Τα κέφια των μεγάλων και η αξία της δικλείδας

οι (8+8) όμιλοι, σε Τσάμπιονς Λιγκ και Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, πέρασαν. Πέρασαν, μετά, κι οι γιορτές. Και μετά τις γιορτές, τι; Φυσικά, τα νοκ άουτ των «παλαιών καλών καιρών». Τα νοκ άουτ είναι, οπωσδήποτε, το αληθινό παιγνίδι των Κυπέλλων Ευρώπης. Το νόημά τους. Η (πεμπτ)ουσία τους. Η (ίδια η) ιστορία τους.

Οι όμιλοι κουβαλούν την εγγενή αμαρτία, τα μεγάλα κλαμπ (απ' το κέφι της στιγμής, και μόνο) να ορίζουν την τύχη των μικρών. Δεν είναι καλό μέσον, πώς ξύπνησε ένα πρωί το θηρίο, για τα τάι μπρέικ των «από κάτω». Η Μίλαν, διαχρονικά, δίνει το πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Εχει ηττηθεί, δίχως ισχυρό κίνητρο, στο Σαν Σίρο κάποια φορά από τη Θέλτα (σε σεζόν που η Θέλτα, στο ισπανικό πρωτάθλημα, υποβιβάστηκε!), κάποια άλλη φορά απ' τη Μπριζ (... ναι, του Σόλιντ!), πέρυσι απ' τη Λιλ (και, έτσι, «σκότωσε» την ΑΕΚ). Εφέτος το 'κανε, να παίξει τον αθέλητο ρυθμιστικό ρόλο της, αλλιώς.

Στο Μιλάνο τούς νίκησε όλους. Μακριά από το Μιλάνο: Πήγε στο Ντόνετσκ, νίκησε. Πήγε στη Λισσαβώνα, έφερε ισοπαλία. Πήγε στη Γλασκώβη, ηττήθηκε. Θα μπορούσε να τα 'χει κάνει σε διαφορετικούς συνδυασμούς. Ετυχε να γίνουν έτσι. Ολα τα λοιπά αποτελέσματα στο μεταξύ, στις ευθείες αναμετρήσεις των τριών διεκδικητών της δεύτερης θέσης ήρθαν ολόιδια. Από μία νίκη, μία ήττα. Εν τέλει η σειρά στην κατάταξη του γκρουπ «αποφασίστηκε» με αποκλειστικό κριτήριο την εκτός έδρας συμπεριφορά της Μίλαν. Οπότε: Προκρίθηκε η Σέλτικ, συνεχίζει στο ΟΥΕΦΑ η Μπενφίκα, έμεινε σπίτι η Σαχτάρ.
Το 'κανε με τον δικό της τρόπο και η Μπάγερν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Και εδώ οι τρεις ομάδες που μοχθούσαν για τις δύο θέσεις πίσω από τους Βαυαρούς είχαν φέρει πανομοιότυπα αποτελέσματα στα μεταξύ τους παιγνίδια. Μπόλτον-Μπράγκα, Μπόλτον-Αρης, Αρης-Μπράγκα, όλα στο 1-1. Το τάι μπρέικ ήταν τα κόλπα της Μπάγερν: Εφερε ισοπαλία με την Μπόλτον, έφερε ισοπαλία στην Μπράγκα, νίκησε τον Αρη. Προκρίθηκαν Μπόλτον και Μπράγκα, αποκλείστηκε ο Αρης.
Οι όμιλοι είναι «αναγκαίο κακό». Τουλάχιστον, έτσι όπως έχουν δομηθεί τα φόρματ των (δύο) θεσμών, η αλληλεπίδραση των αποτελεσμάτων περιορίζεται μονάχα «εντός του κόλπου» του ομίλου. Κάποτε, θυμάστε, το ότι ο Ολυμπιακός ισοφάρισε τη Ρόσενμποργκ σήμαινε τον αποκλεισμό των Νορβηγών... και την (ταυτόχρονη) πρόκριση της Γιουβέντους που συμμετείχε σε άλλο γκρουπ! Στα όρια του εξωφρενικού.

