Πιο πολύ απ’ όσο αντέχουν

Στην κριτική των παικτών μετά τα ματς, εκτός της απόδοσης, πρέπει να κρίνονται και οι συνθήκες με τις οποίες έπαιζε ο παίκτης. Για παράδειγμα, ο Αρτσούμπι είναι αδύνατον να κριθεί αγωνιστικά, αφού ποτέ δεν έπαιξε τρία κολλητά ματς στη φυσική του θέση, αυτή του μπροστινού αριστερού. Μπράβο στον επαγγελματισμό του παλικαριού που δεχόταν να παίζει μπακ, μια θέση που δεν ταίριαζε ούτε στον σωματότυπό του, αλλά με την προθυμία του χαντάκωσε τις προοπτικές του. Ανάλογη περίπτωση, αλλά για διαφορετικούς λόγους, είναι αυτή του Παρασκευά Αντζα στο ματς με την ΑΕΚ. Μετά το φιλικό της Εθνικής την Τετάρτη έπαιξε έχοντας αιμάτωμα στο πόδι με αποτέλεσμα να έχει λόγω των συνθηκών μειωμένη απόδοση. Τα προβλήματα του Αρτσούμπι και του Αντζα ήταν εύκολο να συνυπολογισθούν στην αξιολόγηση των αποδόσεών τους. Αντίθετα, στη βαθμολόγηση των αποδόσεων του Τζόρτζεβιτς και του Στολτίδη στο ντέρμπι έπαιξε ρόλο μια παράμετρος που ήταν αδύνατον να συνυπολογισθεί. Η φυσική κατάσταση, που δεν οφειλόταν σε αμέλεια ή κακή ζωή, αλλά πιθανόν στη δουλειά του προπονητικού τιμ της ομάδας.

Η φράση του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, «οι τελευταίες εξετάσεις έδειξαν ότι είμαι ένα βήμα πριν από το κώμα», ήταν εντυπωσιακή, μια και δεν θυμάμαι παίκτη να έχει πει κάτι ανάλογο, αλλά δεν θα έπρεπε να είχε γίνει από τον ίδιο τον παίκτη. Εάν η διοίκηση του Ολυμπιακού είχε δει ότι οι παίκτες της ομάδας είναι σε άθλια κατάσταση και δεν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι, θα έπρεπε να βγει και να το πει ή, έστω, να το διαρρεύσει ώστε να μη γίνονται στόχος για κάτι που δεν ευθύνονται. Να το πει όχι με γενικότητες, αλλά με τα στοιχεία που προκύπτουν από τις αιματολογικές εξετάσεις. Ποιες είναι οι μετρήσεις που τους έφεραν σε αυτό το χάλι και ποιος είναι ο υπεύθυνος για την «τραγωδία». Εχει υποχρέωση όχι μόνο επειδή διασύρονται παίκτες που έχουν δώσει πολλά στον Ολυμπιακό, όπως ο Τζόρτζεβιτς, ο Στολτίδης και ο Κοβάσεβιτς, αλλά επειδή με τις μαντεψιές για τον υπεύθυνο διασύρονται και οι επαγγελματικές υπολήψεις όσων μετείχαν στο προπονητικό τιμ του Τάκη Λεμονή και διακόπηκε η συνεργασία τους.

Στον Ολυμπιακό στην αδυναμία έρχεται να προστεθεί και η «καταιγίδα» των τραυματισμών. Μετά το ματς με την Τσέλσι ο Κοβάσεβιτς είχε πει ότι νιώθει τσιμπήματα στα πόδια του. Ο Λεντέσμα, ο Αντζας και ο Γκαλέτι έχουν βγει τραυματισμένοι στο πρώτο μισάωρο. Επίσης σύμπτωση; Προτού, λοιπόν, η κουβέντα πάει στο... καφενειακό «παίρνανε, δεν παίρνανε, τι παίρνανε», μια πιο επίσημη πληροφόρηση είναι απαραίτητη. Γιατί, και θα γίνω μακάβριος, οι τραγωδίες τύπου Φοέ προέκυψαν από προσπάθειες παικτών να αποδώσουν περισσότερο από όσο άντεχαν...


Ο λύκος φυλάει τα πρόβατα. Ποιητική αδεία, τέλος πάντων. Γιατί ο «original lupo», ο Λεντέσμα, δεν μπόρεσε να «καθαρίσει» το ματς της Φυλής, αλλά ο στην ουσία λύκος Ντάρκο Κοβάσεβιτς έβαλε το γκολ με τον Θρασύβουλο και οι δύο ηρωικοί συντάκτες της «SportDay» δεν χρειάστηκε να καταφύγουν στο Secret Plan «Sheep».

