Το big event της «κόκκινης» χρονιάς

Ο Ολυμπιακός, απόψε στο Καραϊσκάκη, θα 'χει... ό,τι (είχε) ο Εργοτέλης το Σαββατόβραδο στο Καραϊσκάκη: Τίποτα να χάσει! Ας μην ξενίζει η αναλογία: Εάν οι «16» αυτού του Τσάμπιονς Λιγκ συγκροτούσαν μία λίγκα, η Τσέλσι θα πήγαινε «για πρωτάθλημα». Ο Ολυμπιακός, «να σωθεί».

Το ελεύθερο, ξέγνοιαστο και αλέγρο, παιγνίδι του Εργοτέλη σήκωσε απορίες στον ανυποψίαστο θεατή: Πώς γίνεται αυτή η ομάδα να 'ναι τελευταία στη βαθμολογία; Γίνεται, επειδή ο Εργοτέλης δεν παίζει «έτσι» σε ματς στα οποία έχει (πολλά) να χάσει. Μία εβδομάδα πριν, π.χ., εναντίον του Απόλλωνα Καλαμαριάς στην Κρήτη...Είναι ο λόγος για τον οποίον ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε «έτσι», όπως π.χ. στο «Μπερναμπέου» ή στη Βρέμη, όταν πήγε να αντιμετωπίσει τον Εργοτέλη στο Παγκρήτιο. 'Η τον Απόλλωνα Καλαμαριάς πρόσφατα στο Καυταντζόγλειο. Σήμερα, όμως, ο Ολυμπιακός έχει (μόνον) «τα πάντα να κερδίσει».

Για την ακρίβεια, ο Ολυμπιακός έχει ήδη κερδίσει. Οτι οι αξιωματούχοι του τρίβουν τους ώμους τους (και εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να εξοικειώνονται) με τους ομολόγους τους στην Τσέλσι, τούτο σημαίνει κέρδος. Το βρίσκεις αύριο-μεθαύριο, ποικιλοτρόπως, μπροστά. Οτι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού κατέκτησαν το δικαίωμα να ονειρεύονται, πράγμα που κάνουν στο πολλαπλάσιο (εδώ και δύο-δυόμισι μήνες σε πυρετό προσμονής για το big event της σεζόν) οι οπαδοί, τούτο είναι επίσης κέρδος. Ασφαλώς κατατεθειμένο στην τράπεζα.

Το δικαίωμα να ονειρεύεσαι έπεται της υποχρεώσεως να εργάζεσαι. Η υποχρέωση είναι προϋπόθεση. Τα όνειρα, δίχως άρτια δουλειά, είναι γραφικότητα. Ο Ολυμπιακός δικαιούται να είναι ήσυχος με τον εαυτό του ότι διεκπεραίωσε τη δουλειά (Σεπτέμβριο έως Δεκέμβριο) με πρωτοφανή, για τα δικά του δεδομένα, επιτυχία.Διαδοχικοί αποκλεισμοί «στη λεπτομέρεια», ακριβέστερα σε απίθανες (κάθε φορά αλλιώτικες) λεπτομέρειες, «ξεπληρώθηκαν» με μία πρόκριση... όχι στη λεπτομέρεια. Με πρόκριση που, στ' αλήθεια, πιο καθαρή απ' όσο έγινε δεν γινόταν! Τώρα είναι η στιγμή του μπόνους.

Εδώ και στο Λονδίνο. Είναι, επαναλαμβάνω, το νούμερο-ένα event στην «κόκκινη» χρονιά. Η πλειονότητα των φιλάθλων, εάν πάρω για κριτήριο ότι πιο πολλά εισιτήρια μου ζητήθηκαν... για τη ρεβάνς παρά για το εντός έδρας παιγνίδι, έτσι το αντιλαμβάνεται.Οσοι, από την ημέρα της κλήρωσης κιόλας, μπήκαν (με τις παρέες, με τις οικογένειες, με τους συναδέλφους) στον οργασμό των ετοιμασιών για την 5η Μαρτίου στο «Στάμφορντ Μπριτζ», το αποσύνδεσαν από το αποψινό αποτέλεσμα. Θα το συνδυάσουν (με άλλα πράγματα) και θα το απολαύσουν, σαν τις σχολικές εκδρομές, ο κόσμος να χαλάσει.

Η Τσέλσι είναι σκληρή, πιο πολύ από καλλιτεχνική, ομάδα. Βάζει, ως εκ τούτου, αυτονόητα σκληρά ερωτήματα. Ο Ολυμπιακός διαθέτει την επάρκεια, για να δώσει τις ανταγωνιστικές απαντήσεις. Δύο φορές θα παίξουν, όχι 30 ή 38. Δόξα τω Θεώ, ο Ολυμπιακός φτάνει στη σέντρα με πλήρες οπλοστάσιο.Είναι καίριο. Γιατί, μην κρυβόμαστε, εάν το παιγνίδι το 'παίζαν οι εφεδρικές ενδεκάδες, ο Ολυμπιακός δεν ήταν ανάγκη να μπει, καν, στον κόπο να κατεβεί στο γήπεδο. Οι βασικές είναι άλλο. Οχι, τόσο, για την Τσέλσι (που και από το «12» ως το «22» πάλι Τσέλσι είναι). Για τον Ολυμπιακό, όμως, οπωσδήποτε.

Από το «1» ως το «11» ο Ολυμπιακός παρατάσσει τους καλύτερους στις σωστές θέσεις. Δίχως (εμφανείς) αδύναμους κρίκους. Με υψηλό επαγγελματικό επίπεδο και πίστη σ' αυτό. Ενα 0-0, α λα Ρεάλ, φαντάζει η ιδεατή κατάληξη. Πολύ... ιδεατή, για να συμβεί όντως; Δεν θα το 'λεγες. Με τον Νικοπολίδη, κανένα 0-0 δεν είναι ουτοπία!