Συγκαταλέγεται λογικά μεταξύ των φαβορί...

Kάθισα προχθές και είδα, εκτός από το παιχνίδι της Εθνικής μας με την Πορτογαλία, εκτεταμένα στιγμιότυπα από τα φιλικά ματς των εθνικών ομάδων που προετοιμάζονται (;) για τα τελικά του Euro το καλοκαίρι.

«Ζιζού»

Εβλεπα τη Γαλλία στο ματς με τους Αγγλους. Τέσσερα χρόνια πριν, η ομάδα του Ζινεντίν Ζιντάν πήγαινε στην Πορτογαλία και η ανάγνωση της ενδεκάδας της προκαλούσε τρόμο: Τουράμ, Λιζαραζού, Βιεϊρά, φυσικά ο «Ζιζού», Ανρί, Πιρές, Τρεζεγκέ και ένα σωρό άλλοι που αφήνω απέξω. Σήμερα η δευτεραθλήτρια κόσμου ζει και αναπνέει χάρη στις εμπνεύσεις του Ριμπερί, του μοναδικού ποδοσφαιριστή της που μπορεί να κάνει επικίνδυνους τους Ανελκά και Σισέ. Δεν ξέρω τι μπορεί να δώσει σ' αυτή την ομάδα ο Μπενζεμά, όμως δεν χωράει αμφιβολία ότι οι Γάλλοι είναι χειρότεροι από τέσσερα χρόνια πριν. Τότε έμοιαζαν βέβαια στο τέλος ενός μεγάλου (απίστευτου για τα δεδομένα του ποδοσφαίρου τους...) κύκλου. Τώρα μοιάζουν να δυσκολεύονται να ανοίξουν τον επόμενο.

Ρονάλντο

Στο ματς της Εθνικής μας είδαμε κυρίως πόσο εύθραυστοι είναι οι Πορτογάλοι. Ελειπε ο Κριστιάνο Ρονάλντο και η Πορτογαλία που εμφανίστηκε στο γήπεδο να παίξει με την Εθνική μας σε οδηγούσε στο να αναρωτιέσαι πώς, διάβολο, τα κατάφερε και προκρίθηκε. Δεν υπάρχει πια ο Φίγκο (και ο Κουαρέσμα και ο Σιμάο δεν έχουν ούτε το τσαγανό ούτε την κλάση του), ο Ντέκο κάνει πολύ μέτρια χρονιά και σέντερ φορ εξακολουθεί να μην υπάρχει: ο γερο-Νούνο Γκόμεζ είναι απλώς ανεκτός. Η Πορτογαλία βρήκε αμυντικούς (ο Μπρούνο Αλβες μπορεί να βγει το καλοκαίρι ο καλύτερος αμυντικός της διοργάνωσης), αλλά θα πρέπει να προσεύχεται να είναι καλά ο Ρονάλντο, ο οποίος είναι ο μόνος αληθινά μεγάλος ποδοσφαιριστής που έχει αυτή τη στιγμή.

Ισπανία

Στο Ισπανία - Ιταλία έβλεπες γιατί ούτε ο ένας ούτε ο άλλος θα καταφέρουν να κατακτήσουν το Euro, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου. Οι πρωταθλητές κόσμου στα χαρτιά είναι καλύτεροι απ' ό,τι ήταν δύο χρόνια πριν στη Γερμανία, κι ας μην έχουν τον Τότι και τον Ντελ Πιέρο. Κάποιοι ποδοσφαιριστές τους έχουν μια τρομερή σιγουριά (Πίρλο, Τόνι, Γκρόσο) και κάποιοι άλλοι (Ντε Ρόσι, Ντι Νατάλε κ.ά.) δίνουν ενθουσιασμό και λύσεις. Ομως, οι γείτονες έχουν ξεμείνει από στόπερ, μια και (απόντος του Νέστα) ο Καναβάρο και ο σκληρός Ματεράτσι είναι οι μόνες λύσεις. Η 20άδα του Ντοναντόνι δεν έχει την αρμονία της αντίστοιχης του Λίπι, που στο διάστημα των προκριματικών του Μουντιάλ έφτιαξε σιγά σιγά ένα ρόστερ με δύο παίκτες για κάθε θέση. Οι Ισπανοί βασανίζονται μονίμως από παιδικές ασθένειες. Εχουν την εθνική με το πιο πολύ ταλέντο, όμως ο Αραγονές δεν έχει καταφέρει να της βρει κάποιο καλούπι. Βγάζει μάτια, π.χ., ότι η επίθεσή τους πρέπει να χτιστεί πάνω στον Τόρες, όμως κάτι τέτοιο δεν είναι βέβαιο, αφού λογιών λογιών πριμαντόνες απαιτούν προσοχή.

