Αλλο το ένα, άλλο το... άλλο

«Το ντόπινγκ στο μπάσκετ και ειδικά στο ΝΒΑ κάνει θραύση», ξιφουλκούν με ένθεη μανία οι άσχετοι των τηλεπαραθύρων και οι λιγότερο άσχετοι, ωστόσο ζαλισμένοι από τα φάρμακα στα οποία κολυμπούν τα δικά τους σπορ, παράγοντες και κονδυλοφόροι κάθε λογής. Ελληνας μπασκετμπολίστας εκτός του Γιάννη Γιαννούλη δεν έχει βρεθεί ποτέ θετικός σε έλεγχο στην Α1, εκτός αν μετράει για ντόπινγκ το... χασίς. Σχεδόν όλα τα κρούσματα που προέκυψαν στο πρωτάθλημά μας είχαν να κάνουν με ινδική κάνναβη.

Υπάρχει, βέβαια, και εκείνη η παλιά καταγγελία του Γιάννη Μυλωνά, για ξένο παίκτη που ζητούσε ούρα από τον ίδιο ώστε να βγει καθαρός από τον έλεγχο. Και τότε, όμως, το πρόβλημα ήταν το «χόρτο» (ή άλλο ναρκωτικό) και όχι κάποιο αναβολικό. Ο αθλητής της πορτοκαλί μπάλας δεν έχει ιδιαίτερο όφελος από την υπερβολική σωματική ρώμη και αντοχή. Το μπάσκετ απαιτεί τεχνική, ευελιξία, εξυπνάδα, αυτοσυγκέντρωση, συντονισμό των κινήσεων. Σε τίποτε από όλα αυτά δεν βοηθάει η ντόπα.

Σχετικά με το ΝΒΑ, επιτρέψτε μου να επαναλάβω αυτά που έγραφα πριν από 6 μήνες. Δεν υπάρχει σπορ χωρίς ντόπινγκ κοντρόλ στις ΗΠΑ, ειδικά μετά το σκάνδαλο της Βalco. Η πανίσχυρη ένωση των παικτών έκανε μια «φιλότιμη» προσπάθεια να αφήσει τα στεροειδή έξω από τις απαγορευμένες ουσίες, αλλά η σχετική εισήγηση απορρίφθηκε ως προκλητική. Το ΝΒΑ ενδιαφέρεται πάνω απ' όλα για το άσπιλο κι αμόλυντο ίματζ του. Το τελευταίο που ήθελε ήταν να αντιμετωπίσει τα υπονοούμενα όσων πιστεύουν ότι η σωματοδομή και οι αθλητικές ικανότητες των παικτών του οφείλονται σε ντόπες.

Σύμφωνα με την ισχύουσα συλλογική σύμβαση, διεξάγονται προγραμματισμένοι έλεγχοι για σωρεία απαγορευμένων ουσιών με κοινή ευθύνη των ομάδων, του ΝΒΑ και της ένωσης των παικτών. Η ανάλυση γίνεται σε ανεξάρτητο εργαστήριο. Επιπρόσθετα, οι μπασκετμπολίστες ελέγχονται αιφνιδιαστικά μέχρι και 4 φορές το χρόνο από τους «ιπτάμενους γιατρούς» της USADA (η επίσημη οργάνωση των ΗΠΑ για το αντιντόπινγκ). Στην επιλογή των παικτών δεν έχουν καμία συμμετοχή ούτε οι ομάδες, ούτε το ΝΒΑ, ούτε το συνδικαλιστικό τους όργανο.

Εάν βρεθεί θετικός σε στεροειδή ουσία ένας αθλητής, τιμωρείται με αποκλεισμό 10 αγώνων, όπως συνέβη το Μάρτιο του 2007 με τον Λίντσεϊ Χάντερ των Πίστονς. Ο ένοχος εντάσσεται υποχρεωτικά σε πρόγραμμα επανένταξης, το συμβόλαιό του ακυρώνεται και η ομάδα του υποχρεώνεται να του καταβάλλει μεροκάματο όχι υψηλότερο από το 25% των ετήσιων αμοιβών του μέχρι την επιστροφή του. Σε περίπτωση υποτροπής, η ποινή των αγωνιστικών γίνεται 25. Την τρίτη φορά, ο «βρόμικος» παίκτης τιμωρείται με ένα χρόνο καραντίνας. Το τετράκις εξαμαρτείν επισύρει ποινή ισόβιου αποκλεισμού (σε οποιαδήποτε ιδιότητα) από το ΝΒΑ. Υπάρχουν επίσης ξεχωριστές ποινές για όποιον παραβεί τους κανόνες του προγράμματος επανένταξης, αλλά και ενδελεχείς έλεγχοι σε περίπτωση που κάποιος σεσημασμένος φερθεί «περίεργα». Μόλις, για παράδειγμα, απουσιάσει αδικαιολόγητα από 1-2 προπονήσεις ή χάσει μια προγραμματισμένη πτήση της ομάδας του, περνάει αμέσως από τεστ ντόπινγκ.

Η συλλογική σύμβαση ρυθμίζει κάθε πιθανή και απίθανη λεπτομέρεια, σε βαθμό ανατριχιαστικό. Οποιος θέλει να μάθει λεπτομέρειες, ας ρίξει μια ματιά στην ιστοσελίδα της ένωσης παικτών (www.nbpa.com). Το ΝΒΑ εστιάζει τους ελέγχους και την αποτρεπτική του πολιτική περισσότερο στα ναρκωτικά, παρά στο ντόπινγκ.

Ετσι, οι ποινές για χρήση κοκαΐνης, οπιούχων όπως η ηρωίνη, αμφεταμίνης και παραγώγων της, PSP και LSD, είναι πολύ πιο βαριές από αυτές που βαρύνουν τους ντοπαρισμένους μπασκετμπολίστες. Μιλάμε πια για αποκλεισμό ενός έτους, αν ο αθλητής είναι πρωτοετής («ρούκι») και δύο ή περισσοτέρων, αν πρόκειται για βετεράνο. Για μαριχουάνα, η πρώτη παράβαση τιμωρείται μόνο με ένταξη σε ειδικό πρόγραμμα, η δεύτερη με πρόστιμο 25.000 δολαρίων, η τρίτη με 5 αγωνιστικές και οι επόμενες με άλλες 5 χωρίς πληρωμή για τις χαμένες εργατοημέρες.