Toν χόρτασε τίτλους...

Ο πιο μικρός που θυμάται τον Ολυμπιακό χωρίς τον Σωκράτη Κόκκαλη σήμερα έχει το δικαίωμα να παντρευτεί την καλή ή τον καλό της αρεσκείας του, να πάει στον στρατό, στο πανεπιστήμιο ή να γίνει ντελιβεράς. Και φυσικά μιλάμε για τα τέρατα μάθησης και μνήμης. Γιατί σε γενικές γραμμές αυτοί που μπορούν να πάνε πιο πίσω και να θυμηθούν τον Ολυμπιακό του Νταϊφά, του Κοσκωτά, του Σαλιαρέλη, του Ευθυμίου με ομάδα εφοπλιστών (αυτό πήγαινε σετ σαν το Σιούζι εντ δε Μπάνζις) και των αδελφών (tm@Alefas) Μπασανάκη έχει σήμερα τριανταρίσει. Στην πραγματικότητα για τον περισσότερο κόσμο Ολυμπιακός και Σωκράτης Κόκκαλης είναι έννοιες αλληλένδετες. Οσοι όμως από τους υπόλοιπους θυμούνται τον Ολυμπιακό πριν από τον Κόκκαλη στα 15 χρόνια της ιδιοκτησίας της ΠΑΕ μπορούν να κάνουν μια πρόχειρη αποτίμηση.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Σωκράτη Κόκκαλη στον Ολυμπιακό είναι ότι τον έβγαλε από τον χαρακτήρα του Λαυρέντη Διανέλλου όταν μιλάει με τον Τσαγανέα. «Εσείς μπορεί να είσαστε πλούσιοι, να κάνετε ό,τι θέλετε, αλλά να ξέρετε ότι και εμείς οι φτωχοί έχουμε την περηφάνια μας. Πάρτε τους τίτλους σας και φύγετε από το σπίτι μας, κύριε Γιώργο. Δείξε την πόρτα στον κύριο, Ελένη». Με τη σκηνή να κλείνει με τη Ζαφειρίου να συνοδεύει τον ταπεινωμένο ηθικά, αλλά μια χαρά κατά τα άλλα Τσαγανέα στην πόρτα». Ρετσίνα, περηφάνια και κάνα κυπελλάκι. Να βγαίνουνε, τα άτιμα, τα πέτρινα χρόνια…
Αλλά και η ρημάδα η περηφάνια δεν είναι για χόρταση. Η μεγαλύτερη προσφορά του Σωκράτη Κόκκαλη στον Ολυμπιακό ήταν ότι τον χόρτασε πρωταθλήματα. Προσφορά που ταυτόχρονα ήταν και η μεγαλύτερη κατάρα. Γιατί για να πάρει τα πρωταθλήματα ο Λαυρέντης Διανέλλος όχι μόνο φόρεσε τη ρομπ ντε σαμπρ του Τσαγανέα, αλλά προχώρησε τη συνταγή.
Οσο ο Γιώργος Βαρδινογιάννης με τον Τριβέλλα κουμαντάριζαν την ΕΠΟ κάθε ένας ήξερε το πρόγραμμα. Δύο διαιτησίες, τρεις αποφάσεις υπέρ του Παναθηναϊκού, άντε και καμιά εξυπηρέτηση σε φίλους και γνωστούς, αλλά από εκεί και πέρα ο Καπετάνιος δεν έδινε δεκάρα. Αν κάποιος ήθελε να βγάλει άκρη με την ΕΠΟ και τη διαιτησία, με γεια του με χαρά του, γούστο του και καουμποϊλίκι του, φτάνει να μην πειραζόντουσαν τα συμφέροντα της Πανάθας. Η μεγάλη αμαρτία του Σωκράτη Κόκκαλη ήταν ότι άφησε να δημιουργηθεί η Παράγκα. Κάτι ανάλογο με το Murder Inc. της Μαφίας, που εκτός από τις παραγγελίες των Κάπων αναλάμβανε δουλειές κάθε ενδιαφερόμενου φτάνει να είχε το χρήμα.
Στα 15 χρόνια της ιδιοκτησίας του Ολυμπιακού ο Σωκράτης Κόκκαλης μπορεί να είναι υπερήφανος για αυτά που πρόσφερε στους οπαδούς του. Για το υπόλοιπο όμως ποδόσφαιρο, άσε να μην το μιλάμε και στενοχωριόμαστε…


