Αναβαπτίστηκε με στάχτες

Κρυμμένη μέσα στην αναμπουμπούλα της Ευρωλίγκας και (πριν από αυτήν) του τελικού Κυπέλλου, πέρασε περίπου απαρατήρητη η «αναβάπτιση» του Παναγιώτη Γιαννάκη στη θέση του Ομοσπονδιακού προπονητή. Τοποθετώ τη λέξη σε εισαγωγικά μέχρι να πεισθώ ότι πρόκειται για αληθινή αναβάπτιση και όχι για ράντισμα με στάχτη. Επειδή οι εμπλεκόμενοι στην ιστορία έχουν επιδοθεί σε κουραστικό παιχνίδι τακτικής, επιτρέψτε μου να διαβάσω τις πρόσφατες δηλώσεις του Γιώργου Βασιλακόπουλου με βλέμμα δύσπιστο και επιφυλακτικό.

Δύο φορές μέσα σ' ένα τριήμερο, ο ισχυρός ανήρ του ελληνικού μπάσκετ «έσπασε τη σιωπή του» (την επίμονη εδώ και δύο μήνες) και είπε ότι όλα είναι μέλι και γάλα. Τόσο στο «Πρώτο Θέμα» όσο και στην «Εξέδρα» είπε περίπου τα ίδια πράγματα. Οχι, ο Γιαννάκης δεν παραβίασε κανένα ασυμβίβαστο και καμία συμφωνία, ούτε γραπτή ούτε προφορική. Οχι, δεν πρόκειται να αντικατασταθεί άμεσα. Οχι, δεν υπάρχει περίπτωση να πάει με άλλον προπονητή η Εθνική ομάδα στο προολυμπιακό τουρνουά και -αν προκριθεί- στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οχι, δεν εννοούσα αυτό που νομίζατε με εκείνη τη σιβυλλική συνέντευξη σε ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης. Οχι, όχι, όχι. Συνεχίζουμε κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτα. Ο προπονητής του Ολυμπιακού παραμένει και στο τιμόνι της Εθνικής ομάδας. Το έγραψε και το επίσημο ηλεκτρονικό εφημεριδάκι της FIBA.

Κατ' αρχήν, το μαντάτο είναι καλό. Εστω και στην αθλητική ψωροκώσταινα, όπου ζούμε, κάθε σφαλιάρα στον οπαδισμό θα θεωρείται ευπρόσδεκτη, τουλάχιστον από αυτήν εδώ τη στήλη. Η επική αντεπίθεση του Ολυμπιακού υπενθύμισε στον τελευταίο δύσπιστο πόσο ικανός προπονητής είναι ο Γιαννάκης, το δε δέσιμό του με την Εθνική ομάδα είναι δεδομένο και σχεδόν πρωτόγνωρο. Μια πρόχειρη έρευνα που έκανα ανάμεσα σε παίκτες του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος (όχι απαραίτητα από εκείνους που έχουν λόγους να καλοπιάνουν το «Δράκο») κατέδειξε ότι οι περισσότεροι θεωρούν την παραμονή του εκ των ων ουκ άνευ, τουλάχιστον μέχρι το Πεκίνο: «Μετά, βλέπουμε».

Ο Γιαννάκης είναι ικανότατος ισορροπιστής και ξέρει πώς να φυλάγεται από τις κακοτοπιές. Δεν πρόκειται να καταφύγει σε ακρότητες μέχρι το καλοκαίρι, ούτε θα υποπέσει σε ολισθήματα από εκείνα που θα τον μετατρέψουν σε κόκκινο πανί στα μάτια των «άλλων». Δεν θα δώσει αφορμές για λοξά βλέμματα, ούτε θα επιτρέψει να αμφισβητηθεί η «εθνική» του ταυτότητα. Αυτό, τουλάχιστον, είναι το σχέδιό του.

Ωστόσο, η εφαρμογή του είναι εύκολη μόνο στα λόγια. Οταν κυλήσει η λάβα της μισαλλοδοξίας, στους τελικούς της Α1 (αν φυσικά συγκρουστούν σε αυτούς Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός), κάθε του λέξη ή κίνηση ή γκριμάτσα θα ερμηνευτεί κατά το δοκούν από την άλλη πλευρά. Θα σταθεί στο ύψος του ο επίσημος ΠΑΟ όταν φτάσει η ώρα της Εθνικής ομάδας; Το ελπίζω και το εύχομαι, αλλά δεν είμαι αφελής για να το πιστέψω ανεπιφύλακτα (το ίδιο ακριβώς θα έγραφα αν στη θέση του ήταν ο επίσημος Ολυμπιακός).

Το μήνυμα του Βασιλακόπουλου προς τον Γιαννάκη είναι κρυμμένο, αλλά σαφές: «Σου πετάω το μπαλάκι, έτσι που τα 'κανες, βγάλε μόνος σου την άκρη». Υπάρχει βέβαια και αόρατη υποσημείωση: «Δεν βρήκαμε εναλλακτική λύση της προκοπής». Εάν κατορθώσει ο Γιαννάκης να φέρει την Εθνική στο Πεκίνο δίχως να την μπλέξει στην αιώνια πρασινοκόκκινη έριδα, θα πεισθώ ότι είναι θαυματοποιός. Και ότι αξίζει το πόστο διά βίου!