Χαμένοι στις βουνοκορφές της Φυλής, με τη μουσική του Σαλέα από τα πέτρινα χρόνια στα αυτιά και το χρώμα του κορνέ στα μάτια, ο Ηρακλής Αντύπας και ο Μπάμπης Παπάζογλου ήξεραν ότι πολλοί έχουν περιγράψει τον ανήφορο του «Γολγοθά», αλλά κανένας δεν έχει ασχοληθεί με την κατηφόρα. Η οποία στις ήττες του Ολυμπιακού γέρνει επικίνδυνα. Ιδιαίτερα όταν πίσω ακούγονται οι κραυγές του «Bafou» και του «Kalikatzarou 7» να φωνάζουν: «Αλλά δεν τα γράφετε, ρε καριόλες. Και δεν τα γράφετε επειδή ο Τσαλουχίδης σας δίνει τα ρεπορτάζ». Οπως έλεγε και ο αρχαίος ύμνος του Ολυμπιακού «… τα παιδιά της ιστορίας αγαπούν τον Πειραιά». Γεγονός καθ’ όλα επιτρεπτό, εκτός από τις περιπτώσεις που τα παιδιά θέλουν να σε κάνουν ιστορία.

Το Secret Plan «Sheep» ή Μυστικό Σχέδιο «Πρόβατο», για όσους είναι αλλοδαποί και δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα μας, προέβλεπε τα κάτωθι: σε περίπτωση ήττας και καθολικού στραβώματος της «ερυθρόλευκης» κερκίδας οι δύο συντάκτες θα έβγαζαν τις δύο προβιές παραλλαγής που είχαν μεταφέρει, θα πήγαιναν σε ένα απόμερο κομμάτι του γηπέδου και θα τις φορούσαν. Μετά θα έμπαιναν στο κοπάδι του βοσκού που βρίσκεται έξω από το γήπεδο και θα το ακολουθούσαν μέχρι να μη διατρέχουν κίνδυνο. Σε περίπτωση που ο βοσκός αποφάσιζε να σφάξει κάποιο πρόβατο για τη Λαμπρή και διάλεγε έναν από τους δύο, ο επιζών θα μετέφερε το τελευταίο «μπε» του άτυχου συντάκτη στην οικογένειά του και το αίτημα στους Τσοχοχελάκηδες να μη φάνε τον επικήδειο στην εφημερίδα για να βάλουν κάποια επίκαιρη ρεκλάμα.

Τέλος πάντων, ο Ντάρκο σκόραρε, το Secret Plan «Sheep» δεν ενεργοποιήθηκε και τα δύο παιδιά επέστρεψαν σώα κοντά μας. Αλλά έτσι όπως παίζει ο Ολυμπιακός, πού θα πάει; Δεν θα στραβώσει το ματς με τον Δώνη; Και στο Φάληρο τι να ντυθείς; Πρόβατο; Δεν γίνεται! Να ντυθείς κάβουρας; Κομμάτι ροκ, εκτός του ότι θα τραβιέσαι με τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που θα καλύπτουν το ματς: «Κύριε συνάδελφε, μπορείς να μαζέψεις τη δαγκάνα σου γιατί δεν φαίνεται το κόρνερ;». Σωτηρία εκτός από να παίξει μπάλα ο Ολυμπιακός δεν μοιάζει να υπάρχει και με την εικόνα που έδειξε η ομάδα στη Φυλή οι αποκριάτικες στολές των ψαρικών προβλέπεται να εξαφανιστούν από την πιάτσα.

