Το θέμα είναι η συνολική εικόνα…

Στη μεγάλη οθόνη του πρωταθλήματος ο Αρης δείχνει τη σταθερότητα της ομάδας που δεν θα μπορούσε να «εισπράξει» κάτι λιγότερο από την τέταρτη θέση. Οι παράλληλες δραστηριότητες ήρθαν να συμπληρώσουν την επιτυχία του, που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί. Η Ευρώπη και η πορεία του στις αναμετρήσεις του ΟΥΕΦΑ, με χαϊλάιτ την πρόκριση εις βάρος της Σαραγόσα, καθώς η κούρσα προς τον τελικό του Κυπέλλου σε διευκολύνουν να ξεχάσεις ορισμένες ατυχείς στιγμές, που έτσι κι αλλιώς δεν επηρέασαν σε βαθμό που να προκληθούν τόσο ισχυρές δονήσεις για να υποχωρήσουν τα θεμέλια ενός οικοδομήματος. Μιλάμε για τα θεμέλια που μπήκαν πέρυσι και ενισχύθηκαν κυρίως με την παρουσία ενός προπονητή με το βεληνεκές του Μπάγεβιτς.

Ο τελευταίος δέχθηκε αυστηρή κριτική (και έτσι πρέπει να γίνεται) διότι έδειξε να φοβάται αντιπάλους, όπως τους «τρεις» της Αθήνας, από τους οποίους δεν κατάφερε να αποσπάσει αρκετά. Ο αρειανός ήθελε κάτι περισσότερο. Ενδεχομένως ο Μπάγεβιτς να έπραξε το καλύτερο και αν δεν ήταν συγκρατημένος στην τακτική του, μπορεί η ομάδα του να είχε χάσει και τα λίγα που κέρδισε.

Την ίδια αυστηρή κριτική, λίγο έως πολύ, δέχθηκε και στους αγώνες στους Ομίλους του ΟΥΕΦΑ. Ωστόσο δείχνει υπερβολικό να αναζητείς τόσα πολλά παραπάνω από μια ομάδα που –όπως αποδεικνύεται στην πορεία– διαγράφει επιτυχημένη τροχιά και οι απώλειές της είναι ελάχιστες. Να ζητείς δεύτερη πρόκριση στο ΟΥΕΦΑ, να ζητείς να «καθαρίσει» ντέρμπι με τους μνηστήρες του τίτλου, ίσως είναι πολλά περισσότερα από όσα μπορεί να αντέξει αυτή τη στιγμή.

Ο Αρης έχει φτάσει σε ένα σημείο που ίσως δεν μπορούσε να προβλεφθεί, όταν πριν από δύο χρόνια βρισκόταν στη Β' Εθνική. Για να μην ξεχνάμε από πού ξεκίνησε… Αν τυχόν κάποιος μιλούσε για την αξιόλογη πορεία του το καλοκαίρι του 2006, όταν έπιανε δουλειά ο άγνωστος Γκιγέρμο Ογιος, θα τον περνούσαν για τρελό.