Ακούω τις τελευταίες μέρες συνεχώς για κίνητρα. Η λέξη-κλειδί για να αποκρυπτογραφήσει κανείς το ντέρμπι είναι όντως η λέξη «κίνητρο». Ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ, τέσσερις αγωνιστικές πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος, δεν θα προλάβαιναν ποτέ να διορθώσουν τις αδυναμίες τους. Τη διαφορά στο ματς θα την έκανε τελικά το κίνητρο των μεν και των δε. Το κίνητρο των παικτών του Ολυμπιακού έμοιαζε πριν από το ματς μεγαλύτερο, αφού με νίκη θα κατακτούσαν το πρωτάθλημα, κατά το κοινώς λεγόμενο. Τελικά αποδείχθηκε ότι το κίνητρο των παικτών της ΑΕΚ, μολονότι δεν ήταν κοινό, ήταν μεγαλύτερο. Ο Ριβάλντο έπαιξε για να τιμωρήσει τον Κόκκαλη. Ο Λυμπερόπουλος για να αποδείξει ότι ήταν άδικος ο παραγκωνισμός του από την 11άδα. Ο Μπλάνκο για ένα καινούργιο και ίσως μεγαλύτερο συμβόλαιο. Ο Μπούρμπος για να μας πείσει ότι τον είχε αδικήσει ο προηγούμενος προπονητής του. Ο Εντίνιο για να κερδίσει την εκτίμηση της εξέδρας. Ο Δέλλας και ο Ζήκος για να σβήσουν αυτά τα δέκα χρόνια με λογιών λογιών πίκρες που έχει δώσει ο Ολυμπιακός στον πρόεδρο της ΑΕΚ, ο οποίος συμβαίνει να είναι και καλός τους φίλος. Το κίνητρο μερικές φορές φτάνει για να κάνεις ένα μεγάλο ματς. Πόσω μάλλον όταν βρίσκεις έναν αντίπαλο που πέρα από το κίνητρο της κατάκτησης του πρωταθλήματος δεν είχε τίποτα. Για να κάνουμε και λίγη πλάκα, όποιος έζησε με κίνητρο «πέθανε» από το κίνητρο του άλλου.
Μπορώ να πω διάφορα πράγματα για το ματς, αλλά επίτηδες το απλοποιώ. Κυρίως για να μη χάσουμε την ουσία του. Πέρα λοιπόν από κίνητρα, τα οποία όσο υπαρκτά και μεγάλα κι αν είναι δεν είναι το βασικό και το απόλυτο στο ποδόσφαιρο, θέλω από αυτό το ματς να κρατήσουμε ένα συμπέρασμα που θα μας βοηθήσει να ξαναθυμηθούμε τι είναι το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι ένα ωραίο παιχνίδι δεξιοτεχνίας, δύναμης, ταχύτητας και τακτικής, που πρέπει να παίζεται εντός αγωνιστικού χώρου με απλούς και συγκεκριμένους κανόνες. Σ' αυτό το παιχνίδι η ΑΕΚ, πέρα από κίνητρα και λογιών λογιών σαχλαμάρες δικές μας, αποδείχθηκε χθες μία κλάση ανώτερη του αντιπάλου της. Για μία τουλάχιστον Κυριακή μπορούμε να φτάσουμε σε ένα απλό και αληθινό συμπέρασμα, που δεν αφήνει περιθώρια για δεύτερες αναγνώσεις και λοιπές κουτοπονηριές.