Τι πρωτάθλημα και πράσινα άλογα; (ψόφια, όμως...)

Πριν από μία μόλις εβδομάδα είχα γράψει την εκτίμηση ότι το πρωτάθλημα είναι πιο πιθανό να το κερδίσει η ομάδα που είναι πιο έτοιμη για το καινούργιο πρωτάθλημα. Στα δικά μου μάτια, πιο έτοιμη ομάδα, δηλαδή ομάδα που θα χρειαστεί τις λιγότερες προσθήκες για το νέο πρωτάθλημα, είναι ο Παναθηναϊκός. Αυτό, όμως, δεν φαίνεται ότι είναι αρκετό για να του διασφαλίσει το προβάδισμα στην κούρσα για το πρωτάθλημα. Δεν είναι μυστικό ότι η υπεροπλία δεν αρκεί για να σου διασφαλίσει τη νίκη, αν δεν γνωρίζεις πώς να χρησιμοποιήσεις αυτά τα όπλα. Και στον ΠΑΟ δεν γνωρίζουν. Πέρα από αυτό, υπάρχει και κάτι ακόμα χειρότερο. Οτι ο τρόπος που χρησιμοποιούν τα όποια όπλα τους είναι τέτοιος που τα ακυρώνει. Βέβαια αποκλειστικά ή -πιο σωστά- αυτός που έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη είναι ο ίδιος ο προπονητής.

Οσον αφορά το αγωνιστικό υλικό των «πρασίνων», θα πρέπει να σημειωθεί ότι το πλεονέκτημά του βρίσκεται στις περισσότερες εναλλακτικές λύσεις που έχει ο προπονητής σε σχέση με τους συναδέλφους του σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ. Οσον αφορά την ποιότητα των ποδοσφαιριστών, στον Ολυμπιακό βρίσκει κάποιος παίκτες που μπορούν να πάρουν από μόνοι τους ένα παιχνίδι. Τέτοιους ποδοσφαιριστές δεν μπορεί να βρει κάποιος ούτε στους «πράσινους» ούτε και στον «Δικέφαλο». Το πρόβλημα του Ολυμπιακού βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτές οι εξαιρετικές μονάδες δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν τις ανάσες που χρειάζονται για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και την ένταση της διπλής πρόκλησης, που φέτος, εκτός από το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, είχε και την Ευρώπη. Πάντα λέμε ότι ο προπονητής έχει καλύτερη εικόνα από εμάς για την αγωνιστική κατάσταση των ποδοσφαιριστών του.

Αυτό το γεγονός αλλά και οι διαφορετικές απαιτήσεις τού κάθε παιχνιδιού τού υπαγορεύουν να επιλέγει τους πιο φορμαρισμένους και τους καταλληλότερους για το αγωνιστικό σύστημα κάθε φορά. Αυτές οι «λογικές» επισημάνσεις με τον Πεσέιρο έχουν χρεοκοπήσει. Το rotation δεν μπορεί να αντικαθιστά το αγωνιστικό σύστημα, ούτε μπορεί να γίνεται με τη συχνότητα που το κάνει ο προπονητής του «τριφυλλιού», γιατί τότε από επιλογή γίνεται πρόβλημα. Πολλές φορές οι επιλογές του δείχνουν ακατανόητες, αν συνδυαστούν και με τα αποτελέσματα. Εντύπωση, μάλιστα, μου προξενεί το γεγονός ότι τόσο καιρό δεν έχει μπορέσει να λύσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ΠΑΟ με τις κλειστές άμυνες.

Αν ήταν το πρόβλημα αυτό να το λύσει ο Πανούτσος ή ο Χελάκης, δεν βλέπω τον λόγο ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟ να ξοδεύει χρήματα για προπονητές. Γράμματα γνωρίζει, θα μπορούσε να ζητήσει ένα σημείωμα με την κατάλληλη ενδεκάδα από τον Χελάκη ή τον Πανούτσο και θα του ερχόταν φθηνότερα. Πόσο να του χρεώσουν το κομμάτι άλλωστε τα παιδιά; Ασε που θα γινόταν και μάγκας, γιατί θα καθιέρωνε και την τηλε-εργασία στους προπονητές και κάτι τέτοια παιχνίδια, όπως αυτό με τον Ηρακλή ή το άλλο με την Ξάνθη στη Λεωφόρο, θα τα καθάριζε αβάδιστα. Επειτα, υπάρχει και κάτι ακόμα. Η διεκδίκηση του πρωταθλήματος, όταν κάποια στιγμή τα πράγματα φτάσουν στο κρίσιμο σημείο, θέλει κότσια. Και αυτά οι παίκτες του «τριφυλλιού» δεν τα διαθέτουν, όπως αποδεικνύεται, σε αντίθεση με τους Πειραιώτες που έχουν πάρει το κολάι. Και φοβάμαι ότι στο «τριφύλλι» δεν μπόρεσαν, από την περίοδο της προετοιμασίας ακόμα, να βρουν τρόπο να διαμορφώσουν την ομαδικότητα σε ένα σύνολο, το οποίο σε κάθε παιχνίδι δείχνει να κατεβαίνει στο γήπεδο χωρίς σχέδιο. Και χωρίς σχέδιο δεν μπορείς να πας πουθενά. Και το χειρότερο; Αμα κάθε χρόνο αποτυγχάνεις με τον ίδιο πάνω-κάτω τρόπο, στο τέλος συνηθίζεις την αποτυχία.

