Ο σταλεγάκιας και οι μπούκες

Αφού έχει δηλώσει την απονιά του για τον γαύρο, ο αναγνώστης Β.Δ. κλείνει το e-mail του. «O μόνος που λυπάμαι είναι ο Σάββας, Κλεισμένος στο κελί του παρανοϊκού, που ενώ γνωρίζει την αλήθεια κανείς δεν του δίνει σημασία».

Θα τον πιάσει η μανία του «σταλεγάκια». «Στα 'λεγα εγώ, πρόεδρε». Ναι, πρόεδρε. Τα έλεγε. Οχι μόνο ο Σάββας, αλλά κάθε άνθρωπος που βλέπει ότι ο Ολυμπιακός είναι πιο εύκολο να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ από το να νικήσει την Καλαμαριά σε επαναληπτικό αγώνα. Ο λόγος είναι σαφής. Από τον προπονητή των ευρωπαϊκών επιτυχιών sir Takis έως και τον τελευταίο παίκτη του πάγκου, στον Ολυμπιακό το καβαλήσανε το καλάμι…

Εντυπωσιάστηκα από το βίντεο που είχε φτιάξει για την εκπομπή ο Κάρπετ, που δείχνει ότι σε 40 λεπτά ο Ολυμπιακός έκανε 32 γεμίσματα στην περιοχή του Αστέρα. Στο ίδιο διάστημα ανάθεμα αν ένας παίκτης του Ολυμπιακού έχει κάνει μπούκα στην περιοχή, έστω για να εκβιάσει πέναλτι από τον φοβισμένο διαιτητή. Και ο λόγος είναι ένας. Οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν γούσταραν να τσακωθούν με τους παίκτες του Αστέρα. «Πρόεδρε, αν ο Σάββας θέλει να σου πει αυτό, έχει δίκιο. Από τον Ολυμπιακό του Σαββάτου ο μόνος παίκτης που θα μπορούσε να πει μια κουβέντα σε αντίπαλο και να διαμαρτυρηθεί σε διαιτητή ήταν ο Τζόρτζεβιτς. Πρόεδρε, η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού είναι κατσιφλωρέ και ο Γιώργος Ανατολάκης μια ανάμνηση της εποχής που στο Καραϊσκάκη έτρωγαν παιδιά». «Η αξία του ηττημένου δίνει αξία στον νικητή», δεν λέει το κλασικό κλισέ; Η σημερινή ομάδα του Ολυμπιακού πιστεύει ότι δεν έχει αξία η δόξα από μια νίκη επί της ομάδας του Καρντόσο και του Μασάρα, αλλά μία νίκη επί της ομάδας του Λαμπάρντ και του Ντρογκμπά. Ο μόνος αδύναμος κρίκος στον συλλογισμό είναι ότι αν δεν μπορείς να νικήσεις τον Αστέρα, αλλά μπορείς την Τσέλσι, έχεις δίκιο. Αν, όμως, δεν νικήσεις τον Αστέρα και χάσεις και από την Τσέλσι, είσαι καβαλημένος.

Οσο για τον Τάκη Λεμονή, το καταλαβαίνω ότι πέρασαν χρόνια από τότε που ο Φέργκιουσον τον έκανε sir με την «πεντάρα». Προπονητικά, όμως, για να φτάνεις στο σημείο να απαξιοίς να δίνεις εξηγήσεις για τον λόγο που τραυματίζονται οι παίκτες σου, πρέπει να έχεις περάσει και τον sir Alex. Για την ώρα έχουμε προβλήματα και από τον Τζαναβάρα…


Η δυσκολότερη θέση στην οποία έχει βρεθεί ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς πριν χτυπήσει το πέναλτι στη Λεωφόρο, στο ματς με τον Ευθυμιάδη. Πριν από το πέναλτι είχε γίνει της κακομοίρας και ο Τζόρτζεβιτς ήξερε τι σήμαινε το σουτ που θα έκανε σε λίγο. Ενα πρωτάθλημα. Ο Τζόρτζεβιτς πήρε φόρα για να χτυπήσει το πέναλτι, γνωρίζοντας ότι μερικά εκατομμύρια ευρώ και δέκα μήνες κόπων εξαρτιόνταν από μια κλοτσιά. Σήκωσε το κεφάλι, σημάδεψε τη δεξιά γωνία του τέρματος του Νικοπολίδη και χάρισε στον Ολυμπιακό το πρωτάθλημα.

