Ταγκόστη Λιβαδειά, AC/DC στη Λεωφόρο...

Ε, δεν ήταν το πιθανότερο; Υστερα από την γκέλα ολκής του Παναθηναϊκού, αναμενόμενο ήταν ο Ολυμπιακός να πραγματοποιήσει στη Λιβαδειά εμφάνιση από αυτές που εμπίπτουν στις φετινές (εγχώριες) εξαιρέσεις του. Αυτή η επίγνωση της «κρίσιμης στιγμής», αυτό το ένστικτο αξιοποίησης των αναπάντεχων ευκαιριών χρόνια τώρα χαρακτηρίζουν τον Ολυμπιακό. Εν αντιθέσει με τους άλλους δύο συνήθεις «μνηστήρες» του τίτλου.

Χθες οι «ερυθρόλευκοι» διέθεταν αργεντίνικη δημιουργικότητα και αποτελεσματικότητα, όπως κι έναν Τζόρτζεβιτς που, εκτός των άλλων, προς το τέλος του παιχνιδιού έκανε στην περιοχή του Νικοπολίδη παρακινδυνευμένο, αλλά πετυχημένο τάκλιν α λα Σέζαρ! Ο Ολυμπιακός «τίμησε» τον κακό εαυτό του στο πρώτο δεκάλεπτο, όταν και «φορτώθηκε» ένα γκολ. Ισως το πλήρωνε ακριβά εάν αντίπαλός του ήταν μια ομάδα ικανή να τον εκνευρίσει, «κλείνοντας» χώρους, «απονευρώνοντάς» τον και «απαγορεύοντας» να παιχτεί ποδόσφαιρο. Κάτι σαν Αστέρας Τρίπολης, δηλαδή. Χθες, όμως, οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετώπιζαν την ομάδα με τη χειρότερη ανασταλτική λειτουργία. Αυτή που δημιουργεί ευκαιρίες ακόμα και κόντρα στους «μεγάλους», χάνει αρκετές και τελικώς αναρωτιέται πώς στην ευχή ηττάται 4-0 από ΑΕΚ και ΠΑΟ εντός έδρας.

Αντί επιλόγου μερικές «άτακτες» σκέψεις.

Πρώτη: η μάχη του τίτλου δεν έχει κριθεί ακόμη. Εάν, πάντως, στεφθεί πρωταθλητής ο Ολυμπιακός, όπερ και το πιθανότερο, άντε να βγάλεις από τον νου του Σωκράτη Κόκκαλη την ιδέα ότι οι προπονητές πρέπει να αντικαθίστανται περίπου όπως και οι παίκτες στο βόλεϊ. Με ανάλογη συχνότητα και παρεμφερή κριτήρια. «Για το Τσάμπιονς Λιγκ θέλω αυτόν, στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος τον άλλον». Οποιαδήποτε συζήτηση για τις παρενέργειες μιας τέτοιας τακτικής αναμφιβόλως κρίνεται άκαιρη τούτη την ώρα στον Ολυμπιακό.

Δεύτερη: κάθε ροπή του Αργύρη Μήτσου στις «μαχητικές» δηλώσεις, αν μη τι άλλο, δεν κομίζει καλοτυχία στον Παναθηναϊκό. Από την εποχή των «δύο Γκονζάλες» παρατηρείται αυτό. Σύμπτωση; Τακτική που αγχώνει αντί να συνεγείρει; Οι οπαδοί της μεταφυσικής ας προσθέσουν την εκδοχή της «γρουσουζιάς».

Τρίτη: όπως διαπιστώσαμε την περασμένη Τετάρτη, το μουσικό κομμάτι που (προ)θερμαίνει την ατμόσφαιρα πριν από τους εντός έδρας αγώνες του Ηρακλή είναι το «Thunderstruck» των AC/DC. Οσοι θεωρήσαμε την εν λόγω μουσική επιλογή απλώς «κληροδότημα» του -γνωστού για την αγάπη του στο hard rock- Σάββα Κωφίδη, πέσαμε έξω. Στη Λεωφόρο ο Ηρακλής απέδειξε ότι είναι και... παραείναι σκληρό καρύδι. Εστω κι αν η ενδεδειγμένη μουσική επένδυση ήταν ελληνική: «Να 'ταν η ζωή μας σαββατόβραδο». Το άδουν και στον Πειραιά...