Ηταν και πάλι αναποτελεσματικός...

Στο ποδόσφαιρο μόνο με τη στατιστική και την κατοχή μπάλας δεν κερδίζεις τα παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός έκανε πολλά σουτ, πίεσε τον Ηρακλή, αλλά και πάλι ήταν αναποτελεσματικός.

Εκανε δεύτερη σερί γκέλα και γέμισε πίκρα τον κόσμο του. Αν ο Ολυμπιακός περάσει σήμερα από τη Λιβαδειά, τότε μόνο με θαύμα ο φετινός τίτλος θα βαφτεί στα πράσινα. Ο ΠΑΟ μπορούσε να πάρει το ματς. Δεν αντιλέγω. Εκανε τα περισσότερα από κάθε άλλη φορά σουτ προς την εστία του Πάρντο.

Δεν είχε όμως καθαρό μυαλό. Ειδικά στο τελευταίο τέταρτο ο τρόπος ανάπτυξης ήταν απαράδεκτος. Ανορθόδοξος. Μεγάλες μπαλιές και σέντρες που μας γύρισαν πολλά χρόνια πίσω.

Γιόμες τη στιγμή που δεν υπήρχε ο ψηλός παίκτης στην περιοχή του Ηρακλή. Ετσι, μόνο από λάθος θα έμπαινε γκολ. Οχι, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν άτυχος. Δεν το δέχομαι.

Ούτε ο τερματοφύλακας του «Γηραιού» έκανε τις φοβερές αποκρούσεις, ούτε πέντε δοκάρια είχε, ούτε τις απίστευτες ευκαιρίες για να σκοράρει.

Δεν μπόρεσε για μία ακόμα φορά να γυρίσει παιχνίδι που βρέθηκε πίσω στο σκορ. Είχε όλο το χρόνο για να το καταφέρει. Δεν έπεισε ότι μπορούσε.

Ελειψαν η κάθετη μπαλιά και η σωστή κυκλοφορία της μπάλας. Ελάχιστη ψυχραιμία και αδυναμία στο εύκολο γκολ. Aπό την αρχή της χρονιάς η ίδια εικόνα.

Καλός μόνο στις στημένες φάσεις αλλά δίχως λύσεις την κρίσιμη στιγμή. Είχε πάθος αλλά αυτό δεν είναι αρκετό.

Δεν ήταν ανίκανος, αλλά αναποτελεσματικός. Τη χειρότερη χρονική στιγμή έχασε τη νίκη σε δύο σερί «τελικούς» και πετάει στα σκουπίδια άλλη μία χρονιά.