Προσκυνητής

Ο λόγος που πηγαίνει ο φίλαθλος στο γήπεδο και δεν βλέπει το ματς από την τηλεόραση είναι ανάλογος με του σινεφίλ που ενώ έχει home cinema στο σπίτι προτιμά να δει το έργο στον κινηματογράφο. Είναι η αίσθηση του προσκυνητή, με την ιεροτελεστία να περάσεις τις πόρτες της ευτυχίας, που σε βάζουν σε έναν κόσμο γεμάτο από πιστούς. Μέχρις εκεί, όμως, φτάνει η θυσία που ο θεός του ποδοσφαίρου μπορεί να περιμένει από τον πιστό του. Σε αυτό το σημείο το βάρος της ιεροτελεστίας πρέπει να το αναλάβουν οι ιερείς, που στην περίπτωση του Ολυμπιακού το Σάββατο ήταν για κλάματα.

Στην Ελλάδα έχουμε ανακαλύψει μια πατέντα. Οτι μια ομάδα που έχει δύσκολο ματς την Τετάρτη έχει δικαίωμα να κάνει ένα μάπα ματς την Κυριακή πριν από τον αγώνα, επειδή τα παιδιά «σκεφτόντουσαν το ματς». Επίσης, εάν νικήσουν, μπορεί να κάνει ένα μάπα ματς μετά τον αγώνα, επειδή «τα παιδιά ήταν κουρασμένα». Και ρωτάω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: πώς γίνεται αυτό το κόλπο και τα παιδιά σκέφτονται την Τσέλσι στη διάρκεια του αγώνα; Σκέφτεται δηλαδή ο Ιεροκλής Στολτίδης: «Ω, θεόμορφε Ντρογκμπά, εσύ που οι πρόγονοί σου διαφέντευαν τη ζούγκλα και η εβένινη κορμοστασιά σου θα σταθεί στον ιερό στίβο του Καραϊσκάκη. Ω Ντρογκμπά, αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί. Ω, πανώριε Ντρογκμπά, ποιος είναι αυτός ο πούστης που περνάει από δίπλα; Ο Κουτσιανικούλης; Και τι με νοιάζει εμένα όταν σκέφτομαι την Τσέλσι;». Σκηνή που φυσικά δεν αφορά μόνο τον Στολτίδη, αλλά κάθε –πλην Γκαλέτι– παίκτη του Ολυμπιακού.

Λίγος σεβασμός στον κόσμο που πηγαίνει στο γήπεδο δεν βλάπτει και ισχύει και για τον Τάκη Λεμονή. Οταν πριν από το ματς λες ότι θέλεις να το τελειώσουν γρήγορα, τι εννοείς; Να προηγηθούν 2-0 και να αράξουν; Ας πούμε, λοιπόν, ότι ο Ολυμπιακός είχε προηγηθεί 2-0 στο δέκατο λεπτό και άραζε. Θα ενοχλείτο τότε ο Λεμονής; Πολύ αμφιβάλλω. Αυτό που τον ενόχλησε ήταν ότι ο Ολυμπιακός κινδύνεψε να ισοφαριστεί και λιγότερο το άθλιο θέαμα της ομάδας. Αυτά, όμως, δεν συμβαίνουν παντού; Οχι, ρε παιδιά. Δεν συμβαίνουν.

Θυμάται κάποιος αγγλικό ματς που η Τσέλσι ή η Γιουνάιτεντ να προηγούνται στο σκορ και οι παίκτες τους να τραβάνε χειρόφρενο, με τον Αγγλο σπίκερ να λέει «It is understandable, because they have in mind next Tuesday's match»; Εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι. Οπως δεν θυμάμαι σπίκερ να δικαιολογούν το άθλιο θέαμα λόγω του επόμενου ματς, σαν να μην είναι ουδέτεροι κριτές, αλλά βοηθοί προπονητή. Το πολύ που ξέρω να γίνεται στην Αγγλία είναι προπονητές να ξεκουράζουν βασικούς παίκτες βάζοντας αναπληρωματικούς. Είτε όμως είναι βασικοί οι παίκτες είτε αναπληρωματικοί δεν σκέφτονται το επόμενο ματς. Δίνουν το 100%, το ποσοστό δηλαδή που απαιτεί ο οπαδός τους. Και αντίθετα με την πεπατημένη, που λέει ότι οι οπαδοί πρέπει να ενισχύουν κάθε στιγμή την ομάδα τους, νομίζω ότι πρέπει και να την ξεφωνίζουν. Ετσι ώστε την επόμενη φορά να είναι συγκεντρωμένοι οι παίκτες στο ματς που παίζουν και για το οποίο οι οπαδοί πλήρωσαν για να τους δουν.