Εάν ο Αντώνης Νικοπολίδης δεν κατέβαζε ρολά, ο Ολυμπιακός δεν νικούσε τον Θρασύβουλο. Δύο δύσκολα σουτ, μία απόκρουση με το πόδι και μία έξοδος σε πόδια αντιπάλου ήταν το παλμαρέ του Νικοπολίδη στο πρώτο τέταρτο του αγώνα. Ο χαλασμός γινόταν για δύο λόγους: ο πρώτος, λόγω άμυνας. Στο πρώτο ημίχρονο ο «Μιχαήλ» Ζεβλάκοφ, ο αγγελιοφόρος του Χάρου, είχε βρει μια νέα μέθοδο διάκρισης του στόπερ σε αγώνες: να μην εμφανίζεται στην άμυνα. Επειδή έβλεπα το ματς από την τηλεόραση, δεν μπορούσα να διακρίνω πού χανόταν ο Πολωνός, αλλά όπου και να βρισκόταν, στο πρώτο γκολ τουλάχιστον πρέπει να φορούσε στολή παραλλαγής. Τρεις παίκτες του Θρασύβουλου έχουν μπροστά τους την μπάλα, με ένα Σέζαρ να μην ξέρει τι να κάνει και πίσω του να ξέρει ότι τον καλύπτει ο Bozo the Clown. Γιατί μόνο ο Bozo μπορούσε να κάνει αυτό που έκανε ο πάντα διασκεδαστικός Ντιντιέ Ντομί. Πριν καν μπει στη φάση να ζαλιστεί από τους αντιπάλους και να κωλοκάτσει θριαμβευτικά. Βάζοντας το χέρι κάτω για να μαλακώσει την προσγείωση, μια κίνηση που πάντα με συγκινεί γιατί μου θυμίζει τη θεία μου, τη Σοφία, στα τελευταία της.

Ο δεύτερος λόγος που ο Ολυμπιακός παραλίγο να δώσει το δικαίωμα στον Κατσίκη να επαναλάβει τα λόγια του Ριβάλντο «έπρεπε να είχαμε βάλει επτά ή οκτώ γκολ» ήταν τα χαφ του. Ο Λεντέσμα έβλεπες καθαρά σε κάθε φάση τι ήθελε να κάνει και ακόμα καθαρότερα γιατί δεν το έκανε. Ο Πατσατζόγλου πρέπει να είναι ο πιο ελεήμων χαφ. Δεν υπάρχει αντίπαλος που να είναι κοντά του και να μην του δώσει μία πάσα. Οσο για τον Μπελούτσι, χοροπηδάει στο γήπεδο σαν τη μέλισσα στα λουλούδια, όταν έχει την ευκαιρία πασάρει, αλλά όταν είναι να περάσει αντίπαλο ή να κάνει τελική προσπάθεια, με τον μόνο που μπορεί να συγκριθεί είναι ο Σίσιτς.

Ποιο είναι το πρόβλημα του Ολυμπιακού; Πιθανόν ότι οι παίκτες δεν τσακώνονται με τον προπονητή. Γιατί σκεφτείτε τις ομάδες που παίκτες και προπονητής είναι στα μαχαίρια. Στον Αρη ο Αμορόζο και ο Μπάγεβιτς δεν μιλιούνται και μια χαρά είναι στη βαθμολογία και συνεχίζουν στο Κύπελλο. Στον Παναθηναϊκό έχαναν στο ημίχρονο, αλλά με το που ξεχέσανε ομαδικά τον Πεσέιρο, το ματς γύρισε. Στην ΑΕΚ χρειάστηκε τρεις παίκτες να τσακωθούνε με τον πατέρα-Κωστένογλου για να κατορθώσουν να ρίξουν την «τεσσάρα». Ολα λογικά; Ολα. Εκτός από την περίπτωση του Παναθηναϊκού.


Αυτό που κατάλαβα στον Παναθηναϊκό είναι ότι ο Γκονζάλες ζεσταινόταν στο γήπεδο στο ημίχρονο και κάποιος παίκτης του μετέφερε τη συζήτηση που έγινε στα αποδυτήρια, λέγοντας ότι ο Βέλιτς τους αποκάλεσε κότες. Μετά το ματς ο Γκονζάλες τα έχωσε στον Βέλιτς, χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη λέξη. Προχθές ο Τζίγκερ και ο Βέλιτς του είπαν ότι τα πράγματα του μεταφέρθηκαν αλλό-κοτα (Χα,χα,χα! Καλό;) και ο Γκονζάλες ξηγήθηκε αντιπουλερική διόρθωση. Τώρα πού στον διάολο κολλάνε οι πράκτορες και οι κακοί, οι οποίοι θέλουν να κάνουν κακό στην ομάδα... Παίκτης το είπε στον Γκονζάλες. Και γιατί δεν ψάχνουν να βρουν το όνομα του παίκτη; Ελα ντε; Οπως μου κάνει εντύπωση ότι ο Εκι που πλακώνεται με το καλημέρα, άφησε το γεγονός να περάσει χωρίς να πει τίποτα γι' αυτόν που τον έριξε στη λούμπα.