Η αποκαθήλωση των ειδώλων

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι επί θύραις, η διεθνής κατακραυγή για τη συμπεριφορά των Κινέζων κορυφώνεται, η δε Ελλαδίτσα ζει στην κοσμάρα της, εάν μου επιτρέπετε τον βαρβαρισμό. Οταν κυβερνητικά στελέχη ερωτώνται σχετικά με την επίσημη θέση της χώρας μας εν όψει πιθανού μποϊκοτάζ της τελετής έναρξης, απαντούν άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. «Θα προστατεύσουμε τα Ολυμπιακά ιδεώδη, αλλά μη με ρωτάτε για θέματα που ανήκουν στην αρμοδιότητα άλλων υπουργείων», είπε ο Γ. Ιωαννίδης.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για θέματα που ανήκουν στην αρμοδιότητα του υφυπουργείου Αθλητισμού. Θα πέσει βαρύς ο πέλεκυς πάνω στους ντοπαρισμένους αρσιβαρίστες και στην Ομοσπονδία του αθλήματος, εάν αποδειχθεί η ενοχή τους; Τι θα γίνει με τους προπονητές Χρήστο Ιακώβου και Βαλέριο Λεωνίδη; Δεδομένου ότι οι ίδιοι υπήρξαν σημαντικές φιγούρες της πάλαι ποτέ «Ντριμ Τιμ» της άρσης βαρών, θα ακολουθήσει ενδελεχής έρευνα σχετικά με το πρόσφατο παρελθόν;

Οταν ένα μέλος εκείνης της ομάδας (Λ. Σαμπάνης) πιάστηκε ντοπέ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, κρύψαμε όλοι μαζί το κεφάλι μέσα στην άμμο, μη τυχόν και αμαυρώσουμε τις επιτυχίες των υπόλοιπων αθλητών μας, αλλά και του ίδιου του ατιμασμένου. Τώρα τι θα πούμε; Οτι αρχίσαμε τα φάρμακα εν έτει 2008, επειδή στερέψαμε από ταλέντα; Μάλλον κάτι τέτοιο θα συμβεί. Το σύνθημα που κατά κόρον χρησιμοποιήθηκε τις μέρες του σούπερ σκανδάλου Κεντέρη-Θάνου θα επιστρατευτεί εκ νέου: «Κάτω τα χέρια από τους αθλητές που δόξασαν την Ελλάδα». Και η σιωπηρή υποσημείωση: «Τα ίδια κάνουν οι ξένοι, οπότε γιατί όχι κι εμείς;»

Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις. Η χώρα που ξέρει να κουκουλώνει σκάνδαλα κολοσσιαίων διαστάσεων και να παραδίδει στην κοινωνία τα πιο διεφθαρμένα τέκνα της πάλλευκα σαν αθώες περιστερές, ξυλεύεται μόνο τα ισχνά δενδρύλλια. Οπως συνήθως, θα την πληρώσουν μόνο οι αδύναμοι κρίκοι της ιστορίας. Η πρώτη αντίδραση της ΕΟΑΒ ήταν μάλλον αξιέπαινη, αλλά πιθανότατα πηγάζει από την πολιτική ευαισθησία του Γιάννη Σγουρού, παρά από πραγματική διάθεση για κάθαρση.
Τι λέτε, υπάρχει Ομοσπονδία που δεν γνωρίζει τι συμβαίνει πίσω από τις κουρτίνες της και μέσα στα γυμναστήρια των διεθνών αθλητών της; Οι παράγοντες του ΣΕΓΑΣ μετά βίας συγκρατούν τα γέλια τους, όταν μιλούν για την «καθαρότητα» συγκεκριμένων αθλητών του στίβου, όνομα και μη χωριό. Και δεν εννοώ απαραίτητα αυτούς που στο παρελθόν βρέθηκαν στο σκαμνί.

Στη Βρετανία, οι πρώτοι που ξιφούλκησαν εναντίον ντοπαρισμένων αστέρων, όπως ο Ντούειν Τσέιμπερς, ήταν οι υπόλοιποι αθλητές. Στην Ελλάδα, κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Πού θα βρουν τα μούτρα να παρελάσουν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Πεκίνου όσοι γνώριζαν και δεν μίλησαν; Η σιωπή είναι συνενοχή.

Ευτυχώς, το λέω και φτύνω τρεις φορές τον κόρφο μου, η Εθνική ομάδα του μπάσκετ έχει μείνει μακριά από τέτοιες βρόμικες ιστορίες. Προστατεύεται και αυτοπροστατεύεται, γνωρίζοντας ότι έχει μόνο να χάσει από οποιαδήποτε εμπλοκή με απαγορευμένες ουσίες. Τώρα που κάθε λογής είδωλα γκρεμίζονται, η «επίσημη αγαπημένη» τείνει να γίνει το ύστατο οχυρό, έστω κι αν απαρτίζεται από εκατομμυριούχους. Αν είναι να κατηγορηθεί για κάτι, ας κατηγορηθεί γι' αυτό.