Κόπωση

Το σημαντικότερο, βλέποντας τους Ισπανούς να παίζουν με τους Ιταλούς, είναι ότι διακρίνονταν ήδη τα σημάδια της κόπωσης. Αυτή τη στιγμή ο Πίρλο, ο Τσάβι, ο Πανούτσι, ο Ράμος φτάνουν (με δυσκολία) τα 60 λεπτά ποιοτικής απόδοσης: σε δύο μήνες δύσκολα θα έχουν στα πόδια τους ένα καλό μισάωρο. Οι παίκτες αυτού του επιπέδου σβήνουν προς το τέλος της σεζόν, όπως τα λαγουδάκια στη διαφήμιση της γνωστής μπαταρίας. Στο τέλος θα τρέχουν μόνο ο Γκατούζο και ο Φάμπρεγκας: δεν φτάνουν.

Γερμανοί

Καλύτεροι σε σύγκριση με πριν από τέσσερα χρόνια μοιάζουν οι Γερμανοί. Συνεχίζουν με τον ενθουσιασμό (και τη γερμανικότητα) που ξαναβρήκαν στο Μουντιάλ, έχουν αίσθηση του πατριωτικού καθήκοντος, βρίσκονται σε εύκολο όμιλο: θα πάνε μακριά. Ομως, τα στόπερ τους είναι β' διαλογής, στη μεσαία γραμμή λείπει ένας καλός οργανωτής και είμαι περίεργος ποια θα είναι η αντίδρασή τους αν το ματς δεν πάει όπως το σχεδιάσουν. Αντίθετα, οι Ολλανδοί έχουν τρόπους να αντιδράσουν (την Τετάρτη γύρισαν το εις βάρος τους 3-0 του ημιχρόνου, νικώντας την Αυστρία τελικά 3-4!), όμως δεν έχουν αμυντικούς. Στηρίζονται ακόμα στον Φαν ντερ Σάαρ και είναι αμφίβολο κατά πόσο ο Μάρκο φαν Μπάστεν μπορεί να τους βοηθήσει από τον πάγκο.

Πανηγύρια

Στη γύρα υπάρχουν πολλοί που είναι για τα πανηγύρια. Οι Αυστριακοί και οι Ελβετοί αποκλείεται να πήγαιναν στο Euro αν δεν το διοργάνωναν, οι Πολωνοί είναι να απορείς πώς προκρίθηκαν τόσο εύκολα. Οι Ρώσοι και οι Τούρκοι είναι τρομερά αινίγματα. Οι Ρώσοι έχουν ανάποδη σεζόν (τώρα ξεκινά το πρωτάθλημά τους) και είναι αδύνατο να τους αξιολογήσει κάποιος σωστά. Οι δε Τούρκοι είναι του ύψους ή του βάθους. Νομίζω ότι αυτό το θυμόμαστε από τα προκριματικά.

Καλοί

Καλές ομάδες έχουν οι Ρουμάνοι (οι οποίοι στηρίζονται αρκετά και σε ποδοσφαιριστές που παίζουν στο πρωτάθλημα Ρουμανίας και θα είναι σχετικά ξεκούραστοι), οι Κροάτες (αν και η απώλεια του Εντουάρντο είναι τεράστια) και οι Σουηδοί, που παίζουν πάντα το γνωστό τους πειθαρχημένο 4-4-2. Καμία όμως από αυτές τις ομάδες δεν έχει τους τρεις καταπληκτικούς χαφ που έχει η δική μας ομάδα στη μεσαία γραμμή (οι Κατσουράνης, Μπασινάς και Καραγκούνης εμφανώς νιώθουν ότι η Εθνική είναι η πραγματικά δική τους ομάδα). Σίγουρα καμία δεν έχει την αμυντική στιβαρότητα της ομάδας του Ρεχάγκελ, που αν στηθεί στο μισό γήπεδο, μπορεί να παίζει άμυνα μέχρι ο αντίπαλος να παραδοθεί από την απόγνωση...

