Κάγκουρας και Τρέντης

Ποιος είναι ο Μπίλι από το Σικάγο; α) Ο Σπορτς Μπίλι στην αμερικανική έκδοση; β) Δωδεκάχρονος γιος Ελληνα πωλητή hot dog, που το καλοκαίρι έρχεται στην ΑΕΚ για να παίξει δίπλα στο περσινό καλοκαιρινό θαύμα από τη Νέα Υόρκη, τον Γιάννη Χρόνη; γ) Πρώτος ξάδελφος κολλητού φίλου του Δημήτρη Μπαλή, που έδωσε την έμπνευση για τη μνημειώδη εισαγωγή στο προχθεσινό άρθρο του για το τεστ της Corvette; Φυσικά, όσοι διαβάσατε το άρθρο του Δημήτρη ξέρετε ότι είναι το τρίτο. Επίσης ξέρετε ότι οι γονείς του Μπίλι έφυγαν μετανάστες από την Τρίπολη, ότι άνοιξαν εστιατόριο στο Σικάγο, χέστηκαν στο ντόλαρ και εκτός από ένα διαρκείας στους Μπουλς αγόρασαν στον Μπίλι και μία Κορβέτ. Με 90.390 ευρώ μπορείτε, λοιπόν, και εσείς να έχετε το αυτοκίνητο του Μπίλι (γονείς και εισιτήριο των Μπουλς, optional). Οσοι από εσάς αποφασίσετε να αποκτήσετε την Corvette, παρακαλώ να ξαναδιαβάσετε το προχθεσινό άρθρο του Δημήτρη. Δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην κατανομή βάρους του αυτοκινήτου. Οπως ο Δημήτρης γράφει, οι σχεδιαστές της Corvette έκαναν κατανομή βάρους 51% μπροστά και 49% πίσω «για καλύτερο κράτημα». Καταλαβαίνετε πόσο το 1% πρέπει να είναι σημαντικό. Οσοι αγοράσετε Corvette, παρακαλείσθε να μην κουνιέστε κατά τη διάρκεια της οδήγησης, να βάζετε cd με mp3, ώστε να μη χρειάζεται να τα αλλάζετε, και αν θέλετε να αλλάξετε σταθμό στο ραδιόφωνο να εφοδιαστείτε με ένα καλάμι του ενός μέτρου, ώστε να μην αναγκάζεστε να σκύβετε προς το ταμπλό και χαλάτε την ισορροπία του αυτοκινήτου.

Επίσης, είτε έχετε Corvette είτε όχι, παρακαλείστε να διαβάζετε το καθημερινό δελτίο κίνησης του Panoutsomobil. Το οποίο μετά την προ δύο εβδομάδων στούκα παραλαμβάνω αύριο. Το μαύρο RX8 θα ξεκινήσει από τη Νέα Ιωνία στις 13:00, θα κατευθυνθεί προς τα Βριλήσσια και αφού βγει στη Λεωφόρο Κηφισίας θα κατευθυνθεί προς τα Σίδερα Χαλανδρίου και την οδό Εθνικής Αντιστάσεως, σε πάροδο της οποίας και θα παρκαριστεί. Παρακαλούνται οι κάτοικοι των ανωτέρω περιοχών όπως λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια των ιδίων και των οικιών τους.

Σε αυτό το σημείο, ας σημειωθεί ότι θα οδηγώ το Panoutsomobil βαθύτατα προβληματισμένος. Χθες κάναμε με τον «Κάρπετ» μια φωτογράφιση για το «Soul» και η φωτογράφα σε μια στιγμή είπε ότι ενώ ο «Κάρπετ» είναι Κάγκουρας εγώ είμαι Τρέντης. Από εκείνη τη στιγμή είμαι σε σκέψεις. Τι είναι οι υπόλοιποι συνεργάτες της «SportDay»; Ποιοι είναι Κάγκουρες, ποιοι Τρέντι και ποιοι Ιμο; Τι είναι ο Ελευθεράτος; Ενας Ιμο φυλακισμένος σε κορμί Τρέντι; Το θέμα σκοπεύω να το αναλύσω σε μια από τις επόμενες στήλες, σεβόμενος φυσικά και τις γνώμες των αναγνωστών, που μπορούν να τις καταθέσουν στη γνωστή mail διεύθυνση.


