Χρειάζεται τον Μπάγεβιτς του '89 και του '97…

Κάθε φορά που κάποιος προπονητής των «πρασίνων» κρίνεται αποτυχημένος (με τα συνήθη ελληνικά κριτήρια) η λύση, σχεδόν πάντα η μοναδική, είναι ο Μπάγεβιτς. Οχι άδικα. Ο Μπάγεβιτς γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα, έχει δουλέψει με επιτυχία σε πολύ δύσκολες ομάδες, έχει κατακτήσει τίτλους και έχει βγάλει παίκτες. Είναι λογικό όταν κάποιος σκέφτεται έναν καλό προπονητή στην Ελλάδα να σκέφτεται τον Ντούσαν. Ομως στην περίπτωση του Παναθηναϊκού η σωστή ερώτηση δεν είναι αν είναι καλός προπονητής ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, αλλά πρώτον αν είναι κατάλληλος για τον ΠΑΟ και δεύτερον αν το πρόβλημα του ΠΑΟ είναι οι προπονητές.

Καταλληλότητα

Για την καταλληλότητα του Μπάγεβιτς για τον Παναθηναϊκό, να με συγχωρήσετε, αλλά δεν παίρνω όρκο. Στα τελευταία του περάσματα από τον Ολυμπιακό (2004-05) και την ΑΕΚ (2002-2003) ο Μπάγεβιτς έδειξε μια μεγάλη αδυναμία να λειτουργήσει υπό συνθήκες πίεσης της εξέδρας. Και στις δύο ομάδες (και στην ΑΕΚ του Μάκη Ψωμιάδη αρχικά και του Πέτρου Στάθη στη συνέχεια, αλλά και στον Ολυμπιακό του Σωκράτη Κόκκαλη) ο Μπάγεβιτς είχε απόλυτη στήριξη από τους προέδρους και απευθείας σχέση μαζί τους. Στην ΑΕΚ ήταν απόλυτο αφεντικό – όπως θέλει. Στον Ολυμπιακό μπορεί να μην έβλεπε πολύ τον Κόκκαλη (τουλάχιστον μετά τον αποκλεισμό από τη Λίβερπουλ), όμως είχε δίπλα του και τον Γιώργο Λούβαρη και τον Σάββα Θεοδωρίδη και μάλιστα φανατικά. Αυτού του είδους η στήριξη δεν του επέτρεψε να έχει μια χρονιά χωρίς εντάσεις – μιλάω κυρίως για εσωτερικές εντάσεις. Στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό ο Μπάγεβιτς δεν ήταν ήρεμος και επειδή δεν ήταν ήρεμος οι ομάδες του έδειξαν μεγάλα σημάδια νευρικότητας και δεν έπαιξαν και πολύ καλό ποδόσφαιρο. Το τέλος της «Dream Team» της ΑΕΚ (νομίζω ότι το θυμόσαστε) ήταν αγωνιστικά τραγικό. Ο δε Ολυμπιακός έκανε το 2005 το νταμπλ δείχνοντας χαρακτήρα, αλλά δεν έθελξε με το ποδόσφαιρο που έπαιξε. Πού θέλω να καταλήξω; Εχω την υποψία ότι ο Παναθηναϊκός, παίζοντας το ποδόσφαιρο που έπαιξε ο Ολυμπιακός του 2005 ή ο φετινός Αρης, δύσκολα θα έχει αποτελέσματα τέτοια που θα στηρίξουν τον προπονητή, τον οποίο πολλοί και εντός ομάδας περιμένουν στη γωνία.

