Το έχουν πει ο Σαίξπηρ και ο Κοκαλιάρης...

Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να γίνει Ολυμπιακός για να κερδίσει το φετινό πρωτάθλημα. Δεν τα κατάφερε να γίνει Ολυμπιακός και γι' αυτό ίσως θα το χάσει. Απομένει να δούμε αν στις πέντε τελευταίες αγωνιστικές ο Ολυμπιακός θα γίνει Παναθηναϊκός, για να το χάσει και αυτός με τη σειρά του. Το φετινό πρωτάθλημα δεν θα το κερδίσει κανένας -απλώς κάποιος θα το χάσει. Αυτό είναι το συμπέρασμα τις 25ης αγωνιστικής.

Πιο πολύ και από τα αγωνιστικά, στο φετινό πρωτάθλημα μετρούν (δυστυχώς...) οι πολιτικές, εννοώ τις διοικητικές διαχειρίσεις. Για να μην κατηγορηθώ ότι αδικώ τον ΠΑΟ όταν λέω ότι προσπάθησε να γίνει Ολυμπιακός, θέλω να σας πω τι εννοώ -το κάνω λοιπόν σαφές. Φέτος ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, πιστεύοντας ότι όντως έχει γίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο μια νέα αρχή με την ίδρυση της Σούπερ Λίγκας, αποφάσισε να αναλάβει κάποιες διοικητικές πρωτοβουλίες, παίρνοντας πάνω του και αρκετές ευθύνες. Θυμίζω ότι ο Τζίγκερ δεν έχει γίνει -τυπικά- ποτέ πρόεδρος του ΠΑΟ, ποτέ του δηλαδή δεν θέλησε εντός της ΠΑΕ κάποιο άλλον ρόλο πέραν αυτού του μεγαλομετόχου που ακούει και τελικά αποφασίζει. Η απόφασή του να ασχοληθεί με τη Λίγκα δείχνει ότι είχε (ή νόμιζε ότι είχε) κάποιες διαβεβαιώσεις ότι δεν θα εκτεθεί.

Ρήξεις

Για τον ΠΑΟ το πιο εύκολο θα ήταν να μείνει στο περιθώριο και να ακολουθήσει τη στρατηγική του ξεφωνητού -δεν κρύβω ότι στη θέση του Τζίγκερ εγώ αυτό θα έκανα. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη με τηλεοπτικά κανάλια και φίλα προσκείμενες εφημερίδες στη διάθεσή της θα ήταν αρκετά εύκολο να προκαλέσει τεράστια επικοινωνιακή φασαρία, από την οποία θα μπορούσε να έχει και μεγαλύτερο όφελος από αυτό που είχε φέτος. Το επακόλουθο αυτής της φασαρίας θα ήταν φυσικά μία ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού -είναι δεδομένο ότι στο πρωτάθλημα θα γίνονταν πόλεμος! Αντί για ρήξεις και πολέμους ο Τζίγκερ προτίμησε, βγαίνοντας στο προσκήνιο, να γίνει ο εγγυητής της εύρυθμης λειτουργίας της Σούπερ Λίγκας και κατ' επέκταση του πρωταθλήματος.

Χρήματα

Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης πέτυχε για τη Λίγκα μια μεγάλη και καθόλου απλή χορηγική συμφωνία με τον ΟΠΑΠ -έφερε δηλαδή χρήματα σε όλους. Συνεργάστηκε με τον Βασίλη Γκαγκάτση χωρίς να του βάζει τρικλοποδιές και προσπάθησε κατέχοντας τη θέση του αντιπροέδρου στην ΕΠΟ να βρει λύσεις και να κάνει σοβαρές προτάσεις ακόμα και για πράγματα που ελάχιστα θα περίμενε κανείς να τον ενδιαφέρουν, όπως είναι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, το ντόπινγκ, οι χορηγίες της Εθνικής ομάδας κ.λπ. Εφτασε να πάει με τον Γκαγκάτση να μιλήσει στους διαιτητές (!), εισπράττοντας ακόμα και ειρωνείες, και δεν είχε πρόβλημα να δεχτεί ως αντιπρόεδρο τον Γιώργο Μποροβήλο -πραγματικό κόκκινο πανί για τον ΠΑΟ τον καιρό που διεύθυνε αγώνες. Κυρίως ο Τζίγκερ ήταν έτοιμος να ακούσει όποιον κάτι του ζητούσε: απέτρεψε τον Γιώργο Μπίκα από το να παραιτηθεί Αυγουστιάτικα, πέρασε μέσω της ΕΠΟ διευκολύνσεις για τα χρέη των ΠΑΕ προς τους ποδοσφαιριστές, τσακώθηκε για το χατίρι άλλων με την ΕΠΑΕ, άκουγε τις απαιτήσεις και τα ανάθεμα του καθενός χωρίς να πει κουβέντα. Στο τέλος με την ειρωνική ανακοίνωση εναντίον του Νικολαΐδη έφτασε να προασπίζεται και τους συμμάχους του Σωκράτη Κόκκαλη στη Συγγρού, επιλέγοντας να καταγγείλει -αντί για τη διαφθορά- την γκρίνια!

