Με το φτωχό μου το μυαλό

Υποθέτω ότι σήμερα θα έπρεπε να έχω αγωνία για το αν ο Οθων Ρεχάγκελ θα μείνει στην Εθνική Ελλάδας. Ομολογώ πως όχι. Ο Ρεχάγκελ μπορεί να είναι ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της Εθνικής, αλλά στην όγδοη δεκαετία της ζωής του δεν υπάρχει Εθνική ή σύλλογος που να τον διεκδικεί. Το θέμα είναι τα λεφτά. Οχι η αύξηση στην αμοιβή του Ρεχάγκελ, αλλά η δυνατότητα της ΕΠΟ να καλύπτει τα χρέη της στον προπονητή. Με την κυβέρνηση να είναι σταθερή στη θέση ότι λεφτά δεν δίνονται στην ΕΠΟ του Γκαγκάτση, η καλή εμφάνιση στο Euro 2008 είναι μονόδρομος. Προχωράει και αν είναι δυνατόν κερδίζει η Εθνική το Euro και ο Βασίλης Γκαγκάτσης θα μπορεί να φωνάζει για την κρατική αστοργία. Δεν τραβάει και την έχει κάνει από κούπες.

Το ίδιο απλή είναι και η ιστορία με την έφεση της Καλαμαριάς στο CAS. Παναθηναϊκός και ΑΕΚ θέλουν η προσφυγή να εκδικαστεί άμεσα. Ο λόγος είναι ότι στην περίπτωση που η Καλαμαριά έχει πέσει, το να κερδίσει την ένσταση δεν θα έχει νόημα. Οπότε το πιθανότερο είναι και να μην την υποστηρίξει. Ο Ολυμπιακός και η εταιρεία του πάτου της βαθμολογίας, αποτελούμενη από τους Εργοτέλη, Λεβαδειακό και Βέροια, είναι εναντίον της άμεσης προσφυγής, διότι αν περάσει χρόνος η Καλαμαριά στο μεταξύ μπορεί να έχει πέσει. Οσο για την Καλαμαριά, κάνει, όπως έχετε παρατηρήσει, τη μικρότερη φασαρία.

Πρώτον, όπως έχει πει και ο Σκόρδας, όταν συγκρούονται τα βουβάλια οι βάτραχοι πρέπει να προσέχουν, δεύτερον, είτε μείνει στην Α’ Εθνική είτε πέσει στη Β’ η ζωή συνεχίζεται και δεν είναι καλό να έχεις δημιουργήσει τζάμπα πανίσχυρους εχθρούς. Τρίτον, πάντα η Καλαμαριά βασιζόταν στην καλοσύνη των ξένων είτε ήταν ο Σίκοφ και ο Χάρης ο Παππάς από τον Ολυμπιακό είτε ο Σαρακατσάνος που ξεκίνησε στον Παναθηναϊκό είτε ο Χετεμάι που πήγε δανεικός από την «Ενωση» και τέταρτον, 50 χιλιαρικάκια και η αμοιβή των δικηγόρων κάνει η ένσταση στο CAS. Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι διαβάζεις τη χθεσινή «SportDay» και σε μία σελίδα για τη συνεδρίαση της Σούπερ Λίγκας δεν έχει κουβέντα για το τι λέει η Καλαμαριά και στο ρεπορτάζ της Καλαμαριάς πρώτη είδηση είναι ότι κρύωσε ο Κατσαβάκης.

Στο μεταξύ αύριο με τον αγώνα ΑΕΚ – Ολυμπιακός το πρωτάθλημα τελειώνει ή συνεχίζεται. Είναι το πρώτο πραγματικά ματς ζωής ή θανάτου του φετινού πρωταθλήματος. Κερδίζει ο Ολυμπιακός και το έχει πάρει. Χάνει και μετά πρέπει να παίξει με τη Λάρισα του Γιώργου Δώνη, που πιθανότατα ήδη έχει κλείσει στην ΑΕΚ και θα έχει κάθε λόγο να σκιστεί για να νικήσει τον Ολυμπιακό ώστε η νέα του ομάδα να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ και όχι στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Οπου υπάρχει και μια άλλη ειρωνεία. Δεν πάει να παίξει με την Εθνική ο Τραϊανός Δέλλας επειδή ήταν τραυματίας και θα είναι μια χαρά για να παίξει την Κυριακή στο ντέρμπι. Στη θέση του παίζει ο Παρασκευάς Αντζας, που δεν ήταν τραυματίας, τρώει μια κλοτσιά και τώρα είναι αμφίβολο ότι θα παίξει την Κυριακή.