Θέαμα

Το αγωνιστικό παράδειγμα του φετινού Αρη είναι περισσότερο χρήσιμο σε έναν τέτοιο προβληματισμό. Ο Μπάγεβιτς (ξανα)βρήκε στον Αρη ονειρεμένες συνθήκες δουλειάς. Η διοίκηση του Αρη τον αντιμετωπίζει με αληθινό σεβασμό. Ο κόσμος στη συντριπτική πλειονότητά του τον θεωρεί αληθινό «πρίγκιπα». Στη διένεξή του με τον Αμορόζο π.χ. δεν υπήρξε ούτε καν ντέρμπι: η πλειονότητα –ακόμα κι αυτοί που πήγαν στο αεροδρόμιο και έκαναν τη νύχτα μέρα για να υποδεχτούν τον Βραζιλιάνο– συντάχθηκε με τον προπονητή. Κι όμως, το ιδανικό των συνθηκών δεν είχε αποτέλεσμα το να δούμε μια θεαματική ομάδα: ο Αρης έπαιξε ρεαλιστικό ποδόσφαιρο βασιζόμενος στον πραγματισμό του προπονητή του, πέτυχε σχεδόν 100% τους στόχους του, αλλά δεν είναι ένα παράδειγμα θεαματικότητας, όπως η ΑΕΚ του 1994-95 ή ο Ολυμπιακός του 1999. Δεν είναι μόνο θέμα παικτών: είναι και θέμα αγωνιστικής νοοτροπίας. Ο Μπάγεβιτς μετά το 2004 (πιθανότατα εντυπωσιασμένος και από τα κατορθώματα της Εθνικής και του Οτο Ρεχάγκελ, τον οποίο έχει σε μεγάλη εκτίμηση) προτιμά ένα ποδόσφαιρο λιγότερο θεαματικό από αυτό που κάποτε δίδασκε. Κυρίως πιστεύει ότι τις μεγάλες ομάδες τις φτιάχνουν τα αποτελέσματα και αυτά επιδιώκει.

Αρης

Φέτος ο Αρης είχε μια εξαιρετική αμυντική λειτουργία, σκόραρε όμως λίγο και κυρίως γι' αυτό είχε κάποια θεαματικά «γλιστρήματα» που τον πήγαν πίσω – αναφέρομαι σε εκτός προγράμματος ήττες, όπως αυτές με τον Λεβαδειακό ή τη Βέροια. Το ποδόσφαιρο που έπαιξε ήταν σφικτό, ρεαλιστικό, βαθμοθηρικό: σαν αυτό του Πεσέιρο περίπου! Αν έρθει στον ΠΑΟ και δοκιμάσει να φτιάξει μια ανάλογη ομάδα (σοβαρή, ελάχιστα διασκεδαστική, μάλλον αμήχανη όταν χρειάζεται να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας), θα έχει να αντιμετωπίσει τη μουρμούρα που αντιμετώπισε ο Πορτογάλος. Και δεν μου φαίνεται ότι ο ΠΑΟ είναι επικοινωνιακά τόσο δυνατός ώστε να τον προστατεύσει και να του εξασφαλίσει τις συνθήκες ηρεμίας που είχε στον Ολυμπιακό το 1997-1999 και στην ΑΕΚ τη δεκαετία του '90.

Αντίπαλοι

Επιπλέον, υπάρχει και κάτι σημαντικότερο. Η παρουσία του Μπάγεβιτς στον ΠΑΟ θα συσπειρώσει καταλυτικά τους αντιπάλους του. Στην ΑΕΚ θα βρουν μπροστά τους ξανά τον μεγάλο εχθρό και πιστεύω ότι οι όποιες διαφορές των οργανωμένων με τη διοίκηση θα παραμεριστούν προκειμένου να δοθεί ένας μεγάλος πόλεμος. Στον Ολυμπιακό θα βρουν ένα νέο λόγο ώστε να ακουστεί από τον πρόεδρο η φράση-κλειδί «αυτό το πρωτάθλημα πρέπει να κερδηθεί οπωσδήποτε». Φέτος ο Κόκκαλης κήρυξε συναγερμό για να μην πάρει το πρωτάθλημα ο Ριβάλντο: του χρόνου για να μην πάρει το πρωτάθλημα ο Μπάγεβιτς βλέπω να ξαναζούμε συνθήκες 1997! Ο ΠΑΟ δεν μου μοιάζει έτοιμος να πάει σε ένα πρωτάθλημα μεγάλων εντάσεων από τη στιγμή που δεν είναι συσπειρωμένοι στο πλάι της διοίκησης ούτε καν οι οπαδοί της ομάδας.

