Στα νύχια της αδυσώπητης «αρκούδας»

Πόσοι, αλήθεια, πίστευαν ότι ο χθεσινός αγώνας της Μόσχας θα μπορούσε να κρύβει κάτι διαφορετικό από «συντριβή» του Ολυμπιακού και πρόκριση της ΤΣΣΚΑ σε έκτο διαδοχικό φάιναλ φορ; Ελάχιστοι. Οι πρώτοι που έμοιαζαν παραδομένοι από νωρίς στη σκληρή προσταγή της μοίρας ήταν οι ίδιοι οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη. Ούτε για δέκα λεπτά δεν μπόρεσαν να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στην αγριεμένη «αρκούδα». Το «τετέλεσται» ακούστηκε πολύ νωρίς, πριν καν φτάσουμε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου.

Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε όχι χθές, αλλά την περασμένη Πέμπτη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ακόμα νωρίτερα, αν προτιμάτε. Οταν ο Ολυμπιακός έχασε (από Μακάμπι και Ρεάλ) τους αγώνες που θα μπορούσα να του δώσουν πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά...

Κακά τα ψέματα, η ΤΣΣΚΑ δεν ήταν για τα δόντια των «ερυθρολεύκων». Σε 40 λεπτά μπορεί να γίνει θαύμα σαν αυτό του πρώτου αγώνα, αλλά ύστερα από 80 ή 120 μένει στην επιφάνεια αυτός που γνωρίζει να κολυμπάει στα βαθιά νερά κόντρα στα ρεύματα. Ο Ολυμπιακός μπήκε στον χορό αποφασισμένος και καλά διαβασμένος, αιφνιδίασε τη δευτεραθλήτρια Ευρώπης με κάθε λογής τρικ και εκπλήξεις, αλλά δεν είχε εν τέλει ούτε Παπαλουκά, ούτε Σισκάουσκας, ούτε Σμόντις, ούτε Λάνγκντον.

Οι τρεις πρώτοι έβαλαν στην ταμπουρωμένη άμυνα του Ολυμπιακού 22/30 τρίποντα στους δύο αγώνες της ρωσικής αντεπίθεσης, ενώ ο Θοδωρής έδειξε τον δρόμο με τις απαράμιλλες πάσες του. Αυτό που έγινε στο Φάληρο συνέβη και χθες στη Μόσχα. Μόλις μπήκε ο «Παπ» άλλαξε άρδην η εικόνα του αγώνα. Δύο απανωτά καλάθια από τα 6,25 μ. δίχως αντίσταση (ένα του Χόλντεν κι ένα του ίδιου του Παπαλουκά) μετέτρεψαν το 16-14 σε 22-14. Η ΤΣΣΚΑ έριξε το βάρος στην άμυνα, εξουδετέρωσε όχι μόνο τον Γκριρ (2/12 σουτ) αλλά και τους Γουντς, Μπουρούση, οπότε δεν ξανάνιωσε απειλή. Για να βγάλει κι άλλο «διπλό» σαν αυτό της προηγούμενης εβδομάδας, ο ελλιπής Ολυμπιακός χρειαζόταν οργιαστική απόδοση από όλους τους παίκτες του. Κάθε τρύπα ήταν ασυγχώρητη πολυτέλεια.

Αδυσώπητη η ΤΣΣΚΑ, λες και ήθελε να εκδικηθεί το πατατράκ και τη λαχτάρα του πρώτου αγώνα, κυνηγούσε τις φάσεις και την αδέσποτη μπάλα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του χθεσινού ματς. Στο τέλος της αναμέτρησης δεν ήταν μόνο ο Παναγιώτης Γιαννάκης μελαγχολικός, αλλά και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς! Το τελευταίο 7ήμερο κατέδειξε ότι η φυγή τού Σισκάουσκας ήταν ο κρίκος που ξεχαρβάλωσε την «πράσινη αλυσίδα».

Το άδοξο φινάλε της ευρωπαϊκής περιπέτειας βρίσκει τον Ολυμπιακό ενισχυμένο, παρά το στραπατσάρισμα από την ΤΣΣΚΑ. Πριν από την άφιξη του Γιαννάκη και τη γενική ανασύνταξη κανένας δεν πίστευε ότι τα χέρια των «κόκκινων» έφταναν για ν' αγγίξουν το φάιναλ φορ. Μέσα σ' ένα Μάρτη άλλαξαν όλα. «Αλώθηκε» η Μόσχα, κατακτήθηκε το Τελ Αβίβ, νικήθηκε η οικοδέσποινα της μεγάλης γιορτής Ρεάλ, διεκδικήθηκαν στόχοι που παρέπεμπαν σε άλλες, ξεχασμένες εποχές.

Εάν ο Ολυμπιακός μπορέσει να πάρει το ελληνικό πρωτάθλημα της Α1 από τον Παναθηναϊκό (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο), θα το οφείλει στις βάσεις που τοποθέτησε με ευρωπαϊκά υλικά. Αν όχι θα έχει πάρει πολύτιμα μαθήματα για το μέλλον. Τα μαθήματα συνήθως κερδίζονται μέσα από παθήματα.