Mας αδίκησαν; «Εεεε, Κλίμπιλ!»

Πέρασαν κιόλας 11 χρόνια, αλλά η γεμάτη αγανάκτηση φωνή του Γιώργου Βασιλακόπουλου κουδουνίζει ακόμα στα αυτιά μου: «Γιόβαντσιτς! Βρε, Γιόβαντσιτς!» Και ακόμα πιο χαρακτηριστικά: «Εεεεε! Κλίμπιλ!».

Ο Κλίμπιλ ήταν ο Γερμανός διαιτητής Πέτερ Κλίνγκμπιελ. Για κακή του τύχη, σφύριζε μαζί με τον Σέρβο Τόμισλαβ Γιόβαντσιτς έναν από τους κρισιμότερους αγώνες της Εθνικής μας στην πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ 1997. Είχαμε τότε καλή ομάδα (τερμάτισε τελικά 4η στη διοργάνωση, με 8 σερί νίκες στο ξεκίνημα και 2 οδυνηρές ήττες στο φινάλε), αλλά ορισμένα παιχνίδια κρίθηκαν στις λεπτομέρειες, οπότε οι αποφάσεις των διαιτητών είχαν καθοριστική σημασία. «Τζιγκάντε Κολούτσι», θυμάμαι να πανηγυρίζει δίπλα μου ο Συρίγος, λίγο πριν η Εθνική μας κατατροπώσει τους Ρώσους. Γίγαντας ο Ιταλός.

Στα ορεινά του γηπέδου «Φοντατζάου», στη Τζιρόνα, ο ισχυρός ανήρ του ελληνικού μπάσκετ δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τις λεπτομέρειες της προφοράς του στριφνού επωνύμου του ξερακιανού Γερμανού. Το Κλινγκμπίελ απλοποιήθηκε σε Κλίμπιλ και η επαναλαμβανόμενη κραυγή διαμαρτυρίας του Βασιλακόπουλου έγινε μόνιμο ψευτοπαραπονιάρικο σλόγκαν στα χείλη της δημοσιογραφικής παλιοπαρέας, για σοβαρό και για αστείο. Αδικεί την Εθνική μας κάποιος τρίτος διαιτητής; «Εεεεε, Κλίμπιλ!». Καταγγέλονται σκάνδαλα στην ψηφοφορία για τη Γιουροβίζιον; «Εεεεε, Κλίμπιλ!».
Καθυστερεί τα σουβλάκια ο Αιμίλιος στο Χαλάνδρι; «Εεεεε, Κλίμπιλ!». Και το γέλιο πέφτει σύννεφο.

Οταν εγκατέλειψε τη διαιτησία, ο περί ου ο λόγος εργάστηκε για τη ΦΙΜΠA και, από το 1999 κιόλας, θήτευσε ως γενικός γραμματέας της γερμανικής ομοσπονδίας μπάσκετ. Στο φάιναλ φορ του 2000, στη Θεσσαλονίκη, τον είδαμε να βαδίζει αμέριμνος στο απέναντι πεζοδρόμιο της Τσιμισκή και βρήκαμε ευκαιρία οι ξεδιάντροποι: «Εεεεεε! Κλίμπιλ!». Ο καημένος ο Πέτερ κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά, κοίταξε πάνω, κοίταξε κάτω, έξυσε αμήχανος το γκρίζο μουστάκι του και απομακρύνθηκε με βλέμμα γεμάτο απορία και με αδιόρατο μειδίαμα στα χείλη. Ποιος τον αναγνώρισε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και για ποιον ακριβώς λόγο του έκανε πλάκα;

Προχθές το βράδυ η ίδια παλιοπαρέα κήρυξε πένθος. «Τα μάθατε; Πέθανε ο Κλίμπιλ», είπε κάποιος. Ηταν ένας νέος άνθρωπος, μόλις 54 ετών. Τον είχε χτυπήσει από καιρό η κακιά αρρώστια, αλλά κανένας από εμάς δεν το γνώριζε. Πέρασαν δύο εβδομάδες μέχρι να μαθευτεί εδώ το φευγιό του. «Αισθάνομαι βαθιά συγκινημένος», δήλωσε ο γ.γ. της ΦΙΜΠΑ, Πάτρικ Μπάουμαν. «Είναι τραγική είδηση ο πρώιμος θάνατός του. Ηταν ένας άνθρωπος προοδευτικός, έξυπνος, χαμογελαστός, με σπουδαίο χιούμορ». Υπηρέτησε το μπάσκετ ως παίκτης, προπονητής, διαιτητής, διοικητικό στέλεχος.

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια, όμως. Το καλύτερο κατευόδιο είναι η ιστορική πολεμική κραυγή που κάποτε αντηχούσε σε ένα γηπεδάκι της Καταλωνίας και αμέσως έγινε σύνθημα στα χείλη ερωτευμένων με τον χαβαλέ Ελλήνων δημοσιογράφων: «Εεεεεε! Κλίμπιλ!».