Προσπάθησε

Οταν λέω ότι ο ΠΑΟ προσπάθησε να γίνει Ολυμπιακός, αναφέρομαι κυρίως στη στρατηγική: ο Τζίγκερ έριξε τους τόνους της όποιας πολεμικής, τα 'βαζε με αυτούς που βγάζουν ανακοινώσεις, ήταν έτοιμος να ακούσει τον πόνο του κάθε πικραμένου και στήριξε το αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ χωρίς ούτε καν να κάνει μία ερώτηση για τις πολλές «τρύπες» που έχει η απόφαση του μηδενισμού της Καλαμαριάς π.χ. Αυτή η πολιτική ήταν και είναι για χρόνια η πολιτική του Ολυμπιακού: στήριξη των θεσμικών (που είναι και φίλοι και έρχονται στις σουίτες και βλέπουν τα ματς μαζί), συμπόνια για τους υπόλοιπους -ειδικά αν δεν μιλούν για τη διαιτησία- και παρουσία παντού όπου χρειάζεται ώστε να μην ξεχνούν οι άλλοι ποιος είναι ο μεγάλος. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης πίστευε ότι μια τέτοια πολιτική θα δώσει καρπούς, δηλαδή θα έχει ως αποτέλεσμα ένα πολύ διαφορετικό πρωτάθλημα. Δεν νομίζω ότι πίστευε πως θα του δώσουν το πρωτάθλημα γιατί είναι συνεργάσιμος ή ακούει προσεχτικά όσα λέγονται στα Δ.Σ. του Γκαγκάτση. Είμαι όμως βέβαιος ότι νόμιζε πως η δική του έκθεση, η δική του παρουσία, θα έχει ως αποτέλεσμα μια καινούργια πραγματικότητα, δηλαδή ένα πρωτάθλημα μοιρασμένων διαιτητικών λαθών, όπου δεν θα χρειάζεται π.χ. κάποιος να κάνει υποχρεωτικά οκτώ σερί νίκες για να βγει πρωταθλητής.

Εκβαση

Ανεξάρτητα από την έκβαση του πρωταθλήματος, έπειτα από την ήττα στην Ξάνθη νομίζω ότι κατάλαβε πως και το φετινό είναι ένα πρωτάθλημα όπως όλα σχεδόν τα προηγούμενα. Ο ΠΑΟ στο τέλος υποχρεώθηκε να το παίξει και να το κερδίσει με όρους Ολυμπιακού! Επρεπε να κάνει οκτώ νίκες, έπρεπε αυτές οι νίκες να είναι μεγάλες, έπρεπε να παίζει με αντιπάλους που ανάμεσα στο ματς της Κυριακής και αυτό της Τετάρτης θα προτιμούν αυτό του Κυπέλλου, έπρεπε να το παίξει κοιτάζοντας ποιος είναι διαιτητής, τι έχει κάνει, με ποιον μιλάει, ποιος τον έκανε διεθνή και άλλα ωραία! Στο τέλος ο Γιάννης Βαρδινογιάννης άκουσε τον Σωκράτη Κόκκαλη να λέει ότι δεν χαρίζει τον τίτλο. Ελπίζω να κατάλαβε ότι χαρίζεις μόνο κάτι που είναι δικό σου: ο πρόεδρος του Ολυμπιακού αυτό το πρωτάθλημα, με τον τρόπο που γίνεται και με βάση τις καταβολές και την πρακτική των εγγυητών της αξιοπιστίας του, δικαίως το θεωρεί κτήμα του! Μπορεί να το χαρίσει, αλλά δεν το χάνει. Και πώς να το χάσει δηλαδή...