Πριν από μερικά χρόνια, ύστερα από καύσωνα στη Γαλλία δεκάδες άτομα είχαν χάσει τη ζωή τους. Δεν ξέρω πώς το είχαν αντιμετωπίσει τα γαλλικά Μέσα, αλλά δεν νομίζω με την υστερία των ελληνικών. Υποθέτω ότι κανένας δεν έγραψε «Ζούμε στο Γαλλιστάν» και κανένας δεν είπε στο Radio Paparien «Μόνο στη Γαλλία συμβαίνουν αυτά…». Διότι σε κάθε χώρα που υπάρχει λογική δημοσιογραφία το freak weather incident αντιμετωπίζεται ως τέτοιο. Κάτι που συμβαίνει στη χάση και στη φέξη και που καμία σοβαρή κυβέρνηση δεν ασχολείται να το αντιμετωπίσει, μια και θα απορροφήσει οικονομικούς πόρους που καλύτερα είναι να διατίθενται σε συνηθέστερες καταστάσεις. Η Γαλλία των μεγάλων ποταμών είναι λογικό να ασχολείται με αντιπλημμυρικά έργα και η Ελλάδα των καυσώνων με αναδασώσεις. Τα ανωτέρω για την υστερία με το τι κάνει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει καταστάσεις όπως η χθεσινή χιονόπτωση. Τι δηλαδή να κάνει για ένα φαινόμενο που εμφανίζεται στην Ελλάδα κάθε δύο χρόνια και κρατάει με τη βία τρεις μέρες; Εκτός από το να καθαρίσει μερικές οδικές αρτηρίες τίποτα δεν πρέπει να κάνει, ιδιαίτερα όταν ξέρει ότι σε ένα διήμερο τα χιόνια θα έχουν λιώσει στους δρόμους. Σε δεύτερη σκέψη, υπάρχει κάτι που η κυβέρνηση πρέπει να κάνει. Να τσακίσει στο πρόστιμο κάθε ηλίθιο που επιβαρύνει τον κρατικό μηχανισμό βγαίνοντας απροετοίμαστος στους δρόμους.

Η είδηση της Κυριακής που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το «Στην εθνική οδό έχει ακινητοποιηθεί όχημα που μέσα του είναι παγιδευμένο ένα ζεύγος και ένα βρέφος». Το οποίο, φυσικά, σημαίνει ότι ένα ή περισσότερα περιπολικά της Αστυνομίας ασχολήθηκαν να σώσουν ένα ζευγάρι με το μωρό τους που βγήκαν στην εθνική οδό μέσα σε ακατάλληλο για οδήγηση στο χιόνι όχημα. Επειδή το καταλαβαίνω ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αφήσει τρεις πολίτες της να πεθάνουν επειδή βγήκαν στην εθνική με χιονοθύελλα, να σημειώσω κάτι που κάνει η γερμανική κυβέρνηση σε τέτοιες περιπτώσεις. Σε σώζει και αν έχεις ευθύνη επειδή πήρες ηλίθιο ρίσκο, σου στέλνει τον λογαριασμό της σωτηρίας. Ο οποίος, ιδιαίτερα σε επιχειρήσεις σωτηρίας ορειβατών, είναι ιδιαίτερα τσουχτερός. Πηγαίνοντας με το αυτοκίνητο του Τάκη Πουρναράκη για την εκπομπή στον Alpha είδαμε στην άκρη της Μεσογείων ένα κοινό αυτοκίνητο να έχει κολλήσει στο χιόνι και τον οδηγό με δύο αστυφύλακες να έχουν γονατίσει και να προσπαθούν να βάλουν τις αλυσίδες στις ρόδες. Μια καθ’ όλα ευρωπαϊκή εικόνα, που θα ολοκληρωνόταν ευρωπαϊκότερα αν, όταν του φόραγαν τις αλυσίδες, του έκοβαν και μια κλήση επειδή βγήκε στον δρόμο με ακατάλληλα εφοδιασμένο όχημα.

Οσο για τα δελτία ειδήσεων, το μόνο που έκαναν ήταν να βγάζουν σε ρεπορτάζ τους «μαύρους» του Σαββατοκύριακου στα χιόνια. Στη ΝΕΤ είχαν ένα μεσήλικα ρεπόρτερ στην Εύβοια, που το πρωί ξεκίνησε το ρεπορτάζ με ασπροτιρκουάζ και το μαλλί στο κρανίο και το βράδυ φόραγε καφέ και το μαλλί του είχε σηκωθεί σαν να τον είχαν βάλει στην πρίζα. Σε ένα κανάλι ο διευθυντής ειδήσεων έδωσε εντολή οι ρεπόρτερ να βγαίνουν στην κάμερα χωρίς καπέλα, για να πέφτει το χιόνι στα μαλλιά και να δίνει δράμα στην εικόνα. Αντίθετα, στο ΟΑΚΑ το χρώμα δινόταν από το ολοκαίνουργιο μαλλί του προέδρου της ΑΕΚ, Ντέμη Νικολαΐδη, που από τότε που φύτρωσε σκούφος δεν το σκεπάζει. Στη φιλοσοφία «Θέλει η χήρα να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την αφήνει», μέχρι να βγει το μαλλί ο πρόεδρος φόραγε τον σκούφο στους 25 βαθμούς στις συνεντεύξεις Τύπου και προχθές στους -2 κυκλοφορούσε ασκεπής και τσιριπιτητός. Στην περίπτωση του ΟΑΚΑ ακούστηκε και μια παπαριά καμαρωτή. Γιατί δεν στρώνεται κάλυμμα στο γήπεδο που θα ξεστρώνεται λίγο πριν από τον αγώνα.