Ανάγκη

Ο ΠΑΟ έχει ανάγκη τον Μπάγεβιτς που ήρθε το 1989 και έχτισε την ΑΕΚ και τον Μπάγεβιτς που πήγε στον Ολυμπιακό το 1997 και έβαλε τάξη στο χάος. Ο τωρινός Μπάγεβιτς νομίζω ότι είναι μια χαρά στον Αρη, στον οποίο, όπως και να 'χει το πράγμα, πρέπει να δώσει καθαρές εξηγήσεις για το τι σκέφτεται…

Μπανανία…

Υστερα από όσα έμαθα για τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της εκδίκασης των ασφαλιστικών μέτρων της Καλαμαριάς στο CAS, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «πολύ κακό για το τίποτα». Σε δεύτερη σκέψη, όμως, αυτό είναι λάθος: από τη στιγμή που το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο δεσμεύτηκε να βγάλει απόφαση μέχρι τη Δευτέρα, αυτό σημαίνει ότι αν όντως η απόφαση βγει τη Δευτέρα, την Κυριακή δεν θα έχουμε πρωταθλητή εφόσον ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ φέρουν στα παιχνίδια τους με τον Ηρακλή και τον Αστέρα Τρίπολης αντίστοιχα ίδιο αποτέλεσμα. Σ' αυτή την περίπτωση το πρωτάθλημά μας θα αποκτήσει τον επίλογο που του αξίζει: έναν επίλογο για γέλια και για κλάματα!

Τα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας δεν μου φάνηκαν ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα. Κρατάω μόνο το γεγονός ότι ως ποδόσφαιρο γίναμε στα μάτια των δικαστών ρεζίλι, μια και πήγαμε στην Ελβετία για να τους ζητήσουμε ούτε λίγο ούτε πολύ να κρίνουν την έκβαση του πρωταθλήματός μας: αν υπήρχαν θεσμικοί παράγοντες, μόνο γι' αυτόν τον λόγο (για τη θεσμοθετημένη πλέον ανεπάρκειά τους, δηλαδή) θα 'πρεπε να έχουν παραιτηθεί. Πρέπει να σας πω ότι η FIFA υποχρεώθηκε το 2003 να δεχτεί ότι το CAS μπορεί να παρεμβαίνει στα ποδοσφαιρικά πράγματα – μέχρι τότε δεν το δεχόταν. Πέντε χρόνια αργότερα χάρη στην Ελλάδα το CAS δύναται να βγάλει σε μια χώρα πρωταθλητή – ο Ζεπ Μπλάτερ λογικά, αν τα μάθει αυτά, θα γίνει έξαλλος, μια και καταργήθηκε χάρη στους Ελληνες κάθε έννοια ποδοσφαιρικού αυτοδιοίκητου και μάλιστα de facto!

Για την ώρα άφωνοι έμειναν οι δικαστές. Που πήραν μια απόφαση αμετάφραστη, που ρωτούσαν τους δικηγόρους του ΠΑΟ και της ΑΕΚ πώς γίνεται να μην υπάρχει στην Ελλάδα προβλεπόμενη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων και γιατί δεν έφεραν κι άλλες αποφάσεις της ΕΠΟ στο CAS, αφού αυτές βασίζονται σε «παράνομες» επιτροπές. Που χρειάστηκε να κάνουν σε διάδικο τρεις φορές μια ερώτηση μπας και την καταλάβει, μια και το επίπεδο των αγγλικών ήταν επιπέδου «me, you bed» –πάλι καλά που υπήρχε στο πάνελ ο Κρις Γεωργιάδης. Που διάβασαν στους φακέλους ότι οι Ελληνες αθλητικοί δικαστές έψαχναν το σύστημα διεθνών μεταγραφών στο Ιντερνετ. Που κρυφογελούσαν με όσα άκουγαν, γιατί κατάλαβαν ότι η ποδοσφαιρική πρωταθλήτρια Ευρώπης είναι μια Μπανανία.

Αυτά θα 'πρεπε να μας προβληματίζουν και όχι το ποια θα είναι η απόφαση και ποιος θα κατακτήσει ένα πρωτάθλημα της πλάκας…

Μάλλον

Ο Τζίγκερ, πάντως, το θέμα του Μπάγεβιτς για την ώρα το αντιμετωπίζει κυρίως με χιούμορ. «Τον έχεις κλείσει;», τον ρώτησαν την Τετάρτη το βράδυ. «Οχι», απάντησε, «αλλά πρόκειται για προπονητή που εκτιμώ». «Στο φινάλε, αν ο Πεσέιρο νικήσει δύο φορές τον Ολυμπιακό στα πλέι οφ δεν τον κουνάει κανένας από τον πάγκο…».

Σε μια φράση: και στήριξη του προπονητή και σιγουριά για την απόφαση του CAS και αισιοδοξία ότι θα γίνουν πλέι οφ!

Αυτό δεν είναι απάντηση: είναι πολιτικό διάγγελμα…