Αγωνιστικά ο Ολυμπιακός υπερτερεί. Και για να μη φανεί κωλοτούμπα με αυτά που έγραφα στην αρχή της σεζόν ότι η ΑΕΚ είναι το μεγάλο φαβορί, ο λόγος που ο Ολυμπιακός τώρα υπερτερεί είναι ότι ενισχύθηκε σημαντικά στις μεταγραφές του Ιανουαρίου την ώρα που η ΑΕΚ αποδυναμώνεται. Ενώ ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Μπελούτσι και τον Λεονάρντο, που είναι bona fide ενδεκαδάτοι παίκτες, και τον Σίσιτς, που το λιγότερο μπορεί να δίνει αναπνοές στον Τζόρτζεβιτς, η ΑΕΚ μάλλον αποδυναμώθηκε.

Ο Μανού έχει ξεχαστεί, ο Ράμος έχει απαξιωθεί, ο Χάρης Παππάς παρά τις δηλώσεις τού ακραιφνούς «ενωσιτισμού» έφαγε το επάρατο εξαφανιζόλ, ο Χετεμάι εγκληματικά δανείστηκε στην Καλαμαριά, ο blogger Ενσαλίβα δεν είναι αυτό που περίμεναν στην ΑΕΚ, ο Σέζαρ είναι με το ένα πόδι έξω, ο Μορέτο ξανάγινε «Αμαρέτο», Χρόνηδες, Παυλήδες, Γκετζίδηδες, Τόφφηδες και οι άλλοι πιτσιρικάδες έγιναν ιστορικά αναγνώσματα την ώρα που η ΑΕΚ ενισχύθηκε τον Ιανουάριο με δύο δανεικούς έναντι των αγοραστών του Ολυμπιακού. Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή βασίζεται σε ένα βελτιωμένο και γυμνασμένο Δέλλα, στον καλύτερο νέο παίκτη του ελληνικού πρωταθλήματος, Σωκράτη Παπασταθόπουλο, στον λυσσασμένο για εκδίκηση αλλά με θολωμένο μυαλό Ριβάλντο, στον καλό και πολύ φιλότιμο Μπλάνκο, στις τελευταίες δυνάμεις του Ακη Ζήκου και στο μεγάλο ερώτημα του κυριακάτικου ντέρμπι. Τον Νίκο Λυμπερόπουλο.

Από τσαγανό ο Λυμπερόπουλος είναι ο παίκτης που μόνος του μπορεί να πάρει το ντέρμπι. Είναι το πιο σκληρό φορ που παίζει στα ελληνικά γήπεδα, που ομολογουμένως όμως και από τη μεριά του δεν έχει πρόβλημα να τον παίζουν σκληρά. Το πρόβλημα του Λυμπερόπουλου είναι το ίδιο με το πρόβλημα του Κοβάσεβιτς. Είναι στη διακριτική ευχέρεια του διαιτητή να σφυρίζει τις περισσότερες ενέργειές τους επιθετικά φάουλ. Με τον Λυμπερόπουλο να ξεκινάει, είναι για μένα ένα από τα καθοριστικά σημεία της διαιτησίας του Ζωγράφου.

Αναφερόμενος στον Χριστόφορο Ζωγράφο, εντυπωσιάστηκα από την είδηση ότι στα τρυφερά διαιτητικά του χρόνια, η ΟΥΕΦΑ τού είχε δώσει μέντορα. Ονομαζόταν Ερικ Νίλσον, επέβλεψε τη διαιτητική μόρφωση του Χριστόφορου για δύο χρόνια, αλλά η ιστορία με τον μέντορα έχει κάτι το αρχαιοελληνικό. Ο Σωκράτης και οι μαθητές του, ο Αριστοτέλης και ο Αλέξανδρος, ο Θείος και ο Κοκαλιάρης. Επειδή έχω μια αδυναμία στους μέντορες, πρέπει να γράψω ότι στην Αγγλία, και συγκεκριμένα στο Oxbridge, οι μέντορες είναι θεσμός. Είναι καθηγητές που παίρνουν υπό την σκέπη τους ελπιδοφόρους φοιτητές, που μπορούν να τους ρωτάνε οτιδήποτε για τα μυστήρια της επιστήμης και ενίοτε της ζωής. Οποιος γουστάρει περισσότερα για μέντορες, συστήνω το «Oxford» του Jan Morris, που έχω όμως την εντύπωση ότι έχει εξαντληθεί. Ενα search στο Bibliofind ή στο Alibris και ένα εικοσαράκι ευρώ πρέπει να είναι αρκετά για να το αγοράσετε.

Ολα αυτά με κάποια επιφύλαξη. Γιατί τα βιβλία μου είναι ακόμα ανάκατα και βαριέμαι να ψάχνω να βρω το συγκεκριμένο βιβλίο για να δω αν λέγεται «Oxford» ή «Oxford, a history» και κυρίως με τον Morris υπάρχει το γνωστό πρόβλημα. Κάποια στιγμή, οικογενειάρχης άνθρωπος, αποφάσισε να αλλάξει φύλο και να γίνει γυναίκα. Οπότε, τα πρώτα βιβλία του είναι υπογεγραμμένα ως Ian και τα μετά ως Jan Morris.