Στη δεύτερη θητεία τού Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ η πασιονάρια του αντιμπαγεβιτσισμού ήταν η Χριστίνα. Φανατική ΑΕΚτσού, που δεν είχε χάσει ματς της ομάδας, από τη μία δεν άντεχε να βλέπει τον Μπάγεβιτς, από την άλλη δεν γούσταρε να κόψει το γήπεδο λόγω του προπονητή. Η Χριστίνα λοιπόν είχε βρει μια μέση λύση. Πήγαινε στο γήπεδο, αλλά δεν έμπαινε μέσα. Η μεγάλη στιγμή της ήρθε στη Μαδρίτη. Οταν η ΑΕΚ έπαιζε με τη Ρεάλ, η Χριστίνα έκανε το ταξίδι, αλλά σε όλη τη διάρκεια του ματς έκανε κύκλους έξω από το «Μπερναμπέου». Το τέλος της ιστορίας δόθηκε στο γήπεδο του Ακράτητου σε ένα ματς της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ. Οταν ο Μπάγεβιτς είχε αγανακτήσει από το ξεφωνητό και στη μέση του ματς σηκώθηκε από τον πάγκο και έφυγε από το γήπεδο. Την ίδια στιγμή από την πόρτα του γηπέδου μπήκε η Χριστίνα και κάθισε να παρακολουθήσει τον υπόλοιπο αγώνα. Η ιστορία της Χριστίνας πολλαπλασιασμένη με το 20 χιλιάδες ξανάζησε χθες στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας πριν από το ματς του Παναθηναϊκού.

Με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στον Παναθηναϊκό υπάρχουν τρεις κατηγορίες οπαδών. Αυτοί που διαδηλώνουν και βρίζουν τον Τζίγκερ, αυτοί που πάνε γήπεδο για να βρίσουν τον Τζίγκερ και ο Τζίγκερ. Αυτοί που ενδιαφέρουν είναι οι πρώτοι. Οι απέξω. Οι οποίοι περισσότερο από τον αριθμό που κυμαίνεται ανάμεσα στο οκτώ χιλιάδες («Derby») και 30 χιλιάδες («Πράσινη») έδειξαν αξιοσημείωτη πειθαρχία. Χίλιοι παλιοημερολογίτες και θεούσες μαζεύονται για να διαδηλώσουν για τις ταυτότητες στα Προπύλαια και βρέχει δακρυγόνα, 19 χιλιάδες (διαίρεσα το «Derby» και την «Πράσινη» διά δύο) hard core οπαδοί μαζεμένοι στο Πεδίον του Αρεως και δεν ακούστηκε ούτε ένα ρούλαλα. Το θέμα όμως δεν είναι ο αριθμός ή η πειθαρχία, το θέμα είναι τι μπορεί να κάνουν για να επηρεάσουν τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό, γιατί οι διαδηλώσεις είναι όπλο της μιας φοράς. Μετά ξεφτίζουν. Δεν χρειάζεται παρά να υπενθυμίσω τις διαδηλώσεις μετά τη φυλάκιση του Κοσκωτά. Την πρώτη φορά μερικές χιλιάδες είχαν πάει πορεία στον Κορυδαλλό. Επόμενο συλλαλητήριο δεν έγινε... Οπότε οι απέξω κάτι άλλο πρέπει να κάνουν αν θέλουν να πιέσουν τον Τζίγκερ. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι πιέσουν τον Ανδρέα Βγενόπουλο.

Με τον Τζίγκερ δεν γίνεται δουλειά. Ο άνθρωπος έχει ατσαλωθεί. Ο Βγενόπουλος όμως είναι tender foot του ποδοσφαίρου. Εάν κάθε μέρα, όχι 19 χιλιάδες, αλλά ένα χιλιάρικο, πηγαίνουν και στήνονται έξω από το γραφείο του και φωνάζουν: «Να, ο αρχηγός», ο Αντρέ, πού θα πάει, θα γονατίσει. Και τότε θα φανεί πόσο μετράει και ο Βγενόπουλος.
Γιατί για την ώρα ο Βγενόπουλος την έχει βγάλει οικονομικά. Μία πρόχειρη σούμα. Ενα νοίκι για την αίθουσα της συνέντευξης Τύπου στο «Πεντελικόν». Οι μισοί φίλοι μου έχουν πληρώσει τα διπλά στο «Πεντελικόν» για να κάνουν τη δεξίωση του γάμου τους. Ούτε ένας δεν έχει ζητήσει τον Παναθηναϊκό από τον Τζίγκερ. Ενα site στο Ιnternet το www.panathinaikosmas.com. Από σχεδίαση καλό είναι, αλλά από ενημέρωση είναι κομμάτι παλιοημερολογίτικο. Χθες για πρώτη είδηση είχε ότι η «ΠΕΚ» συμφώνησε με τον Θανάση να δώσει ενάμισι εκατομμύριο ευρώ για τα ερασιτεχνικά τμήματα στα επόμενα τρία χρόνια. Αν πάρεις την ΠΑΕ με τόσα, άντε με το ζόρι να κρατήσεις τον Βύντρα για άλλα τρία χρόνια. Οπότε το πρώτο σύνθημα στον Ανδρέα Βγενόπουλο πρέπει να είναι το «Δείξε φως».

