Πρωταπριλιάτικο κι όμως αληθινό

O Oλυμπιακός ταξίδεψε στη Μόσχα για το (μέχρι το επόμενο) «ματς της χρονιάς» με το ηθικό κάπως ψαλιδισμένο μετά τον χαμένο τελικό του Κυπέλλου και χωρίς ένα από τα σημαντικότερα στηρίγματά του μέσα στις ρακέτες. Η καριέρα του Μαρκ Τζάκσον στην Ελλάδα τελείωσε άδοξα και απότομα, ένεκα της συμπεριφοράς του από τότε που έγινε δεύτερο «βιολί» από πρώτο. «Ουδέποτε χαρακτηρίστηκε παίκτης του προπονητή ή των αποδυτηρίων», έγραφα για τον Τζάκσον τη μέρα που ανακοινώθηκε ο ερχομός του στο λιμάνι. Το κωμειδύλλιο θα είχε τερματιστεί ακόμα νωρίτερα, εάν ήταν ο Ολυμπιακός του Γκέρσον κάτι διαφορετικό από ξέφραγο αμπέλι. Επί των ημερών του Ισραηλινού, ακόμα και η συστηματική καθυστέρηση στις προπονήσεις (περίπτωση Γκριρ) περνούσε ατιμώρητη.

Αγωνιστικά, η αποπομπή του Αμερικανού (των 15 πόντων και των 6 ριμπάουντ) αφήνει κενό που δύσκολα αναπληρώνεται. Αλλά αυτή η ματιά παραείναι στεγνή και μονοδιάστατη. Το μπάσκετ δεν είναι απλή στατιστική. Οταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης αποφάσισε να δείξει στον Τζάκσον την πόρτα της εξόδου, θωράκισε την ομάδα του και υπενθύμισε τις αρχές πάνω στις οποίες έχτισε τη δική του, εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα. Κανένας δεν είναι πάνω από το σύνολο. Ουδείς αναντικατάστατος.

Αντίθετα με τον λεγεωνάριο από τις ΗΠΑ, ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης και ο Ιάκωβος Τσακαλίδης θα πάρουν θέση στις επάλξεις της Μόσχας με περίσσιο πάθος και επιθυμία για προσωπική διάκριση μέσα από την πρόοδο της ομάδας. Στο μεταξύ, ο Γιαννάκης ολοένα μεγαλώνει τον όμιλο των παικτών που μοιράζονται καθήκοντα μέσα στις ρακέτες. Στα τελευταία, θριαμβευτικά ευρωπαϊκά παιχνίδια του Ολυμπιακού ξεκίνησε στη θέση «4» ο Γουντς, ο οποίος φυσικά θα έχει πιο σαφή ρόλο τώρα που θα αγωνίζεται και στους αγώνες πρωταθλήματος.

Στο βάθος, βέβαια, φαίνεται αχνά ο θεόρατος όγκος του Σοφοκλή Σχορτσανίτη. Αν ήταν στοιχειωδώς έτοιμος, θα έπεφτε κατευθείαν στα βαθιά των αγώνων με την ΤΣΣΚΑ. Δεν είναι όμως. «Η θέση σου σε περιμένει», ήταν το μήνυμα που εκτοξεύτηκε προς την πλευρά του προβληματικού «Σόφο». Υπό όρους, βέβαια. Είπαμε, κανένας δεν είναι υπεράνω της ομάδας.

Για τον Ολυμπιακό της Ευρώπης, το ζητούμενο ήταν να βγει από τον τελικό του ελληνικού Κυπέλλου συγκεντρωμένος και προσηλωμένος στη φριχτά δύσκολη αποστολή που τον περιμένει. Το σαββατιάτικο «τεστ αντανακλαστικών» (στον αγώνα με την ΑΕΚ) έβγαλε θετικό πρόσημο, αλλά δεν αποτελεί επαρκές δείγμα γραφής.

Ο Παναθηναϊκός για μια φορά είχε πληγές να γλείψει, οπότε η κατάκτηση του τροπαίου αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμη για το σήμερά του. Του έφτιαξε το κέφι (πράγμα ολοφάνερο στα μάτια όσων παρακολούθησαν τον αγώνα-προπόνηση με την Ολυμπιάδα), του αναστήλωσε το ηθικό, γλύκανε τον κόσμο του, πάνω απ' όλα επιβεβαίωσε την αίσθηση ότι οι «πράσινοι» παραμένουν καθεστώς εντός των συνόρων. Αλλά, κακά τα ψέματα, σύσσωμος ο ΠΑΟ θα προτιμούσε να παίζει απόψε στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας - κι ας μετρούσε ένα Κύπελλο λιγότερο εντός των τειχών. Μόνο οι στερημένοι έχουν ανάγκη από όσο περισσότερα γίνεται τέτοια.

Σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα θα του φαίνεται η απουσία του...