Pathetic. Το «αξιολύπητο» είναι βαρύ και το «αβέβαιο» ελαφρύ. Το «κακόμοιρο» είναι η ακριβής λέξη που χαρακτηρίζει την εκτέλεση του πέναλτι του Ριβάλντο. Με κατεβασμένο το κεφάλι, ο «Ρίμπο» σούταρε αδύναμα στη μέση και στο ύψος του μέτρου. Κάτι σαν «μισός Αποστολάκης». Η επιλογή ήταν «και να το πιάσει ο τερματοφύλακας, δεν πειράζει. Το θέμα είναι το σουτ να πάει μέσα, να μη μου λένε ότι το έχασα». Τι μπορεί, όμως, να κάνει έναν παίκτη που έχει κατακτήσει Μουντιάλ να χτυπάει ένα πέναλτι σαν φορ των τοπικών; Το άγχος για το πρωτάθλημα, που αντί για αποτέλεσμα μιας προσπάθειας, στην ΑΕΚ έγινε θέμα ζωής ή θανάτου.

Από την αρχή του φετινού πρωταθλήματος η διοίκηση της ΑΕΚ το είχε φωνάξει, γράψει και τυπώσει σε μπλουζάκια. «Φέτος πάμε για πρωτάθλημα». Μέχρις εδώ κανένα πρόβλημα. Πρώτον, διότι η ΑΕΚ –έστω και έπειτα από 13 χρόνια στέγνας– είναι αδύνατον να θεωρεί μια σεζόν επιτυχημένη αν δεν έχει πάρει το πρωτάθλημα. Δεύτερον, «θέλει η χήρα να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την αφήνει». Τι θα μπορούσε να πει η διοίκηση; Οτι η απόκτηση του 35χρονου Ριβάλντο και του 32χρονου Αρουαμπαρένα είχε γίνει στο πλαίσιο της ομάδας των πιτσιρικάδων της ΑΕΚ, που θα «χτύπαγε» πρωτάθλημα μια πενταετία μετά την απόκτηση της ΠΑΕ από την ομάδα του Ντέμη Νικολαΐδη; Η ΑΕΚ έκανε έντιμα και ειλικρινά αυτό που όλοι έβλεπαν. Σχημάτισε μια ομάδα της μιας, άντε δύο χρήσεων, που θα κέρδιζε τον τίτλο σε μια προβλεπόμενη μέτρια χρονιά του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Η ΑΕΚ ξεκίνησε με τις ασκήσεις της προπαίδειας «Χ3», που είχε πανηγυριστεί με λαμπρά ντεμοτεχνήματα.

Μέχρι και το ματς με τον Ολυμπιακό πίστευα ότι η ΑΕΚ θα έπαιρνε το πρωτάθλημα μαρς. Οταν τα πρώτα σημάδια θολώματος έκαναν την εμφάνισή τους. Με την περί «χεσμένων στο Καραϊσκάκη διαιτητών» δήλωση του Ακη Ζήκου, που δεν προέκυπτε από κάποια φάση του ματς. Η δήλωση προσπάθησε να καλουπωθεί σε ένα θεσμικό χαρακτήρα τύπου «ο Ζήκος δεν την έκανε για το συγκεκριμένο ματς, αλλά γενικά». Ομως έπρεπε να ήσουν πολύ βλάκας ή αθεράπευτα ντεμόπληκτος για να πιστέψεις ότι μια δήλωση που γίνεται έπειτα από ματς με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη δεν αφορά το συγκεκριμένο ματς, αλλά κάποια παλιότερα. Ακολούθησαν η περί καλικάντζαρων δήλωση του Δέλλα, η περί σφυριγμάτων στα ματς του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού του Νικολαΐδη, η περί συνεργατών του Δημοσίου (ditto) και φτάσαμε στο ματς του ΟΑΚΑ με την εξής σουρεαλιστική κατάσταση. Με τον Ντέμη Νικολαΐδη να μαζεύει τα περιουσιακά στοιχεία των διαιτητών και με φήμες να κυκλοφορούν ότι η ΑΕΚ είχε πάρει τα σφυρίγματα με τον Ηρακλή για να μπορεί να σφαχτεί εύκολα στο ματς με τον Παναθηναϊκό, η διαιτησία έπαιζε έδρα στο ΟΑΚΑ και η ΑΕΚ είχε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Στο πρώτο τρίλεπτο σε ένα φάουλ στο κέντρο του γηπέδου ο Ζήκος το μόνο που δεν είχε κάνει ήταν να πιάσει από τον γιακά τον Παμπορίδη.