Εντάξει, να μην αγοράσει τον Κλέιτον. Αλλά πόσο θα χρεώσει ο Μπότος να τον νοικιάσει για μια μέρα, να τον πάει ο Βγενόπουλος στο «Πεντελικόν»; Με ένα δεκαρικάκι όχι μόνο πάει, αλλά τραγουδάει και το ρούλαλα σε σάμπα. Μετά να φτιάξει γήπεδο. Ενα μικρό στην αρχή. Ενα 5Χ5. Μετά θα πρέπει να του ζητήσουν 10 κατορθώματα όπως με τον Ηρακλή. Να αγοράσει τον ΟΦΗ. Να κάνει 100 άσους να κλαίνε ταυτόχρονα. Τέτοιες μαγκιές. Και όταν τις κάνει ο Αντρέ, τότε να βάλει σοβαρή υποψηφιότητα για να πάρει τον Παναθηναϊκό. Γιατί για την ώρα και το επαναλαμβάνω τη βγάζει στο περίπου τζάμπα. Ενα γεγονός που φάνηκε και στο συλλαλητήριο.

Γιατί στο συλλαλητήριο μπορεί οι οπαδοί του Παναθηναϊκού να τα χώσανε στον Βαρδινογιάννη, αλλά δεν διέκρινα κάποια στήριξη στον Βγενόπουλο ή την «ΠΕΚ». Καθαρά αντιβαρδινογιαννική με κάμποσο προγιαννακοπουλισμό ήταν η εκδήλωση και μέχρις εκεί. Ο λόγος, κάτι που πολύ γρήγορα θα μάθει ο Βγενόπουλος. Οι οπαδοί γρήγορα ενθουσιάζονται, αλλά αν δεν δούνε φως γρήγορα επίσης από σωτήρας γίνεσαι Ιβάν Σαββίδης. Στον Παναθηναϊκό ο μόνος τρόπος να πιστέψουν οι οπαδοί είναι τα ντρέτα λόγια. Οχι τα «εκτιμούμε το έργο της οικογένειας Βαρδινογιάννη» που σε παρελθόντα χρόνο και οι οπαδοί εκτιμούν, ούτε τα «δεν θέλουμε την ιδιοκτησία, αλλά να συνεργαστούμε με τον κύριο Βαρδινογιάννη» που είναι εμφανώς λόγια του αέρα αφού ποτέ δεν θα συμβεί. Ούτε φυσικά τα «όταν θα πάρουμε τον Παναθηναϊκό θα πάρουμε άσους. Δεκάρια και βαλέδες». Ξερά πράγματα. «Κύριε Βαρδινογιάννη, σας δίνω 100, 200 εκατομμύρια» ή ό,τι τέλος πάντων ο Ανδρέας προαιρείται για να πάρει την ΠΑΕ. Και τότε ο άλλος είτε λέει «πουλάω» και φαίνεται αν έκανες μπλόφα, ή λέει «όχι» και ο κόσμος φωνάζει ότι δεν αφήνει την ομάδα ούτε με 200 εκατομμύρια.


Υπάρχει μια θέση που διατυπώνεται και λέει ότι οι Βαρδινογιάννηδες δεν θα έδιναν τον Παναθηναϊκό τώρα που θα γίνει το νέο γήπεδο και θα τα πάρουν χοντρά από τα μαγαζιά. Λάθος. Γιατί πρώτον όπου φτιάχνεται ένα μαγαζί δεν σημαίνει και ότι θα δουλέψει. Δεύτερον και πιο σημαντικό, ο Βωβός κατασκευάζει δίπλα mall. Δύο mall στον ίδιο χώρο δεν χωράνε και ανάμεσα σε ένα χώρο που φτιάχτηκε αποκλειστικά για shopping και σε έναν άλλο που είναι γήπεδο με μαγαζιά δεν χρειάζεται να το σκέφτεστε ποιος θα επιζήσει...