Διαδικαστικό ζήτημα

Το ντέρμπι ανάμεσα στη Μάντσεστερ Γ. και τη Λίβερπουλ ουσιαστικά επιβεβαίωσε ένα πράγμα. Οτι η ομάδα του Φέργκιουσον είναι φτιαγμένη για να διεκδικεί και να κερδίζει τον τίτλο στο νησί. Σε αντίθεση με τη Λίβερπουλ, η οποία παλεύει, αλλά δεν τα καταφέρνει να μπει σφήνα στη βασική τριάδα των διεκδικητών του πρωταθλήματος.

Η εικόνα από το προχθεσινό παιχνίδι δεν νομίζω να διαφοροποιούνταν πάρα πολύ αν δεν υπήρχε η αποβολή του Μασκεράνο. Ισως το σκορ να ήταν μικρότερο, αλλά πιστεύω ότι και πάλι η Γιουνάιτεντ θα κέρδιζε. Ο Μπενίτεθ επέλεξε να κατεβάσει την ομάδα με 4-3-2-1, έχοντας δώσει την εντολή στον Τζέραρντ να βγαίνει στην επίθεση πίσω από τον Τόρες για να τον βοηθά. Και αυτή η επιλογή θα μπορούσε να λειτουργήσει, με δεδομένο ότι θα κάλυπταν τον Τζέραρντ οι Αλόνσο και Μασκεράνο. Μετά την αποβολή του Αργεντινού, όμως, ο Τζέραρντ έπρεπε να γυρίσει πιο πίσω για να περιορίσει την πίεση της Γιουνάιτεντ. Αυτή η ιδέα του Μπενίτεθ, βέβαια, δεν φάνηκε να λειτουργεί, όσο η Λίβερπουλ αγωνιζόταν με 11.

Ο Φέργκιουσον, από την άλλη, διάλεξε να κάνει την κίνησή του με τον Ρούνεϊ, στον οποίο είχε δώσει την εντολή να κινείται πίσω από τα σέντερ μπακ της Λίβερπουλ για να δημιουργεί διαδρόμους στους Σκόουλς, Αντερσον και Κάρικ, οι οποίοι έρχονταν από πίσω και είχαν περισσότερο χώρο. Η κίνηση αυτή του Φέργκιουσον όσο η Λίβερπουλ έπαιζε πλήρης απέδωσε, μια και η Γιουνάιτεντ έκανε ευκαιρίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ρούνεϊ βρέθηκε τρεις φορές απέναντι από τον Ρέινα αυτό το διάστημα. Μετά την αποβολή, σε επίπεδο τακτικής οι επιλογές του Μπενίτεθ περιορίστηκαν. Αντίθετα, του Φέργκιουσον αυξήθηκαν. Αν στις αυξημένες επιλογές του Φέργκιουσον προσθέσει κάποιος και την πολύ καλύτερη φόρμα της Γιουνάιτεντ, καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να εξελιχθούν διαφορετικά. Ο Φέργκιουσον μπόρεσε να διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο τα χρήματα που είχε στη διάθεσή του για να φτιάξει μία ομάδα με εξαιρετική πληρότητα και πολλές εναλλακτικές λύσεις, που παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο.

Ενα από τα πράγματα που μπορούν να θεωρηθούν ότι μελλοντικά ίσως δημιουργήσουν προβλήματα αφορά τη θέση του τερματοφύλακα κατά πρώτο λόγο και του δεξιού μπακ κατά δεύτερο. Στο πρωτάθλημα ο σερ Αλεξ πιστεύω ότι δεν θα έχει πρόβλημα, εκτός αν φτάσει στον τελικό της Μόσχας. Υποθέτω, όμως, ότι θα έχει κάνει τα κουμάντα του.

Η γελοιότητα συνεχίζεται

Στην κυβέρνηση πολλοί -στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και ο πρωθυπουργός- πιστεύουν ότι μετά τη «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού μπορούν να περάσουν και σε σκληρότερες κινήσεις, οι οποίες αφορούν τις αποκρατικοποιήσεις. Μία καθαρά νεοφιλελεύθερη επιλογή, την οποία η κυβέρνηση πιστεύει ότι μπορεί να επιβάλει με σύμμαχο τις δυνάμεις καταστολής και τα ΜΜΕ, κυρίως τις τηλεοράσεις. Φυσικά, απ' ό,τι δείχνουν τα πράγματα, τα συνδικάτα θα συνεχίσουν τις αντιδράσεις για το Ασφαλιστικό και έτσι η κυβέρνηση θα βρεθεί κάποια στιγμή με πολλά ανοικτά μέτωπα, τα οποία δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί. Βέβαια, στην επικοινωνιακή διαχείριση των αποκρατικοποιήσεων γίνονται και κραυγαλέες ανοησίες, όπως αυτός ο ισχυρισμός του υπουργού Εθνικής Οικονομίας ότι το Δημόσιο θα συνδιοικήσει με τους Γερμανούς τον ΟΤΕ. Τι μας λέτε; Οι Γερμανοί ξόδεψαν τόσα χρήματα για να τους καθορίζετε εσείς την επιχειρηματική στρατηγική; Αλλά πρέπει να πούμε κάτι, έστω και αν είναι ανοησία, προκειμένου να μην παραδεχθούμε ότι ξεπουλάμε όσο όσο τα «ασημικά». Την ανεπάρκεια και την ακαταλληλότητα αυτής της κυβέρνησης θα την πληρώσουμε ακριβότερα από ποτέ.