O ταλαντούχος κύριος Bγενόπουλος

O Ανδρέας Βγενόπουλος μπήκε στη ζωή των περισσοτέρων Ελλήνων πριν από λίγους μήνες, όταν εμφανίστηκε ως ο μπροστάρης της «Παναθηναϊκής Ενωτικής Κίνησης» και παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, για να εκφράσει τη διάθεσή του (και των υπόλοιπων επιφανών επιχειρηματιών) να βοηθήσει την ομάδα με κάθε τρόπο. Αγοράζοντάς την, ενισχύοντάς την, τσοντάροντας, συμβουλεύοντας, παρακινώντας, στελεχώνοντας. Στην επιχειρηματική πιάτσα, στα στέκια των σομόν σελίδων των εφημερίδων, στην πάλαι ποτέ Σοφοκλέους (όπου και να μετακομίσει το ΧΑΑ, στις καρδιές μας πάντα θα είναι «η Σοφοκλέους») όλοι τον ήξεραν καλά, άλλοι τον θαύμαζαν κι άλλοι τον φθονούσαν.

Πολλοί, και τα δύο ταυτόχρονα. Η πρόσφατη ιστορία με τον ΟΤΕ, με τα σενάρια πώλησης, με τη διαμεσολάβηση Ανδρέα Βγενόπουλου και την εκτόξευση της τιμής της μετοχής της εταιρείας που έφερε σημαντικά κέρδη στον ίδιο, ήρθε να επιβεβαιώσει για μία ακόμη φορά πόσο ικανός μάνατζερ και έξυπνος άνθρωπος είναι ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Οχι μόνο για όσα έχει κάνει, αλλά -κυρίως- για όσα δεν έχει κάνει. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες παραγόντων: οι «ευκαιριακοί» ή «λαμόγια» για κάποιους, που αναλαμβάνουν μία ομάδα με παχιά λόγια και περισσότερα «θα» κι από πολιτικούς στο φόρτε τους. Ασχολούνται όσο καιρό πρέπει για να υπερτιμολογήσουν, να «τσιμπήσουν» τα χρήματα από τα τηλεοπτικά, τις επιχορηγήσεις, τις διαφημίσεις στη φανέλα, να καρπωθούν τα χρήματα της πώλησης όσων παικτών προλάβουν και να εξαφανιστούν σαν τον Λούκι Λουκ στο ηλιοβασίλεμα. Είναι η κατηγορία «μην είδατε τον Παναγή».

Και η άλλη κατηγορία, αυτή των ανθρώπων που μπαίνουν στο ποδόσφαιρο (ή το μπάσκετ) με background την αγάπη για την ομάδα, έχουν φυσικά τη μεγάλη οικονομική επιφάνεια και τη γνώση ότι θα χάσουν μεν χρήματα, αλλά θα «αγοράσουν» δημοσιότητα, λαοφιλία, ενδεχομένως και μια στρατιά... μουτζαχεντίν, έτοιμων ακόμα και να κόψουν την Ελλάδα στα δύο, αν νιώσουν ότι απειλείται η ομάδα ή ο σωτήρας της, από τη «διαπλοκή» ή τα «δόλια συμφέροντα». Οσοι εξ αυτών των παραγόντων αποφασίσουν να τραβήξουν το σκοινί για χρόνια, μπορεί κάποια στιγμή να βγάλουν και λεφτά απ’ αυτή την ιστορία, ψίχουλα μεν σε σχέση με τις άλλες τους δουλειές, αλλά κέρδη. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, είναι θέμα τιμής και φιλοσοφίας το πρόσημο να είναι πάντα «+». Πλέον, υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία: η κατηγορία «Βγενόπουλος». Μιλάμε για τη μοναδική περίπτωση ανθρώπου που εξασφάλισε την προβολή, τη δημοφιλία και την αναγνωρισιμότητα, χωρίς να χρειαστεί να βάλει ούτε ένα ευρώ -εκτός ίσως από την αίθουσα στο «Πεντελικόν». Που -εμμέσως πλην σαφώς- εκδήλωσε ενδιαφέρον για την αγορά ενός μαγαζιού που δεν πωλείται.

Που τα κανάλια είναι σε «readyness 1» -που λένε και οι πιλότοι στην Τανάγρα- για να τρέξουν, ακόμα κι αν θελήσει να κάνει δήλωση για τον καιρό του Σαββατοκύριακου. Δεν αμφισβητώ φυσικά την παναθηναϊκοφροσύνη του, ούτε το «πράσινο» παρελθόν του. Απλώς του πιστώνω ακόμα μια πανέξυπνη επιχειρηματική κίνηση, απ’ αυτές που έχουν μηδαμινό κόστος και πλούσια, αλλά και πολυεπίπεδα κέρδη. Στη λίστα της «ΠΕΚ» συναντάμε πολλά και διάφορα ονόματα ανθρώπων που θα έδιναν και το δεξί τους χέρι για να πάρουν την ΠΑΕ. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Η πραγματική αγάπη τους για τον Παναθηναϊκό ξεπερνά κάθε κόστος και κάθε λογική. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος μάλλον δεν ανήκει σ' αυτή. Ούτως ή άλλως, ακούγεται ότι είμαστε εν αναμονή της πρότασης για αγορά της ΠΑΕ -πάντως, αυτός που το προανήγγειλε, δεν ήταν ο κύριος Βγενόπουλος, αλλά ο «συντονιστής» κύριος Νίκας.