοβάσεβιτς, αλλά ο Σέρβος είναι 35 χρόνων και ο Νούνιες, που δεν έδειξε πολλά, είναι ακριβότερος και μικρότερος. Η χρονιά των νέων παραγόντων του Ολυμπιακού τελειώνει στο «κομσί κομσά». Αν όμως οι γέροντες δεν είχαν επέμβει στην κρίση, πρωταθλήτρια ομάδα θα ήταν άλλη.