Επειδή, όμως, ο δρόμος προς την καταστροφή έχει πολλές εισόδους, τα νεύρα όσων παικτών είχαν γλιτώσει από το άγχος για τη διαιτησία είχαν γίνει τσατάλια για άλλους λόγους. Παραδείγματος χάριν, του Ριβάλντο. Οντας σε δύσκολη θέση, μια και αν άρχιζε να λέει ότι η διαιτησία ευνοούσε και ευνοεί τον Ολυμπιακό θα ήταν σαν να ακύρωνε τα πρωταθλήματα που έχει πάρει, ο Ριβάλντο προσπάθησε να βοηθήσει επικοινωνιακά με την πίστη του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. «Θα πάρουμε το πρωτάθλημα». «Σε όποια ομάδα έχω πάει κατέκτησα τίτλο». Ο Ριβάλντο διακινδύνευε την επαγγελματική του αξιοπιστία, αναλαμβάνοντας την επιτυχία ατομικά σε ένα παιχνίδι των 11. Με φυσικό επακόλουθο τη διάλυση του παιχνιδιού του.

Με τον Ζήκο στον τελευταίο χρόνο της καριέρας του, ο Ριβάλντο αποφάσισε να κάνει το αδύνατο. Να παίξει «οκταροδεκάρι». Να παίρνει την μπάλα μπροστά από τα στόπερ της ΑΕΚ και να την κατεβάζει μέχρι την αντίπαλη περιοχή, όπου θεωρητικά από «οκτάρι» θα έπρεπε να μεταμορφωνόταν σε «δεκάρι». Το μίσος, όμως, στον Σωκράτη Κόκκαλη δεν ανατρέπει τον χρόνο. Μετά το 60ό λεπτό ο Ριβάλντο δεν είναι παρά μία καλοφτιαγμένη στέκα του μπιλιάρδου, που υπάρχει για να πηγαίνει στα σημεία που έχουν κερδηθεί φάουλ και να τα χτυπάει, αλλά έχει την κινητικότητα της στέκας.

Επίσης, δεν είναι συμπτωματικό το ότι σε μια ομάδα που τα νεύρα των παικτών είναι κοκορέτσι την καλύτερη εμφάνιση επιθετικά την έκανε αυτός που είναι για να φεύγει. Ο Ζούλιο Σέζαρ. Πριν από την έναρξη της σεζόν η συζήτηση γινόταν για το κατά πόσο η ομάδα της ΑΕΚ μπορεί να αντέξει στην πίεση του πρωταθλητισμού. Αποδείχτηκε πως δεν μπορεί και η ειρωνεία είναι ότι την πίεση δεν την άσκησε η κερκίδα, αλλά οι ίδιοι οι παίκτες στους εαυτούς τους.


Μετά το ματς του ΟΑΚΑ δύο σεκιουριτάδες του γηπέδου δάρθηκαν, με τον ένα να καταλήγει στο νοσοκομείο. Λεπτομέρειες δεν έγιναν γνωστές, αλλά ο μεγάλος κίνδυνος για την ΑΕΚ είναι η σιωπηλή πλειονότητα των οπαδών να σταματήσει να πηγαίνει στο γήπεδο, αφήνοντας την κερκίδα στους κάφρους. Αλλο ότι η ομάδα δεν παίζει μπάλα, άλλο ότι η διοίκηση υποτίμησε τη νοημοσύνη των οπαδών, αλλά μπροστά στην εποχή που έπαιζε η ΑΕΚ στα Λιόσια σήμερα η κατάσταση είναι ονειρική.