Μετά την ισοπαλία με τον Ηρακλή το Σάββατο το λογικό συμπέρασμα για τον Παναθηναϊκό είναι το «αυτή η ομάδα για τόσο είναι». Μια ομάδα που μπορεί να κρατάει το μηδέν και να κερδίζει με ένα γκολ, μια ομάδα από παίκτες που δεν αδιαφορούν, όπως φάνηκε στην υπερπροσπάθεια στην Ξάνθη, αλλά που δεν έχει την ποιότητα να επιβάλει το παιχνίδι της. Μόνο που αν το συμπέρασμα είναι αυτό, η επακόλουθη σκέψη είναι «η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση». Αρα μεταγραφές, άρα χρήματα, άρα άστα να πάνε στον διάολο. Οπότε στον Παναθηναϊκό η προσπάθεια έγινε για να φταίνε κάποιοι άλλοι. Εξω από την ομάδα.

Αυτό το σενάριο είναι το οικονομικό. Φταίει κάποιος παλιός παίκτης που κάνει κριτική, φταίει κάποιος δημοσιογράφος που χαλάει τη γραμμή και η λύση είναι απλή και ανέξοδη. Βγαίνει η επικοινωνία και προσπαθεί να φοβίσει τον διευθυντή του Μέσου που έβγαλε τον παίκτη, ή δουλεύει ο δημοσιογράφος. Οταν όμως οι άσχημες εμφανίσεις συνεχίζονται, το παραμύθι των «κακών» έξω από την ομάδα ξεφτίζει. Οπότε πάμε στο επόμενο βήμα. Φταίνε οι «κακοί» οπαδοί, που δεν στηρίζουν την ομάδα. Η πρωτότυπη αντίληψη ότι οι οπαδοί είναι υποχρεωμένοι να στηρίζουν την ομάδα, όταν δεν τραβάει, είναι καθαρά εύρημα της διοίκησης του Παναθηναϊκού. Πότε, δηλαδή, αποδοκιμάζει ο οπαδός την ομάδα του; Οταν παίζει καλά; Τότε θα είναι παράφρονας. Μετά το τέλος του αγώνα; Στο σπίτι του παίκτη ή στο σπίτι του οπαδού; Ενα κοινό φαινόμενο που εμφανίζεται σε όλες τις ομάδες, όπως στον Ολυμπιακό με τον Ατρόμητο και στην ΑΕΚ μετά το ματς με την Καλαμαριά παρουσιάζεται σαν έγκλημα των οπαδών του Παναθηναϊκού. Επειδή, όμως, οι δικαιολογίες έχουν κοντά ποδάρια, κάποια στιγμή φτάνει η ώρα της κρίσης. Μήπως κάποιοι στην ομάδα δεν είναι αρκετοί για τον Παναθηναϊκό;

Το «φταίει ο προπονητής» είναι το εύκολο. Το κάνει ο Κόκκαλης κάθε χρόνο και τελικά δουλεύει. Μόνο που προπονητές άλλαζαν και στα χρόνια πριν από τον Κόκκαλη, αλλά ο Ολυμπιακός πρωταθλήματα δεν έπαιρνε. Γιατί, για να δουλέψει η αλλαγή προπονητή, πρέπει να υπάρχουν παίκτες στην ομάδα που δεν τα δίνουν όλα και με την αλλαγή φοβούνται και ξυπνάνε. Αμφιβάλλω ότι αυτό ισχύει στον Παναθηναϊκό.

Ο Πεσέιρο μπορεί να ευθύνεται για τον παραμερισμό του Νίνη, αλλά κατά τα άλλα ποια είναι τα χαφ που αξίζουν θέση στην ομάδα, αλλά τα έχει παραμερίσει; Από την αρχή της σεζόν ο Παναθηναϊκός φαινόταν ότι χρειάζεται έναν καλύτερο επιθετικό χαφ στον άξονα και στο τέλος απλώς το κενό φαίνεται περισσότερο. Οπότε πάμε στο επόμενο ψηλότερο σκαλοπάτι. Τον αντ' αυτού του ιδιοκτήτη: τον Γιάσμινκο Βέλιτς. Ο οποίος αν ευθύνεται σε κάτι, είναι ότι έχει γεμίσει την επίθεση με δανεικούς. Αλλά από την άλλη μήπως είχε ο Βέλιτς τα λεφτά να τους αγοράσει και είπε «άσε να τους πάρουμε δανεικούς;». Μάλλον όχι... Με το μπάτζετ που του δίνουν κινείται.

