Τα γήπεδα αλλάζουν, όπως και το ποδόσφαιρο

Εχει ειπωθεί και γραφεί κατ' επανάληψη ότι οι τρεις ημερομηνίες που άλλαξαν το πρόσωπο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αφορούν δύο τραγωδίες και μία δικαστική απόφαση. Βέβαια, τώρα πια, δεν είναι και λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι και η δικαστική απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου στην υπόθεση Μποσμάν μια τραγωδία ήταν. Το «Χέιζελ» (φωτό) με τους 39 νεκρούς και τον πενταετή αποκλεισμό των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ύστερα από την απόφαση της Μάργκαρετ Θάτσερ, ήταν η πρώτη τραγωδία. Μια αφετηρία για να αναπτυχθεί ένας γενικότερος προβληματισμός γύρω από την καταπολέμηση του χουλιγκανισμού.

Η δεύτερη τραγωδία με 96 νεκρούς ήταν το «Χίλσμπορο». Αφετηρία του προβληματισμού που αναπτύχθηκε στην Αγγλία –πρωτίστως– γύρω από την ασφάλεια των γηπέδων, τη βελτίωση του ποδοσφαιρικού προϊόντος και τις δυνατότητες εμπορικής του εκμετάλλευσης. Ο προβληματισμός αυτός αποτυπώθηκε στην έκθεση του λόρδου Τέιλορ, στην οποία παράλληλα περιλαμβανόταν και μια σειρά βελτιωτικών προτάσεων. Αυτές οι προτάσεις, όμως, για να υλοποιηθούν απαιτούσαν αρκετά χρήματα που έπρεπε να καταβάλουν οι ίδιες οι ομάδες και όχι το αγγλικό Δημόσιο.

Οι ομάδες, λοιπόν, «εξοπλισμένες» και με την πρώτη μεγάλη συμφωνία πώλησης των δικαιωμάτων μετάδοσης των αγώνων τους, στράφηκαν στη δεξαμενή του χρηματιστηρίου για να αναζητήσουν τα κεφάλαια που τους ήταν απαραίτητα για την αναμόρφωση του ποδοσφαίρου. Η απληστία, η απειρία στην οικονομική διαχείριση και ο νεοπλουτισμός που επέδειξαν αρκετές ομάδες τις κατέστρεψαν οικονομικά αντί να τις βοηθήσαν. Αλλες, πάλι, εκμεταλλεύτηκαν με αποδοτικό τρόπο την «πηγή» του χρηματιστηρίου και σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίχθηκαν σε ιδιαίτερα κερδοφόρες επιχειρήσεις.

Η αποτίμηση της εισαγωγής των αγγλικών ομάδων στο χρηματιστήριο δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Ο σίγουρος κερδισμένος, πάντως, είναι το αγγλικό Δημόσιο που, μέσω της φορολόγησης της οικονομικής δραστηριότητας των ομάδων, στο διάστημα μιας δεκαετίας εισέπραξε σχεδόν 1,8 δισ. ευρώ. Από το 1992 μέχρι το 2002. Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι η έκθεση Τέιλορ, επειδή υπάρχει μια παρανόηση, δεν ήταν μια έκθεση για την καταπολέμηση του χουλιγκανισμού.

Ηταν οι προτάσεις μιας επιτροπής με την προεδρία του λόρδου Τέιλορ που, ερευνώντας τις συνθήκες της τραγωδίας στο Χίλσμπορο, είχαν στόχο να βελτιώσουν τις συνθήκες ασφάλειας στα γήπεδα. Ο εκσυγχρονισμός των αγγλικών γηπέδων λειτούργησε σαν τρέιλερ για τη βελτίωση των γηπέδων και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η ΟΥΕΦΑ κατάλαβε ότι, αν ήθελε να διαμορφώσει το Τσάμπιονς Λιγκ σ' ένα ελκυστικό προϊόν, έπρεπε να ζητήσει μια σειρά προϋποθέσεων για τα γήπεδα στα οποία θα διεξάγονταν οι αγώνες.

Ετσι, πολλά γήπεδα άρχισαν να ανακατασκευάζονται και να χτίζονται καινούργια, προσφέροντας πολύ καλύτερες συνθήκες για τους θεατές. Παράλληλα, άρχισε να αλλάζει και η αρχιτεκτονική των γηπέδων που από τα μεγάλα στάδια, τα οποία είχαν ως βασικό τους πλεονέκτημα τη μεγάλη χωρητικότητα, περάσαμε σε γήπεδα με μικρότερη χωρητικότητα, αλλά –αυτό που λένε– πολυλειτουργικά. Που μπορούν να λειτουργούν όλες τις μέρες της εβδομάδας και όχι μόνο την ημέρα του αγώνα και στα οποία οι ομάδες άρχισαν να βασίζονται για περισσότερες εισπράξεις με μεγαλύτερη σταθερότητα.

Η αλλαγή αυτή στα γήπεδα, όπου συνέβη, άρχισε να αλλάζει και το ποδόσφαιρο, ενισχύοντας τα εμπορικά του χαρακτηριστικά. Καλύτερες και περισσότερες υπηρεσίες στους φιλάθλους έφεραν αλλαγή στον τρόπο διάθεσης των εισιτηρίων, αφού τα πακέτα των εισιτηρίων διαρκείας καλύπτουν, πλέον, τον μεγαλύτερο όγκο διάθεσης των εισιτηρίων και σε μερικές περιπτώσεις αποτελούν τον αποκλειστικό τρόπο διάθεσης. Αλλά, είπαμε, οι αλλαγές αυτές δεν συνέβησαν παντού. Οι Ιταλοί έχουν αρχίσει να αλλάζουν τώρα, σιγά σιγά, τα γήπεδά τους. Η Γιουβέντους, για παράδειγμα, φτιάχνει καινούργιο γήπεδο με χωρητικότητα 42.000 θεατών.