Εγγύηση η ΦΙΦA

Από τον δικηγόρο κ. Παντελή Δέδε (τον μόνο Ελληνα νομικό που είναι μέλος του Αθλητικού Διαιτητικού Δικαστηρίου της Λωζάννης, πιο γνωστού ως CAS) έλαβα μία ενδιαφέρουσα επιστολή σχετικά με την υπόθεση Βάλνερ. Διαβάστε τη, γιατί είναι εξαιρετικά διαφωτιστική:

«Το CAS είναι κανονικό διαιτητικό δικαστήριο, του οποίου οι αποφάσεις αναγνωρίζονται και εκτελούνται διεθνώς. Δεν αντλεί την εξουσία του από κρατικούς νόμους, αλλά από τη συμφωνία των μερών (αντιδίκων) να επιλύσουν τη διαφορά τους σ' αυτό. Τέτοια συμφωνία συνήθως βρίσκεται στα καταστατικά και τους κανονισμούς των αθλητικών ομοσπονδιών (διεθνών και εθνικών), τα οποία και αποδέχονται σύλλογοι και αθλητές (...). Η ΦΙΦA έχει αποδεχθεί την αποκλειστική αρμοδιότητα του CAS σε τελευταίο βαθμό από το έτος 2003 (...). Στις περιπτώσεις που το CAS δικάζει σε τελευταίο βαθμό ως εφετείο, ένας διαιτητής επιλέγεται από τον αιτούντα (ή από κοινού από τους αιτούντες), ένας από τον αντίδικό του (ή από κοινού από τους αντιδίκους) και ο πρόεδρος του πάνελ από το ίδιο το δικαστήριο (…). Οι διορισθέντες -και όχι κληρωθέντες- διαιτητές είναι υποχρεωτικά ανεξάρτητοι από τα μέρη -και δεν τα «εκπροσωπούν» κατά τη διαδικασία, ούτε τα μέρη μπορούν να ζητήσουν τη βοήθειά τους. Τα μέρη ασφαλώς έχουν τη δυνατότητα να εκπροσωπηθούν από δικηγόρους της επιλογής τους ενώπιον του CAS, όπως και σε κάθε άλλο δικαστήριο.

Αναφορικά με το πρόσωπό μου: α) Είναι σαφές από τα ανωτέρω ότι το CAS επιλύει διαφορές με διαιτητές/δικαστές που επιλέγουν κατά τα 2/3 τα εμπλεκόμενα μέρη, χωρίς την οιαδήποτε συμμετοχή των υπόλοιπων μελών του δικαστηρίου. Οντας μέλος του CAS, δεν θα δεχόμουν να είμαι εκπρόσωπος-δικηγόρος αντιδίκων. β) Περαιτέρω, στο πλαίσιο της επιστημονικής μου ελευθερίας, διατύπωσα προ καιρού σε απάντηση δημοσιογραφικών ερωτημάτων τις απόψεις μου επί της υπόθεσης Βάλνερ -απόψεις αυστηρά προσωπικές, που ουδόλως εκφράζουν τις απόψεις του CAS (...). γ) Οφείλω ωστόσο να διευκρινίσω ότι το CAS προβλέπει επείγουσα διαδικασία και θεωρώ βέβαιο ότι απόφαση για το θέμα του Βάλνερ θα υπάρξει πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος, εφόσον ο αιτών (Καλαμαριά) το ζητήσει. Την επιβολή της απόφασης αυτής αναλαμβάνει η ΦΙΦA, η οποία με βάση τις καταστατικές διατάξεις του ίδιου του CAS οφείλει και να επιβλέπει την εφαρμογή των αποφάσεών του. Περιττό να πω ότι σε περίπτωση μη εφαρμογής μιας απόφασης, μπορεί να κινηθούν και διαδικασίες δίωξης των αρμοδίων για παράβαση καθήκοντος, απιστία κ.λπ.».

Να γραφτεί στα πρακτικά

Ο πιο τακτικός αναγνώστης μου είναι ο Πέτρος Κόκκαλης -αν και μερικές φορές μπερδεύεται. Χθες στο Δ.Σ. της Σούπερ Λίγκας, όταν άναψε η συζήτηση μετά το αίτημα της Καλαμαριάς να συνδράμει το όργανο την έφεσή της στο CAS, στέλνοντας μια επιστολή που να αναφέρει ότι πρέπει το αίτημα να κριθεί με τη διαδικασία του επείγοντος, ο αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού είπε: «Αυτό το γράφει ο Καρπετόπουλος (!), αλλά δεν πρέπει να γίνει κι ας λέει ότι γελάει ο κόσμος με όσα κάνουμε»! Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι αυτό που πρέπει να κάνει η λίγκα είναι να πιέσει την ΕΠΟ να δώσει στη δημοσιότητα το σκεπτικό της απόφασης.

Μα αυτό ακριβώς γράφω κι εγώ, Πέτρο μου, αλλά δεν με καταλαβαίνεις. Να πιέσει η λίγκα την ΕΠΟ...