Ο λόγος είναι απλός. Αν στρώσεις κάλυμμα και καλυφθεί από το χιόνι, το βάρος του θα είναι μερικοί τόνοι. Μετά χρειάζονται τρακτέρ για να τραβήξουν το κάλυμμα. Στην περίπτωση του ΟΑΚΑ, που έχει ταρτάν, άντε, υπάρχει μια περίπτωση να το καταφέρουν. Στην περίπτωση όμως άλλων γηπέδων, όπως του Παναθηναϊκού, τα τρακτέρ, ακόμα κι αν χώραγαν σε πλάτος, θα έσκαβαν το χορτάρι δίπλα στις πλάγιες γραμμές. Την εποχή που πρόεδρος της ΕΠΑΕ ήταν ο Βίκτωρας Μητρόπουλος είχαν αγοραστεί πλαστικά σκέπαστρα για όλα τα γήπεδα της Α’ Εθνικής. Το σύστημα με το οποίο θα στρωνόντουσαν και θα τραβιόντουσαν θύμιζε τα εξωτερικά ρολά των παλιών καταστημάτων. Εκτός του ότι γεωπονικά υπήρχε η άποψη ότι αν καλυφθεί το χορτάρι για κάποιες ώρες θα καεί, ο σχεδιασμός ήταν τόσο επιτυχημένος που το σύστημα χρησιμοποιήθηκε μόνο μία φορά στο Καυταντζόγλειο. Τέλος πάντων, όποιος είχε την ιδέα να είναι καλά, να ζει για να χαίρεται τα λεφτά που έβγαλε και να μη φοβάται τίποτα. Μια φορά είχε σκαλίσει την υπόθεση ο Θανάσης Κανελλόπουλος, όταν είχε βγει πρόεδρος στην ΕΠΑΕ. Είχε, μάλιστα, βγάλει μια ανακοίνωση με κόστη και ονόματα, αλλά μετά τα πάντα ξεχάστηκαν, όπως συνηθίζεται στον όμορφο και πολιτισμένο ποδοσφαιρικό κόσμο.

Η μέθοδος για τη λύση των προβλημάτων από τη χιονόπτωση στα γήπεδα είναι μία και εφαρμόζεται στη Γερμανία, την Αγγλία και στα γήπεδα της Βόρειας Γαλλίας. Ηλεκτρικές αντιστάσεις στο υπέδαφος κάτω από το χορτάρι, που μετατρέπουν σε δευτερόλεπτα το χιόνι σε νερό. Μόνο που το σύστημα είναι ακριβό –και όσοι παίζουν Championship Manager το ξέρουν– και έχει νόημα σε χώρες που το χιόνι είναι πραγματικό πρόβλημα. Στην Ελλάδα, όπου στις περισσότερες περιοχές υπάρχει χιόνι μια φορά τη διετία και μπορεί να πέσει σε καθημερινή που δεν έχει αγώνα, το σύστημα θέρμανσης του χορταριού είναι πολυτέλεια.

Επειδή είναι εύκολο να κατηγορήσεις τη Σούπερ Λίγκα για την έλλειψη εναλλακτικών ημερομηνιών, ας υπάρξει και μια δικαιολογία. Υπήρχε άνθρωπος που να πίστευε στην αρχή της χρονιάς ότι θα καιγόταν ο Νομός Ηλείας, θα κοιμόταν ο μακαριστός και στην Αθήνα θα έπεφταν 30 πόντοι χιόνι; Τη χρονιά, μάλιστα, που ο Οτο Ρεχάγκελ θα χρειαζόταν νωρίς τους παίκτες της Εθνικής για το Euro; «Καλύτερον Προμηθεύς παρά Επιμηθεύς», που έλεγαν και οι αρχαίοι, που για να το λέγανε και αυτοί θα κωλοβαράγανε, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση πόσο να προνοήσει η Σουλού;


Aς πούμε, λοιπόν, ότι η Σουλού η σουρλουλού προνοούσε για τρεις αναβολές αγωνιστικών. Αν τώρα πέθαινε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας –που χίλια χρόνια να ζήσει ο άνθρωπος–, θα έπρεπε να προνοήσει για τέσσερις; Και αν πέθαινε ο Τόλης Βοσκόπουλος –που δέκα χιλιάδες χρόνια να ζήσει–, θα έπρεπε να είχε πέντε εναλλακτικές ημερομηνίες αγωνιστικών; Και αν δεν ανέβαλε την αγωνιστική για το πένθος του μακαριστού, δεν θα βγαίνανε όλοι να φωνάζανε για την ασέβεια; Για να μην πω τι θα γινότανε στην περίπτωση του Τόλη… Αντε, να τους κριτικάρουμε τους Σουλούδες, αλλά μην κάνουμε και την τρίχα τριχιά για να μπορέσουμε να τους βαρέσουμε.