Οπότε ποιος φταίει για τη μετριότητα του Παναθηναϊκού; Ονόματα δεν λέμε, ανθρώπους δεν προσβάλλουμε, αλλά ο ιδιοκτήτης της ομάδας. Ο οποίος ασχολείται με την ομάδα περισσότερο από όσο κάποιος περίμενε, όταν πιεστεί δίνει λεφτά για μεταγραφές, όπως με τον Σπυρόπουλο, αλλά βολεύεται με τις σοφιστείες των αυλικών. «Ποιος έχει καλύτερο δεξί μπακ από τον Βύντρα; Ποιος έχει καλύτερο φορ από τον Σαλπιγγίδη;». «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η πιο όμορφη του κόσμου;».

Το πρωτάθλημα δεν έχει τελειώσει, αλλά ανεξάρτητα από το ποιος θα το πάρει, ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία να το «καθαρίσει» στην Ξάνθη. Δεν αμφιβάλλω ότι ο Ολυμπιακός στα πρωταθλήματά του έχει παίξει και μερικές ομορφιές του ποδοσφαίρου στο τέλος, αλλά όταν πριν από τρία χρόνια είχε χρειαστεί το «διπλό» στο Καυταντζόγλειο, με τον Ηρακλή να τρώει σίδερα, το είχε πάρει. Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να το επαναλάβει. Το κοιτάς κατάματα, βγάζεις τα συμπεράσματά σου και διορθώνεις την ομάδα. Δεν θέλεις να το κοιτάξεις, φωνάζεις τα παιδιά και τον πρόεδρο, μιλάς για τους έξωθεν εχθρούς και τον Πολατιάν και «καθαρίζεις» εύκολα και οικονομικά και για φέτος. Οπως θα «καθαρίσεις» και του χρόνου και του αντίχρονου και για του Σάντο Κάτσο (που έλεγε και ο Μαλεζάνι) τα ανήμερα.

Ακόμα πιο σημαντικό, αλλάζεις νοοτροπία. Περισσότερο από χρήματα, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αγάπη και σεβασμό στους παίκτες του. Παρατηρήστε φωτογραφία όταν ένας καινούργιος ξένος, φίρμα παίκτης έρχεται στον Ολυμπιακό. Θα εμφανιστεί δίπλα στον Κόκκαλη και ο πρόεδρος θα τον κοιτάζει σαν να έριξε την Κλόντια Σίφερ. Θυμάστε ανάλογη φωτογραφία με τον Τζίγκερ στον Παναθηναϊκό; Ο λόγος είναι ότι στον Παναθηναϊκό υπάρχει ιεραρχία. Κάτω από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη είναι ο Γιάσμινκο Βέλιτς, κάτω από τον Βέλιτς ο προπονητής και κάτω από τον προπονητή οι παίκτες. Μόνο που το ποδόσφαιρο δεν είναι ασφαλιστική εταιρεία. Το ποδόσφαιρο είναι συμφωνική ορχήστρα, που όταν προσλάβει έναν πιτσιρικά για 12ο βιολί, ο διευθυντής θα κάτσει στο γραφείο του, αλλά αν φέρει τον Γεχούντι Μενουχίν, ο διευθυντής θα τον υποδεχθεί στην πόρτα. Γιατί παρ' όλο που τον πληρώνει και τυπικά είναι υπάλληλός του, ξέρει ότι στην πραγματικότητα χάρη του κάνει που παίζει στην ορχήστρα του. Θέλει να τον περιμένει γιατί τον θαυμάζει.


Kατά τη γνώμη μου, η μόνη φορά στα τελευταία χρόνια που οι παίκτες έμοιαζαν περισσότερο ευτυχισμένοι ήταν το 2005, όταν ο Τότης Φυλακούρης αντικατέστησε τον Ζντένεκ Σκάζνι. Χωρίς να είναι ο μεγάλος θεωρητικός του ποδοσφαίρου, ο Τότης είχε δύο προσόντα: αγαπούσε τον Παναθηναϊκό και τους παίκτες του. Οι παίκτες τού ανταπέδωσαν την αγάπη, κρατώντας τον Παναθηναϊκό αήττητο όσο ο Τότης έμεινε στον πάγκο. Εκανε λάθος η διοίκηση που τον αντικατέστησε; Οχι βέβαια, διότι η αγάπη στους παίκτες δεν είναι αρκετό, αλλά κάποιο δίδαγμα υπάρχει από αυτή την περίοδο. Οι ποδοσφαιριστές μπορεί να είναι ντίβες ή παιδιά, αλλά υπάλληλοι δεν είναι, ούτε ποτέ θα γίνουν.