Χθες, καλύτερη ήταν η ΑΕΛ

Πριν από 42 χρόνια ο Ολυμπιακός έπαιζε εναντίον του Πανσεραϊκού στο Καραϊσκάκη. Δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος της σεζόν με τον Παναθηναϊκό πίσω στον βαθμό, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν δύο νίκες για να πάρει το πρωτάθλημα έπειτα από έξι χρόνια «πείνας». Ο Ολυμπιακός είχε προηγηθεί στο σκορ, ο Πανσεραϊκός είχε ισοφαρίσει, αλλά κανένας στο Καραϊσκάκη δεν ανησυχούσε. Η διαφορά των δύο ομάδων ήταν απροσμέτρητη και ο χρόνος αρκετός. Μόνο που κανένας δεν είχε υπολογίσει ότι αν κάθε άνθρωπος έχει 15 λεπτά διασημότητας στη ζωή του, κάθε τερματοφύλακας έχει 90 λεπτά, που όχι μόνο κατεβάζει τα ρολά, αλλά κρεμάει στο τέρμα του και το «ΚΛΕΙΣΤΟΝ». Εκείνη ήταν η μέρα για τα 45 λεπτά του Παναγιώτη Καρυπίδη, του τερματοφύλακα του Πανσεραϊκού. Για ένα ημίχρονο ο Καρυπίδης σηκωνόταν στον αέρα και δεν πήγαινε στην μπάλα. Η μπάλα πήγαινε επάνω του. Μέχρι να φτάσει το ματς στο ένα λεπτό πριν από τη λήξη. Τότε ο Νίκος Γιούτσος πήρε την μπάλα περίπου στη γραμμή της περιοχής. Δεν δοκίμασε να σουτάρει. Γκέλαρε την μπάλα στο γόνατο, την κόλλησε στο στήθος και μαζί με την μπάλα μπήκε στα δίχτυα. Ο Ολυμπιακός κέρδισε το επόμενο ματς και πήρε το πρώτο από τα δύο πρωταθλήματα του Μπούκοβι.

Ανάμεσα στο ματς του 1966 και το χθεσινό υπάρχουν ομοιότητες, αλλά και διαφορές. Οι ομοιότητες είναι οι προφανείς. Ο χρόνος τής επίτευξης του γκολ και η σημασία του. Η διαφορά, όμως, είναι ότι εκείνο το απόγευμα, πριν από 42 χρόνια, ο Ολυμπιακός ήταν η καλύτερη ομάδα και ανάμεσα σε αυτόν και τη νίκη υπήρχε ο Καρυπίδης. Χθες η Λάρισα ήταν η καλύτερη ομάδα. Αν ο Ολυμπιακός κερδίσει τα δύο ματς που απομένουν, δεν θα πάρει το πρωτάθλημα επειδή είναι ο καλύτερος, αλλά επειδή είναι ο τυχερότερος.

Μια τύχη που λείπει από την ΑΕΚ. Η οποία τερματίζει το πρωτάθλημα το ίδιο δυνατή όπως το ξεκίνησε, αλλά χάνοντάς το από ένα γκολ που τη στιγμή που το δεχόταν, κανένας δεν του έδινε την ανάλογη σημασία. Εάν η ΑΕΚ χάσει το πρωτάθλημα, θα το χάσει από το γκολ του Τιάγκο στο 88' με τον Αρη. Την ομάδα που, ειρωνεία της τύχης, προπονεί ο Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Για τον Παναθηναϊκό το μόνο που έχω να γράψω είναι ότι κάπου σε αυτό το σημείο τελειώνει και η συνταγή του «πλακωνόμαστε για να κερδίζουμε». Μια συνταγή που φυσικά ποτέ δεν ίσχυε, αλλά είχε εφευρεθεί για να καλύπτει την ανυποληψία του Πεσέιρο στα αποδυτήρια. Εάν και μετά τα τέσσερα γκολ από τον ΟΦΗ η διοίκηση του Παναθηναϊκού συνεχίσει να πιστεύει ότι ο Πεσέιρο έχει μέλλον στην Παιανία, δεν επιτίθεται πλέον στις επιθυμίες των οπαδών της, αλλά στη λογική.