Στην Ελλάδα, με την ευγενή χορηγία του κράτους στις ανώνυμες εταιρείες, έχουν αρχίσει και εδώ να αλλάζουν κάποια πράγματα αλλά σε πολλά, σε πάρα πολλά γήπεδα στην επικράτεια τα προβλήματα ασφαλείας είναι σοβαρά. Αυτό, όμως, θα μας απασχολήσει όταν θα έχουμε κάποια τραγωδία.

Γιάννη, είσαι στο υπουργείο;

Διότι οι άνθρωποι της αθλητικής ομοσπονδίας των ατόμων με αναπηρίες σε παίρνουν τηλέφωνο και μιλάει. Γι' αυτό σήμερα θα σ' τα πουν και από κοντά στο Υφυπουργείο Αθλητισμού, αλλά δεν νομίζω να ιδρώσει το αυτί σου.

Διότι, αν έδειχνες λίγο ενδιαφέρον, κάτι θα μπορούσε να είχε γίνει με τις επιχορηγήσεις των σωματείων που έχουν να πάρουν χρήματα από το 2006. Διότι, αν έδειχνες λίγο ενδιαφέρον, μπορεί να μην τους έδινες ολόκληρο το ποσόν που χρειάζονταν για την παραολυμπιακή προετοιμασία του 2007, αλλά τουλάχιστον θα τους έδινες τα 400.000 ευρώ που χρεώθηκε η ομοσπονδία, για να πραγματοποιήσει στοιχειώδεις αποστολές στο εξωτερικό.

Βέβαια, Γιάννη μου, σε άλλες αθλητικές ομοσπονδίες που ανήκουν στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, αυτή την επιτροπή που έχει υπόδικο πρόεδρο καναλάρχη, έδωσες 25 εκατ. ευρώ και έτσι δεν μπορεί να σε κατηγορήσει κάποιος για έλλειψη ευαισθησίας, έτσι; Αλλά εγώ, Γιάννη μου, γνωρίζω ότι είσαι κιμπάρης άνθρωπος, όπως και ο προϊστάμενός σου υπουργός, που διαχειρίζεται με «σοφία» τα κονδύλια του Πολιτισμού, και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, αλλά και επειδή σε ζαλίζουν πολύ αυτοί οι άνθρωποι της ομοσπονδίας των ατόμων με αναπηρίες, αποφάσισες να τους δώσεις 170.000 ευρώ για την παραολυμπιακή προετοιμασία 66 αθλητών που έχουν προκριθεί στο Πεκίνο.

Επειδή, όμως, εσύ Γιάννη μου, εκτιμάς πολύ τους ανθρώπους που παίρνουν πρωτοβουλία, έχεις αφήσει τους περισσότερους αθλητές με δικά τους έξοδα να πηγαίνουν σε αγώνες του εξωτερικού για να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν την πρόκριση. Τώρα, Γιάννη μου, άμα τα δεις σκούρα σήμερα, δώσε μία υπόσχεση μπροστά στις κάμερες για να τους ξεφορτωθείς –πολιτικός είσαι, ξέρεις πώς γίνονται αυτά τα πράγματα– και να μη σε ζαλίζουν τώρα που δίνεις τον μεγάλο και ιερό αγώνα για την καταπολέμηση του ντόπινγκ.

Μόνο, Γιάννη μου, στις μεταρρυθμίσεις που έχει προγραμματίσει ο πρωθυπουργός, επειδή σε ακούει, πες του να περάσει και μία για το φιλότιμο. Αχρείαστη να 'ναι.

Πρωτάθλημα συναρπαστικό στα... χαρτιά

Αυτό το πολυδιαφημισμένο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου μπορεί τελικά να μην τελειώσει ποτέ ή, μάλλον, να τελειώσει του χρόνου, διότι η βαθμολογία δεν μπορεί να επικυρωθεί επειδή εκκρεμεί η υπόθεση του CAS. Βέβαια, αν είχαμε έναν κανονισμό αγώνων ποδοσφαίρου ξεκάθαρο, που να ήταν φτιαγμένος από ανθρώπους που ξέρουν, όλη αυτή τη φασαρία θα την είχαμε αποφύγει. Θα είχαμε μια παράβαση, θα επιβαλλόταν η προβλεπόμενη ποινή και πάπαλα. Τώρα, όλοι οι ενδιαφερόμενοι και κυρίως οι διεκδικητές του πρωταθλήματος έχουν αποδυθεί σ' έναν παρασκηνιακό αγώνα με περισσή μυστικοπάθεια, για να διασφαλίσουν ο καθένας τα συμφέροντά του σε αυτό το «συναρπαστικό» πρωτάθλημα.

Ενα πρωτάθλημα που κάποιος θα κερδίσει και κάποιος θα χάσει στα χαρτιά. Επειδή, είπαμε, οι ομάδες είναι πρώτα απ' όλα επιχειρήσεις και δεν τις ενδιαφέρει αν θα κερδίσουν κάτι στο γήπεδο ή τα χαρτιά. Και μην ακούσω τίποτα μαλακίες περί ηθικής, γιατί μεγάλα παιδιά είμαστε. Καταλαβαίνουμε.