Ιστορίες τρέλας…

Η καθημερινή εικόνα είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας. Αυτά που παρατηρείς κάθε μέρα είναι αδύνατο να τα περιγράψεις και δυστυχώς όταν τα αναφέρουμε, κανένας δεν συνετίζεται ώστε να μην τα επαναλάβει. Χθες το πρωί στις 09:30, ώρα αιχμής δηλαδή, κατέβαινα την Κηφισού και συνήθως τέτοια ώρα δεν υπάρχει μποτιλιάρισμα στην κάθοδο, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Κι όμως ο δρόμος ήταν σχεδόν μπλοκαρισμένος και πλησιάζοντας προς τη γέφυρα της Πέτρου Ράλλη διαπίστωσα ότι οι δύο δεξιές λωρίδες κυκλοφορίας είχαν κλείσει για ορισμένα μέτρα προκειμένου τρεις υπάλληλοι με φτυάρια και τσουγκράνες να ρίχνουν άσφαλτο σε σημεία που είχε «φαγωθεί» το οδόστρωμα. Και εκείνη την ώρα δεν ξέρεις τι να πεις. Οτι ευτυχώς που ρίχνουν άσφαλτο για να μπαλώσουν τις επικίνδυνες τρύπες ή ότι το κάνουν που το κάνουν το καλό, ήταν ανάγκη να γίνει το πρωί και όχι το βράδυ με πολύ λίγη κίνηση; Ετσι θέλουμε να λειτουργούμε κι ας μας ενημερώνουν μερικές φορές ότι από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί θα καθαρίζονται δρόμοι ή ότι θα βάφονται οι διαχωριστικές γραμμές ή ότι θα φτιάχνεται ο ηλεκτροφωτισμός.

Δεν βλέπω να γίνεται τίποτα και με τις κατεστραμμένες μπαριέρες και τα κάγκελα από τα ατυχήματα. Σε ορισμένα σημεία έχουν φύγει τελείως με αποτέλεσμα σε ενδεχόμενο ατύχημα να κινδυνεύει το όχημα να περάσει στο αντίθετο ρεύμα και ας υπάρχει μικρό τσιμεντένιο διάζωμα. Τα λουλούδια στα σημεία έχουν ξεραθεί από καιρό, αλλά ουδείς από το ΥΠΕΧΩΔΕ ή άλλη αρμόδια υπηρεσία έκανε τίποτα. Οπως δεν κάνει τίποτα όταν σαπίζει καιρό το κουφάρι του σκοτωμένου από αυτοκίνητο σκύλου, ή για τα χόρτα που έφθασαν στο μισό μέτρο σε σημεία που μαζεύεται χώμα ή για τα σκουπίδια κάτω από τις γέφυρες. Τώρα που ανέφερα τα σκουπίδια, θα σας πω τι είδα προχθές και... τρελάθηκα.

Στην Κάτω Κηφισιά, στον παράδρομο της εξόδου για τα Λύματα, οδηγός απορριμματοφόρου του δήμου Κηφισιάς πετάει από το παράθυρο το άδειο πλαστικό κύπελλο του καφέ. Λες «δεν είναι δυνατόν». Ανθρωπος της καθαριότητας (υποτίθεται) που μάχεται για το βαρέο και ανθυγιεινό επάγγελμα, να πετά ο ίδιος αυτά που θα κληθεί να μαζέψει αργότερα.