Σαίξπηρ

Κάποιος έλεγε «πώς να μη γίνουν αυτοί λύκοι, όταν οι άλλοι είναι πρόβατα». Νομίζω, το έλεγε ο Σαίξπηρ. Ισως και ο Κοκαλιάρης...

ProZone 25

Πιο πολύ και από τις διαιτησίες του Σαββατοκύριακου εντυπωσιάζουν -πραγματικά αυτή τη φορά- οι βαθμοί των παρατηρητών. Το ωραιότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, η ελληνική Σούπερ Λίγκα, εξακολουθεί να προσφέρει καταπληκτικό θέαμα από Δευτέρα έως Παρασκευή. Να τι μεταδίδουν οι κατά τόπους παρατηρητές μου:
•Παμπορίδης (Εργοτέλης - Βέροια 2-0). Διέψευσε τις φήμες και έκανε μια πολύ καλή διαιτησία, και μάλιστα χωρίς να δώσει και κάποιο πέναλτι από αυτά που συνηθίζει. Αλλά κι έτσι, το 8.50 που του βαλε ο Ζαμπετάκης είναι υπερβολικό.
•Χαραλαμπίδης (ΠΑΟΚ - Αστέρας Τρίπολης 0-1). Το είπαν στους παίκτες ότι είναι φιλοπαοκτσής ο Χαραλαμπίδης και κάνανε την Τούμπα πισίνα! Μασάει, ρε, από αυτά ο Γιώργος ο Μποροβήλος; Τι είναι; Κανένας χθεσινός;
•Λαμπρόπουλος (Ολυμπιακός - Ατρόμητος 2-0). Τα δύσκολα τα πήραν πάνω τους οι επόπτες, οι οποίοι σημειωτέον τα κάνανε και λάθος. Δύο γκολ του Ολυμπιακού δεν έχουν μετρήσει στις δύο τελευταίες αγωνιστικές. Ε, άμα γίνει και κάνα λάθος από την ανάποδή μη φωνάζετε. Ολοι αδικούνται και όλοι ευνοούνται, δεν λέμε;
• Κουκουλάκης (Ηρακλής - Πανιώνιος
1-0). Εχουμε πει ότι το τρέχον έτος είναι «έτος Κουκουλάκη», ως εκ τούτου η ακριβοδίκαια διαιτησία του δεν αποτελεί είδηση. Το εκπληκτικό πάντως είναι το 8.50 που έβαλε ο Τακίδης στον τέταρτο Σταυρίδη! Ετσι όπως πάνε, θα τον βγάλουν καλύτερο διαιτητή της χρονιάς!
• Καστανίδης (Λάρισα – ΟΦΗ 5-1). Ο Γιαννόπουλος σε κόντρα με τη Σαλονίκη (Μάλαμα, Κούτρη κ.λπ.) του 'βαλε 6.86 (!) και έβγαλε άριστους τους επόπτες, που τα έκαναν θάλασσα σε 4-5 υποδείξεις οφσάιντ. Το «μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλωνών» το ξέρετε; Ενα τέτοιο πράγμα…
• Μαζαράκος (Λεβαδειακός - Καλαμαριά 2-0). Ενας Κομπότης βγαλμένος από τα παλιά, χτυπάει στα ίσια το πρωτάθλημα διαιτησίας, παρά το κακό ξεκίνημά του. Ο «Μαζαρώ» (κατά το «Μαζώ») είναι πάντα «Number 1» και να χαίρεται το σχεδόν άριστα! Είναι φανερό ότι η Καλαμαριά πρέπει να υποβιβαστεί έχοντας 4 πόντους διαφορά από τη γραμμή της σωτηρίας...
• Κασναφέρης (ΑΕΚ - Αρης 1-1). Αυτό το παράξενο συνήθειο με τα περίεργα λεπτά της καθυστέρησης να μην είχε...
• Κάκος (Ξάνθη - ΠΑΟ 3-2). Οπως τα 'χε γράψει το «ΦΩΣ». Ο άνθρωπος φρόντισε να μην καταστρέψει την καριέρα του με κάποιο λάθος, υπέρ του ΠΑΟ, σφύριγμα. Δεν του 'κατσε βέβαια το «Χ», όπως στη Λάρισα, που θα βόλευε και περισσότερο όλο τον κόσμο, αλλά μην τα θέλουμε και όλα δικά μας…