Ακροβατικά σε τεντωμένο σχοινί

Ουφ! Χρειάστηκε να ακροβατήσει ο Παναθηναϊκός σε τεντωμένο σχοινί επί 40 λεπτά, να περπατήσει πάνω σε αναμμένα κάρβουνα και να παίξει την ευρωπαϊκή του πορεία κορόνα-γράμματα για να πανηγυρίσει (ο ίδιος και το ελληνικό μπάσκετ) την πρώτη νίκη του στη β' φάση της Ευρωλίγκας. Εάν έχανε χθες από την Παρτίζαν, θα έμπλεκε σε περιπέτειες σαν εκείνες του 2006, όταν χρειάστηκε ένα μικρό θαύμα για να περάσει -και μάλιστα ως πρώτος- στα πλέι οφ.

Νίκησε όμως, έστω αγκομαχώντας, έστω με την ψυχή στα δόντια. Και έμεινε ζωντανός, στο κυνήγι όχι μόνο της πρόκρισης, αλλά και της πρωτιάς του ομίλου του. Την πιο κρίσιμη ζαριά θα τη ρίξει την Τετάρτη στη Σιένα, όπου τον περιμένει η αήττητη πρωταθλήτρια Ιταλίας. Εκεί θα δείξει το πραγματικό του μέγεθος.

Ο Παναθηναϊκός επέβαλε τον νόμο του μόνο όταν θυμήθηκε την πατροπαράδοτη συνταγή του. Ο Ομπράντοβιτς είδε κι απόειδε με τον Γιασικεβίτσιους και αποφάσισε να τον αφήσει στον πάγκο, σχεδόν σε ολόκληρο το β' ημίχρονο. Στο 39-54 ο Μπετσίροβιτς άναψε σπίθα κάτω από τα πόδια μιας ομάδας που έμοιαζε καταπονημένη και άδεια από ενέργεια, αλλά ήταν η άφιξη του ξεκούραστου Χατζηβρέττα αυτή που άλλαξε όλα τα δεδομένα. Ο Νικόλας χύμηξε πάνω στον Παλάσιο και του άλλαξε τα φώτα, με εξαίρεση μία φάση που ο Λατινοαμερικανός σούταρε ανενόχλητος για τρίποντο (και αστόχησε).

Με πυξίδα και αφετηρία την αμυντική προσήλωση του Θεσσαλονικιού, πέταξαν νύχια στο φινάλε ο Διαμαντίδης, ο Ουίνστον, ο Μπατίστ. Στη δ' περίοδο οι Σέρβοι έπαθαν πλημμύρα και πέτυχαν μόλις 8 πόντους, πάει να πει τρία καλαθάκια στην αρχή και 2/4 βολές στο τελευταίο δίλεπτο.

Η στατιστική λέει ότι η Παρτίζαν (των 8 συνεχόμενων εκτός έδρας ηττών) είναι η πιο επιρρεπής στο λάθος ομάδα της Ευρωλίγκας. Ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε απόλυτα την απειρία της μετά το 28ο λεπτό, πέτυχε εύκολα καλάθια με (11/13) αιφνιδιασμούς που έβαζαν την εξέδρα στην εξίσωση και έκλεψε μια νίκη για την οποία οι αντίπαλοί του χτυπούσαν τα κεφάλια τους στους τοίχους των αποδυτηρίων. Τρεις φορές σερί έχασαν στο αμήν από τον πρωταθλητή Ευρώπης.

Δεν είδα τον αγώνα του Αρη με τη Λιέτουβος Ρίτας, κατάλαβα όμως ότι ήταν ίδιος με αυτόν που έδωσαν μεταξύ τους οι δύο ομάδες τον Νοέμβριο στο Βίλνιους. Σε αυτό το αχανές, κολασμένο γήπεδο, χρειάζονται θάρρος, πείρα και ηθικό για να αντέξει ένας φιλοξενούμενος τον αρχικό οίστρο των Λιθουανών. Αυτές τις μέρες ο Αρης δεν έχει τίποτε από τα τρία. Προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα στο β' ημίχρονο, μείωσε από τους 23 πόντους στους 10, αλλά μέχρι εκεί άντεχε. Η απουσία του τραυματισμένου Ράιτ επιδείνωσε τα προβλήματά του και ξεδόντιασε τα επιθετικά του συστήματα.

Κατά πάσα βεβαιότητα, ο φετινός Αρης θα πάρει στο ενδεικτικό της ευρωπαϊκής του περιπέτειας τον ίδιο βαθμό με τον περσινό. Καλός για την πρώτη φάση, αλλά λίγος για τη δεύτερη. Οταν ξεπεράσει τις παιδικές του ασθένειες, θα γίνει πιο υπολογίσιμος εκτός των συνόρων.