Ηταν η εποχή των έξι γκρουπ, από τα οποία συνέχιζαν οι πρώτοι και μόνον οι δύο (καλύτεροι) απ' τους έξι δεύτερους. Με 24 ομάδες τα φορμάτ είναι δέσμια της πολυπλοκότητας του «συστήματος πρόκρισης». Εχουν υπάρξει και Μουντιάλ με 24 ομάδες. Το μόνο που ανέδειξαν ήταν ο πειρασμός των... προμελετημένων αποτελεσμάτων. Γι' αυτό και στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο Παγκόσμιο Κύπελλο οι 24 ομάδες ήταν το «ενδιάμεσο στάδιο» (απ' τις λογικές 16 στις, επίσης λογικές, 32).
Το ενδιάμεσο στάδιο δεν είχε μακροημέρευση. Πρόσφατα επέστρεψε στη διεθνή επικαιρότητα με τα εναλλακτικά σχέδια για την αντίστοιχη επέκταση του Euro. Εως το '76 έπαιζαν τέσσερις ομάδες. Από το '80 έως και το '92 έγιναν οκτώ. Από το '96 έως και σήμερα είναι 16. Οι 20 ή οι 24 (σαν, τρόπον τινά, άνοιγμα δημοκρατικότητας προς όσους, με 16, δεν θα 'χουν ποτέ τύχη να πάρουν μέρος) θα 'ναι, απλώς, η «μετάβαση» προς, εν καιρώ, τις 32. Για Ευρώπη, εκκεντρικά πολλές.
Οι 16, στη σημερινή ΟΥΕΦΑ των «53», είναι ο ιδεατός αριθμός για την ποιότητα του (τελικού) τουρνουά. Ως εκ τούτης, της ποιότητος, και για την εμπορική εκμετάλλευσή του. Κατ' ουσίαν, παίρνει το εισιτήριο (και συμμετέχει στο Euro) ο ένας στους τρεις. Εάν η ΟΥΕΦΑ προχωρήσει προς το ένας-στους-δύο, η έκπτωση επιπέδου θα έρθει ολοφάνερη. Μαζί και οι (ανεπιθύμητοι) μπελάδες για την αύξηση του αριθμού των ματς που, στο τέλος, περισσότερο θα... υπολογίζονται παρά θα παίζονται.

Πίσω, στο Τσάμπιονς Λιγκ: Εδώ, η ειρωνεία έρχεται όταν, καμιά φορά, από το «κέφι της στιγμής» του μεγάλου κλαμπ την πατάει (όχι το μικρό κλαμπ, αλλά το ίδιο...) το μεγάλο! Η εφετινή «ιστορία συμπεριφοράς» της Αρσενάλ έρχεται να επιβεβαιώσει πόση (αληθινή) αξία έχουν οι επιμέρους δικλείδες. Εν προκειμένω, η δικλείδα άλλη κλήρωση να έχει για τα νοκ άουτ ο πρώτος του ομίλου, άλλη ο δεύτερος.

Η Αρσενάλ σε κάποια καμπή του ομίλου της διέλυσε (7-0) τη Σλάβια. Κι ύστερα, μονάχα 15 μέρες μετά, πήγε στην Πράγα. Ξόδεψε 90 λεπτά, εναντίον του ιδίου αντιπάλου, πραγματοποιώντας μόλις ένα shot-on-goal. Εφερε, παντελώς αδιάφορη, 0-0. Το τουριστικό 0-0 δεν είχε έμμεση επίπτωση. Ούτως ή άλλως, η Σλάβια κέρδισε (από τη Στεάουα) το εισιτήριο για το ΟΥΕΦΑ «στα ίσα». Είχε, όμως, την άμεση επίπτωση ότι η Αρσενάλ, εξαιτίας του 0-0, έχασε την πρώτη θέση στο γκρουπ από τη Σεβίλλη.

Το αποτέλεσμα είναι ότι την Τετάρτη η Σεβίλλη θα βρίσκεται στην Πόλη (Φενέρμπαχτσε) όταν η Αρσενάλ θα μπαίνει στα νοκ άουτ υποδεχόμενη την (κάτοχο του τίτλου) Μίλαν!